Black Lightning: Κουρασμένη Μαύρη Αστραπή
Αυτός δεν είναι Μαύρος Κεραυνός, είναι απλά μια… Αστραπή
Λίγο πριν την έξοδο του Black Panther της Marvel, ξεκίνησε τηλεοπτική σειρά ενός άλλου έγχρωμου υπερήρωα με αντιρατσιστικό στοιχείο, του Black Lightning της DC, συνεχίζοντας την άτυπη κόντρα των δυο εκδόσεων κόμικ.
Φυσικά, συγκρίνοντας τους δυο, άλλη μια φορά η Marvel έχει το πάνω χέρι, μιας και ο Black Panther πρωτοεμφανίστηκε σε κόμικ το 1966 (σε τεύχος των Fantastic 4) και πήρε τον τίτλο του πρώτου υπερήρωα με καταγωγή από την Αφρική, ενώ οι δυνάμεις του βασίζονται περισσότερο στη φυσική του ρώμη, κυνηγητικές ικανότητες, αλλά και αυξημένες ικανότητες και ένστικτα άγριων ζώων. Ο Black Lightning από την άλλη, έκανε την εμφάνιση του το 1977, αλλά είχε τη δική του ξεχωριστή σειρά (με ομώνυμο τίτλο), ήταν αφροαμερικάνος και αρχικά αντλούσε τις ικανότητες του από μια προηγμένη ζώνη που φορούσε, ενώ μπορούσε να χειριστεί τον ηλεκτρισμό, εξαπολύοντας τεράστια ηλεκτρικά φορτία προς τους εχθρούς του. Ο χαρακτήρας του Black Lightning ζει και δρα στην υποβαθμισμένη περιοχή Suicide Slum, μέρος της Metropolis, της γνωστής πόλης του Superman.
Η σειρά του Black Lightning ξεκίνησε από το δίκτυο της CW και αναμεταδίδεται από το Netflix, αλλά ανά επεισόδιο, όχι όλα τα επεισόδια με τη μια όπως συνηθίζει το δίκτυο. Μέχρι στιγμής έχουν προβληθεί τα πρώτα τέσσερα επεισόδια.
Ο κεντρικός χαρακτήρας μας είναι ο Τζέφερσον Πιρς (Κρες Ουίλιαμς), ένας ήρεμος και πράος οικογενειάρχης, που διευθύνει ένα σχολείο στο Φρίλαντ, έχει προβλήματα με τη σύζυγο του με την οποία είναι σε διάσταση, αλλά και τη μικρότερη ατίθαση κόρη του. Η μεγάλη του κόρη διδάσκει ενίοτε κι αυτή στο σχολείο, συνάπτει ερωτικές σχέσεις με κοπέλες και μοιάζει να αποκτά κι αυτή υπερδυνάμεις τις οποίες προσπαθεί να κρατήσει κρυφές. Ο Πιρς πάνε χρόνια που έχει «κρεμάσει τη φανέλα» του μασκοφόρου εκδικητή Black Lightning προσπαθώντας να αποδώσει δικαιοσύνη. Οι περιπέτειες της μικρής κόρης του θα τον αναγκάσουν να ξαναβάλει τη στολή και να τα βάλει με τη συμμορία των 100 αλλά και τη διεφθαρμένη αστυνομία. Στις προσπάθειες του βοηθό και σύμβουλο έχει τον Πίτερ Γκάμπι (Τζέιμς Ρέμαρ που όσο μεγαλώνει μοιάζει όλο και περισσότερο στον Μπράιαν Κράνστον). Ο Κρες Ουίλιαμς στα 49 του είναι από τους μεγαλύτερους σε ηλικία ηθοποιούς που έχουν αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο υπερήρωα δράσης (υπάρχουν φυσικά οι Πάτρικ Στιούαρτ και Ιαν ΜακΚέλλεν που έπαιξαν τους Pf Xavier και Magnito στα X-Men σε ηλικίες 61 και 60 αντίστοιχα, όπως κι o Ρον Πέρλμαν που έπαιξε τον Hellboy στα 54 του).
Το κακό με τούτη την τηλεοπτική σειρά είναι ότι αρχίζει ολίγον νωθρά και χωρίς μεγάλες προσδοκίες για τον εαυτό της κάτι που φαίνεται και σε επίπεδο παραγωγής, σε αντίθεση με τις μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες της DC, με τις σειρές του Arrow και του the Flash. Η σειρά αποδίδει τη σημερινή εποχή με ρεαλισμό, ενώ αντίθετα η στολή της Μαύρης Αστραπής δείχνει αρκετά κιτς και κακοσχεδιασμένη. Προσωπικά, μου φαίνεται αστείο ένας υπερήρωας που κρύβει την ταυτότητα του να εμφανίζεται με μια στολή που δε κρύβει σχεδόν καθόλου το πρόσωπο του, φορώντας ένα γυαλί για παράδειγμα, και οικεία του πρόσωπα να μη τον αναγνωρίζουν. Θα μου πείτε, αυτό είναι σύνηθες στην DC, με πρωτοστάτη τον Superman. Τουλάχιστον στον Flash το έχουν προσέξει και δημιουργεί έναν παλμό που κάνει θολό το πρόσωπο του και αλλάζει τη φωνή του. Το άλλο πρόβλημα της σειράς είναι ότι πέραν των λίγων στιγμών που επιβεβαιώνει ότι είναι σειρά με υπερήρωα, το μεγαλύτερο μέρος της ακολουθεί τους κανόνες σαπουνόπερας. Θα τη βοηθούσε λίγο περισσότερη ευρηματικότητα, λίγο περισσότερος ρυθμός, λίγο περισσότερο χιούμορ ή λίγο περισσότερο προσοχή στο σενάριο.
