TV Κριτικές

Bitten ή Μπείτ ‘ν;

(spoiler-free version)

H φρέσκια καναδέζικη σειρά Bitten έκλεισε τον πρώτο κύκλο της αφήνοντας ανοιχτά ερωτηματικά τόσο για την εξέλιξη όσο και για το αν τελικά θα υπάρξει δεύτερος κύκλος.

Οι ταινίες του Underworld φούντωσαν τη φλόγα του μύθου λυκάνθρωπων και βρικολάκων που ήρθε να επισφραγίσει η εμπορική επιτυχία των Twilight.  Ενώ όμως τα βαμπιράκια είναι πιο βολικά και έχουν μπόλικες σειρές δεν έχουμε αντίστοιχα το ίδιο πολλές σειρές με λύκομορφους πρωταγωνιστές.

Στο Bitten κάθε άνθρωπος που δαγκωθεί από λυκάνθρωπο παίρνει και αυτός το χάρισμα ή την κατάρα. Οι γυναίκες όμως σπάνια επιβιώνουν της διαδικασίας. Μια από αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις είναι και η πρωταγωνίστρια της σειράς, η οποία θα προσπαθεί να ισορροπήσει τη ζωή της μεταξύ του φυσιολογικού κόσμου όπου συζεί με τον φίλο της με τη ζωή με την αγέλη όπου καθημερινά δοκιμάζεται από σοβαρές απειλές.

Στον πρωταγωνιστικό ρόλο η Laura Vandervoort, γνωστή από σειρές όπως το V (Lisa) και το Smallville (Kara/Supergirl), ένα μικρό ρόλο στο Ted, όπως και από διαφημίσεις ιδιαίτερα το bodypainting της Peta.

Βασισμένη στην επιτυχημένη σειρά βιβλίων της Kelly Armstrong (Women of the Otherworld). ήταν μέσα στη λίστα των πιο αναμενόμενων νέων σειρών. Το πιο σημαντικό σημείο της αποτυχίας της ήταν στη δημιουργία ατμόσφαιρας ή κάποιας πρωτοτυπίας παρόλο που κατά το συνήθειο παρέλασαν μπόλικοι διαφορετικοί σκηνοθέτες. Δεν διαθέτει πρωτοκλασάτα ονόματα, ούτε ανατριχιαστικές ερμηνείες, αλλά φαίνεται ότι και σεναριακά δεν μπόρεσε να αποφύγει τα κλισέ ατοπήματα.

Τα πέντε βασικά σημεία της σειράς μπορούν να συνοψιστούν στα ακόλουθα:

1. Γύρω-γύρω άντρες στη μέση μια γυναίκα

Όπως είπαμε, γυναίκες λυκάνθρωποι είναι κάτι σπάνιο κι έτσι δεν υπάρχουν πολλές, βασικά μόνο μια, η πρωταγωνίστρια.  Αλλά και γυναικείοι χαρακτήρες στο σίριαλ δεν υπάρχουν πολλοί γενικότερα αφήνοντας την κεντρική ηρωίδα να φαντάζει μόνη ανάμεσα σε αντρικές παρουσίες. Μισογύνικη σειρά; Μάλλον το αντίθετο, καθώς η γυναίκα έχει την τιμητική της, είναι το επίκεντρο όλων, μια το πρόσωπο κλειδί, άλλοτε το μήλον της έριδος. Γύρω της η «αγέλη» κυριολεκτικά και μεταφορικά είναι απλοί κομπάρσοι στο σύμπαν της πριγκίπισσας ‘Ιλένας’. Μπορεί η Βάντερβουρτ να σηκώσει αυτό το ρόλο; Φέρνει λίγο στην Σαρλίζ Θέρον αλλά δυστυχώς δεν είναι και έχει την ατυχία να έχει σχετικά άγνωστους συμπρωταγωνιστές χωρίς ιδιαίτερα ερμηνευτικά κέφια.

2. Το Shirtless λουκουμάκι

Εντάξει, προφανώς ήταν στο συμβόλαιο που υπέγραψε ο Greyston Holt (Clayton) να βγάζει τουλάχιστον δυο-τρεις φορές το πουκάμισο του σε κάθε επεισόδιο και να σφίγγεται. Μάλλον του είπε και κάποια ότι φέρνει λίγο στον Κρίστιαν Σλέιτερ και το πήρε πάνω του, αλλά πρέπει επιτέλους κάποιος να του πει να σταματήσει να σηκώνει το φρύδι και να ποζάρει λες και τον φωτογραφίζουν. Ίσως φταίει ότι ξεκίνησε την καριέρα του ως μοντέλο. Τώρα οι Καναδέζες μπορεί να τον βλέπουν και να λιώνουν (γούστα είναι αυτά). Αν συνεχιστεί η σειρά ή θα πρέπει να το μειώσουν ή να βάλουν να ακούγονται ηχογραφημένοι γυναικείοι αναστεναγμοί κάθε φορά που βγάζει τη μπλούζα του να το γυρίσουν σε κωμωδία. Η γούνα δεν κάνει το λύκο!

3. Τα ευλογημένα οπίσθια

Φταίει η σεμνοτυφία των ηθοποιών του Bitten έναντι της άνεσης των συναδέλφων τους του Game of Thrones ή καθρεφτίζει την προσπάθεια της παραγωγής να θεωρηθεί η σειρά κατάλληλη; Ό,τι και να συμβαίνει η σειρά καταβάλει μεγάλη προσπάθεια να αποφύγει να περιλάβει σκηνές γυμνού, παρόλο που οι ηθοποιοί είναι αρκετές φορές χωρίς ρούχα. Ο κανόνας του «μαγικού σεντονιού» που λέει κι ο φίλος μου ο Antoine Doinel στο κρεβάτι μετά το σεξ το οποίο καλύπτει όλα όσα κανονικά θα έπρεπε να φαίνονται είναι συνήθης τακτική που στερεί αληθοφάνειας. Αυτός ο κανόνας ευαισθησίας όμως φαίνεται δεν ισχύει στα αποκαλυπτικά πλάνα οπίσθιων, όπου οι Καναδοί είναι  πιο άνετοι. Καλογυμνασμένα σφιχτά πωπουδάκια -κυρίως αντρικά- θα κάνουν συχνά την εμφάνιση τους δείχνοντας σαφή προσπάθεια της παραγωγής να είναι η σειρά ελκυστική στο γυναικείο κοινό (σε συνδυασμό και με το shirtless λουκουμάκι πάντα).

4. Ρομάντσο vs Δράσης

Παλιά αγάπη vs καινούργια αγάπη. Ο βολικός dream-γκόμενος εναντίον του πρωτόγονου αλλά brutal αγριμιού. Μια αγάπη που αντέχει την καθημερινότητα ή ένα απαγορευμένο πάθος που πονάει; Σίγουρα το μυαλό σας πήγε σε άπειρες ταινίες, μυθιστορήματα και φυσικά αντίστοιχες σειρές που η κεντρική πρωταγωνίστρια έχει να κάνει μια τόσο δύσκολη επιλογή. Φυσικά η επιλογή αυτή είναι δύσκολη μόνο αν είσαι γυναίκα! Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί δεν υπάρχει αντίστοιχη θεματολογία με επίκεντρο άντρα; Μήπως επειδή ο άντρας ξέρει ξεκάθαρα τι θέλει όταν καλείται να επιλέξει; Μήπως γιατί όλοι οι άντρες είναι γουρούνια και δεν τίθεται θέμα επιλογής… θα κρατούσαν και τις δυο; Η σωστή απάντηση είναι πολύ πιο απλή. Γιατί απλούστατα οι άντρες δεν διαβάζουν τόσα βιβλία όσο οι γυναίκες! Έτσι λοιπόν η δράση κάνει πέρα και δίνει πολύτιμο χρόνο σε συναισθηματικά διλήμματα και ερωτικά πισωγυρίσματα κι ας ξέρουμε όλοι (όπως άλλωστε και κάθε φορά) τι θα επιλέξει στο τέλος η πρωταγωνίστρια.

5. Ο κακοπληρωμένος «εφετζής»

Σοβαρά τώρα σειρά με λυκάνθρωπους χωρίς λύκους γίνεται; Ενώ στα πρώτα επεισόδια φάνηκε ότι είχε γίνει καλή δουλειά στον τομέα των εφέ και θα βλέπαμε μπόλικες εντυπωσιακές σκηνές δράσης και μάχης με τη συμβολή και της ψηφιακής τεχνολογίας τελικά μάλλον το budget περιόρισε τις εμφανίσεις τους. Οι ελάχιστες, ως και καθόλου σε ορισμένα επεισόδια εμφανίσεις λύκων κάνει αρκετούς οπαδούς της σειράς και των βιβλίων να διαμαρτύρονται έντονα παρομοιάζοντας τη σειρά με βαρετή σαπουνόπερα.

Συμπερασματικά: ανεξαρτήτως αν συνεχιστεί η σειρά σίγουρα είναι κατώτερη των αρχικών προσδοκιών. Αν τελικά το καναδέζικο δίκτυο αποφασίσει τελικά να βγάλει και δεύτερο κύκλο θα πρέπει να βελτιώσει τουλάχιστον τη σκηνοθεσία και να δημιουργήσει καλύτερη ατμόσφαιρα αλλιώς θα χάσει και αυτούς που την παρακολούθησαν. Εκτός αν πάρει μαθήματα από τα  ‘Παιχνίδια των Θρόνων‘ κι αρχίσουν όλοι και γδύνονται -που και πάλι επιφυλάσσομαι για το αποτέλεσμα.

Αντώνης Γκούμας

Θα μπορούσε να ζήσει εξίσου ευχάριστα στη Μέση Γη όσο στη Metropolis, από τα πιο ρεαλιστικά πλάνα στα πιο σουρεαλιστικά συννεφάκια. Μπαίνοντας στις αίθουσες παθιάζεται αμετανόητα κάθε φορά που σβήνουν τα φώτα. Στα Φεστιβάλ που καλύπτει αντί για τις πολυαναμενόμενες ταινίες προτιμά να ανακαλύπτει άγνωστα μικρά διαμαντάκια που ίσως να μην δούμε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες. Συνήθως καλοπροαίρετος, προσέξτε, όμως, όταν κραδαίνει το «τσεκούρι» του.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *