Captain Fantastic

 

 

Ο Μπεν έχει αφοσιωθεί ως πατέρας στο να διδάξει στα έξι του παιδιά το πώς να ζήσουν και να επιβιώσουν στα άγρια δάση της Αμερικής. Αποκομμένη από τον πολιτισμό, αλλά μορφωμένη, η οικογένεια του Μπεν προσπαθεί να επιβιώσει, ενώ η μητέρα τους είναι στο νοσοκομείο. Αλλά τα πράγματα έρχονται έτσι, που πρέπει να φύγουν από τον παράδεισο τους. Το ταξίδι τους στον «αληθινό» κόσμο θα βάλει σε δοκιμασία τις ιδέες τους περί ελευθερίας, αλλά και το τι σημαίνει πραγματικά να ανατρέφεις μια οικογένεια.

O σκηνοθέτης Ματ Ρος δημιούργησε μια ταινία που γεννά προβληματισμούς για τον θεατή μέσα από την ιστορία μιας αλλόκοτης – ίσως και όχι τελικά – οικογένειας. Τι είναι ακριβώς η οικογένεια; Είναι μήπως αυτόνομες μικρές οργανωμένες ομάδες που λειτουργούν σύμφωνα με τις επιταγές της κοινωνίας; Τι είναι ελευθερία; Έχει όρια; Και αν ναι, ποια είναι αυτά; Που τελειώνει η στοργή ενός γονιού και που αρχίζει η κατάχρησή της;

O Βίγκο Μόρτενσεν κρατάει τον πρωταγωνιστικό ρόλο ενός προοδευτικού και με ελεύθερο πνεύμα πατέρα που αναλαμβάνει να μεγαλώσει τα έξι παιδιά του στο δάσος, μακριά από τον πολιτισμό, το πρωί κυνηγώντας για τροφή και σκαρφαλώνοντας σε βράχους και το βράδυ διαβάζοντας  και αναλύοντας πολιτικά δοκίμια. Δικαιώνοντας για ακόμη μία φορά τους κριτικούς που εκθειάζουν το υποκριτικό του ταλέντο, θα μπορούσαμε να πούμε πως στην ταινία αυτή δίνει μία από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του. Ο Μόρτενσεν, ως ένας χίπης που διδάσκει τα παιδιά του κατ` οίκον, που μιλά σε αυτά με ευθύτητα που ίσως κανένας άλλος γονέας δεν θα έκανε, σεβόμενος την εξυπνάδα και την αντίληψή τους, που είναι διαλλακτικός και δείχνει μεγάλο σεβασμό στις απόψεις και τις ιδεολογίες, φτάνει μοιραία να ανακαλύψει σοκαρισμένος ότι στην προσωπική του ζωή αποφασίζει ο ίδιος για όλους, χειραγωγώντας τους γύρω του και προκαλώντας προστριβές με τα μέλη της οικογένειάς του. Αξίζει να σημειώσουμε πως και οι νέοι ηθοποιοί ήταν εξαιρετικοί ερμηνευτικά, με τον Ρος να σέβεται και να αναδεικνύει το συναίσθημα και των έξι διαφορετικών προσωπικοτήτων.

Αξιοθαύμαστη δουλειά έχει γίνει και στον τεχνικό τομέα, με τον σκηνοθέτη να «εκμεταλλεύεται» την ομορφιά του φυσικού τοπίου και μέσα από τα μεγαλειώδη πλάνα του να υποδηλώνει πως το δάσος προστατεύει κατά κάποιο τρόπο την οικογένεια από τον πολιτισμό και την κοινωνία. Επιπλέον, ο Ρος προσεγγίζει την έννοια της «πολιτισμένης κοινωνίας» με τέτοιο τρόπο, που φτάνεις κι εσύ ο ίδιος να αναρωτιέσαι αν το να «σκοτώνεις» ψηφιακά για ευχαρίστηση είναι πιο φυσιολογικό από το να σκοτώνεις για να τραφείς, ή αν μοιάζει αλλόκοτο να γνωρίζεις ότι η Nike ( θεά Νίκη) είναι πρώτα αρχαιοελληνική θεότητα και μετά μάρκα παπουτσιών!

Το «Captain Fantastic» είναι ένα φιλμ που θα σε κάνει να αναρωτηθείς για πολλά πράγματα στο τέλος, θα συζητήσεις, θα διαβάσεις και θα αναθεωρήσεις. Μπορεί να μη μιλά για σούπερ ήρωες, αλλά σίγουρα ξέρω ότι θα ακούσεις το αυτοσχέδιο «Sweet Child o` Mine» του φινάλε και δεν θα μπορείς να αποφασίσεις αν τα δάκρυα που σε γεμίσει είναι χαράς ή συγκίνησης. Ή μήπως τελικά μιλά για σούπερ ήρωες;