Πέθανε στα 86 του ο Μπαντ Σπένσερ

Μαζί με τον Τέρενς Χιλ υπήρξαν ένα από τα κωμικά δίδυμα της μεγάλης οθόνης μπροστά στα οποία έχουν χαζέψει γενιές και γενιές ανθρώπων. Ο Μπαντ Σπένσερ γεννήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 1929 (Σκορπιός δηλαδή) στη Νάπολι της Ιταλίας ως Κάρλο Πεντερσόλι.

Εξαιτίας της δουλειάς του μπαμπά, η οικογένεια Πεντερσόλι μετακόμιζε συχνά. Από τη Ρώμη μετακόμισε στο Μπουένος Άιρες, ενώ επέστρεψε στην Ιταλία όταν τον κάλεσε η κολυμβητική ομάδα της Ρώμης. Έγινε ο πρώτος Ιταλός που κολύμπησε 100 μέτρα σε λιγότερο από ένα λεπτό. Ήδη από το 1950 είχαν ξεκινήσει οι μικρές κινηματογραφικές εμφανίσεις του (κάνει έναν φρουρό στο Quo Vadis). Ο Κάρλο έλαβε μέρος σε δύο Ολυμπιακούς Αγώνες (1952 και 1956), κέρδισε ασημένιο μετάλλιο σε Μεσογειακούς Αγώνες (1951), ενώ κέρδισε το ιταλικό πρωτάθλημα στο πόλο με τη Λάτσιο το 1954.

Ο Πεντερσόλι πήγε στις ΗΠΑ, στο Γέηλ, πήρε ντοκτορά στη νομική, ταξίδεψε και πάλι στη Νότια Αμερική, εργάστηκε σε κατασκευαστική εταιρεία και σε εταιρεία αυτοκινήτων στο Καράκας, αλλά τελικά επέστρεψε στην Ιταλία.

Παντρεύτηκε με την Μαρία Αμάτο, που ήταν κόρη ενός εκ των μεγάλων κινηματογραφιστών της χώρας. Κάπου μεταξύ της συγγραφής τραγουδιών και των γυρισμάτων ντοκιμαντέρ και διαφημιστικών, στα γυρίσματα μιας ταινίας ο Κάρλο γνώρισε έναν άλλο κομπάρσο που έμελλε να του αλλάξει τη ζωή: τον Μάριο Τζιρότι.

Οι δύο ηθοποιοί αποφάσισαν να αλλάξουν τα ονόματά τους. Ο Κάρλο Πεντερσόλι έγινε Μπαντ Σπένσερ και ο Μάριο Τζιρότι σε Τέρενς Χιλ, με το Σπένσερ να αποτελεί έναν φόρο τιμής στον ηθοποιό Σπένσερ Τρέισι. Το 1967 το «ξαναβαφτισμένο» δίδυμο πρωταγωνιστεί στην ταινία «Dio perdona, Io no» (Ο Θεός συγχωρεί, εγώ όχι) και έκανε θραύση. Ήταν μάλλον αναμενόμενο ότι θα ακολουθούσαν μπόλικες ακόμα ταινίες, κωμικά σπαγγέτι γουέστερν, όπου ο Μπαντ έπαιζε τον ρόλο του «μπουνάκια» -όπου έριχνε και μερικές σφαλιάρες στους αντιπάλους του.

Οι ταινίες τους, δείγμα μίας ανθούσας Τσινετσιτά, τούς έκαναν γνωστούς σε ολόκληρο τον κόσμο, όπου συχνά προβάλλονταν κακοντουμπλαρισμένες στα αγγλικά. Ανάμεσα στις μεγάλες επιτυχίες του και το «They Call me Trinity» του 1970 (από εκεί έχει πάρει το όνομά του και ο «δικός μας» συντάκτης Trinity). Συνολικά, το δίδυμο εμφανίστηκε μαζί σε 18 ταινίες (ειδική μνεία πρέπει να κάνουμε στον Έλληνα μεταφραστή των τίτλων, καθώς οι ταινίες είχαν… απίθανους ελληνικούς τίτλους όπως «Ελάτε να σας Δείρουμε» ή «Το Νου σας και σας Φάγαμε», «Εγώ… και το βουβαλόπαιδο», «Οι γροθιές χορεύουν σάμπα», «Κάντε τον σταυρό σας, ερχόμαστε», «Έλα να φας το ξύλο της χρονιάς σου», «Εγώ και ο ιπποπόταμος θα τα κάνουμε λίμπα», «Και η σφαλιάρα πέφτει σύννεφο»).

Ο αεικίνητος Μπαντ Σπένσερ, με ύψος 1,91 μέτρα, έμαθε να οδηγεί αεροπλάνο και ελικόπτερο και απέκτησε και τη δική του αεροπορική εταιρεία! Στη συνέχεια την έκλεισε και αυτή για να ασχοληθεί με τον τομέα της παιδικής ένδυσης.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 το δίδυμο Σπένσερ – Χιλ σταμάτησε να γυρίζει ταινίες. Ο Σπένσερ επανήλθε στο προσκήνιο τη δεκαετία του 1990 με τις τηλεταινίες Extralarge, ενώ ήταν γνωστό ότι ο ίδιος έγραφε συχνά τα σενάρια των ταινιών που γύριζε.

Οι θαυμαστές του τον φώναζαν «Ο μεγάλος φιλικός γίγαντας», λόγω του όγκου του.

Το 2005 ο Μπαν Σπένσερ αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική, μετά το αίτημα του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και κατέβηκε υποψήφιος στο Λάτσιο με το κόμμα Forza Italia. «Στη ζωή μου έχω κάνει τα πάντα. Υπάρχουν μόνο τρία πράγματα που δεν έχω κάνει -να γίνω μπαλαρίνα, τζόκεϊ και πολιτικός. Τα πρώτα δύο αποκλείονται, επομένως θα ασχοληθώ με την πολιτική». Δεν τα πήγε και τόσο καλά. Θεωρήθηκε παράδειγμα της «πολιτικής των διασημοτήτων» που προωθούσε ο «Καβαλιέρε» και ίσως γι’ αυτό να πλήρωσε το «τίμημα».

Για τη συνέντευξη Τύπου της ανακοίνωσης της υποψηφιότητάς του, μεγάλη ιταλική εφημερίδα έγραψε: «Περιμένεις από τη μία στιγμή στην άλλη, αυτός ο άνθρωπος “βουνό” να αρπάξει τα κεφάλια των δύο παρουσιαστών και να τα χτυπήσει μαζί, στο συνηθισμένο του ύφος, όπως τον έχουμε δει να κάνει αμέτρητες φορές στη μεγάλη οθόνη και την τηλεόραση».

Τελικά, ο Μπαντ Σπένσερ πέθανε σε ηλικία 86 ετών στο σπίτι του στη Ρώμη, με τα παιδιά του γύρω του. Οι τελευταίες του λέξεις; «Σας ευχαριστώ».