Η Αγάπη είναι ένα Θαύμα (Le goût des Merveilles)

H Λουίζ είναι μια όμορφη 37χρονη, μητέρα δυο παιδιών, που προσπαθεί τα τελευταία χρόνια, χωρίς αποτέλεσμα να φέρει βόλτα το αγρόκτημα του άντρα της, μετά το θάνατο του. Με τα χρέη να απειλούν να την κάνουν να χάσει τα πάντα και τον ευκατάστατο γαιοκτήμονα γείτονα να εποφθαλμιά να πάρει τα χωράφια της και αυτήν στο κρεβάτι του, η Λουίζ οδηγά απορροφημένη και παρασύρει άθελα της έναν πεζό, τον Πιέρ. Ο Πιέρ είναι ένας όμορφος νεαρός αυτιστικός που πάσχει από σύνδρομο Άσπεργκερ. Ενώ η Λουίζ θα τον πάρει από τύψεις μαζί της στο αγρόκτημα για να τον περιθάλψει, σύντομα θα δει ότι ο Πιερ διαθέτει μια αφοπλιστική ειλικρίνεια, αλλά και ικανότητες που θα την βοηθήσουν στα προβλήματα της, ενώ παράλληλα θα της εκφράσει τον έρωτα του.

Όπως δηλώνει εύστοχα η ίδια η ταινία, βασίζεται σε «αληθινό παραμύθι». Την συναντάμε εκεί που ο πλατωνικός γαλλικός ρομαντισμός φλερτάρει με τη φύση και την μελωδική μουσική.

Ωραία, γεμάτη ερμηνεία από την πρωταγωνίστρια, (Bιρζινί Εφιρά) που έχει το δύσκολο ρόλο της γυναίκας που ζει το δράμα της από το χαμό του άντρα της, τις δυσκολίες στο αγρόκτημα, τα παιδιά της που έχουν τα προβλήματα τους και παράλληλα της προστίθεται άλλο ένα βάσανο, ένα επιπλέον «παιδί» να υιοθετήσει, όμως σιγά σιγά αφήνεται να δει τον κόσμο μέσα από τα μάτια του και καταλαβαίνει ότι επικοινωνεί περισσότερο μαζί του από ότι με οποιονδήποτε άλλον. Όμορφη είναι η προσέγγιση της και στο φλερτ, χωρίς υπερβολές, διατηρώντας τη θέση της, αλλά με βλέμματα που λένε όσα δε λέει το στόμα. Η επιλογή από μέσα της βγαίνει φυσικά, κόντρα στην κοινή κοινωνική αντίληψη που θα έλεγε να ζευγαρώσει με τον ευκατάστατο γείτονα, που μοιάζει να την ήθελε από πάντοτε και έχει απλά να αντιπαρατάξει στην έλλειψη οποιασδήποτε χημείας μεταξύ τους, την οικονομική του κατάσταση.

Θα μπορούσε πράγματι να είναι το επόμενο «Chocolat», αν δεν είχε το συγκεκριμένο πρωταγωνιστή. Ο τελευταίος, (Μπέντζαμιν Λαβέρν) ενώ παίζει ωραία με το σώμα του, αποτυγχάνει σε στιγμές να κάνει το ίδιο με το πρόσωπο και τις εκφράσεις του. Φυσικά, έχει τον δύσκολο ρόλο και το προσπαθεί, συνήθως το πετυχαίνει, αλλά είναι στιγμές που τα μάτια του τον προδίδουν.

Εάν σε αυτό έρθει να προστεθεί το εντελώς ονειρικά φτιαγμένο σενάριο, έχουμε το τελικό αποτέλεσμα μιας μέτριας αλλά ευχάριστης ταινίας χαλαρής διάθεσης, που σκοπό της έχει να μας δώσει τη δική της πινελιά στο δικαίωμα στη διαφορετικότητα.

Διότι, η διαφορετικότητα ως τώρα ως όρος χρησιμοποιείτο κυρίως για άτομα ομοφυλοφιλικών προτιμήσεων, όμως τελευταία, με ταινίες όπως αυτή ή την «Ντόρα ή οι σεξουαλικές νευρώσεις των γονιών μας», που είδαμε στο φετινό Gros Plan, περνά σιγά σιγά και σε άτομα με ειδικές ανάγκες, που έχουν και αυτά όμως δικαίωμα στον έρωτα.

Αυτό που κρατάμε τελικά από την ταινία, είναι όλες αυτές τις μικρές στιγμές που κινηματογραφεί τη φύση, τις ηλιαχτίδες, τους κόκκους της σκόνης. Στο υπόλοιπο κομμάτι, ο ρεαλισμός θυσιάζεται στο βωμό του ρομαντικού πνεύματος που τείνει να τα ωραιοποιεί όλα και αν αφεθείτε κι εσείς στη ροή του σας προσφέρει ένα μικρό ευχάριστο ταξίδι στις εικόνες της ταινίας.

Fun Trivia: Την πρωταγωνίστρια, Bιρζινί Εφιρά είδαμε και τον προηγούμενο μήνα, πλάι στον Ζαν Ντιζαρντέν, στην κομεντί «Στάσου στο Ύψος σου» (Un Homme a la Hauteur). Η επόμενη ταινία της είναι το «Elle» του Πολ Βερχόφεν, όπου υποδύεται μια γυναίκα που μπλέκεται σε ένα κυνήγι γάτας και ποντικού, με το βιαστή της.