Carol
Η Τερέζε, μία νεαρή υπάλληλος σε κατάστημα, γνωρίζει την Κάρολ, μία ευκατάστατη γυναίκα που έρχεται στο μαγαζί της. Σύντομα διαπιστώνει ότι είναι γοητευμένη από αυτή τη γυναίκα. Αλλά και η Κάρολ μοιάζει να γοητεύεται από αυτό το παράξενο πλάσμα. Καθώς οι δύο γυναίκες θα έρθουν κοντά θα έχουν να αντιμετωπίσουν όχι μόνο τον κοινωνικό περίγυρο, αλλά και τον σύζυγο της Κάρολ που απειλεί να της πάρει το παιδί.
Βασισμένη σε μυθιστόρημα της Πατρίσια Χάισμιθ από δικές της εμπειρίες σε ομοφυλοφιλικές σχέσεις, η ταινία χρειάστηκε αρκετά χρόνια για να γυριστεί, τόσα ώστε ο κόσμος να είναι έτοιμος και να μπορέσει να αποσπάσει την προσοχή που της αξίζει.
Ο Τοντ Χέινς μπορεί να φτιάχνει εξαιρετικές ιστορίες γυναικών. Από το μελοδραματικό Ο Παράδεισος Είναι Μακριά του 2002, στην υπέροχη Μίλντρεντ Πιρς του 2011, ο σκηνοθέτης έχει αποδείξει ότι μπορεί να τρυπώσει στις χαραμάδες της εποχής για να αφηγηθεί μικρές ανθρώπινες ιστορίες. Και στις δύο προαναφερθείσες ταινίες μεταφερόμαστε σε προηγούμενες δεκαετίες (στα 1950 στην περίπτωση του Carol και του Ο Παράδεισος Είναι Μακριά, στη δεκαετία του 1930 στην περίπτωση του Mildred Pearce), όπου δυναμικές γυναίκες ανυψώνονται πάνω από την εποχή, τα κοινωνικά δεδομένα και τις περιστάσεις για να γευτούν μια αίσθηση ελευθερίας.
Αν έχετε γνώση του σινεμά του Χέινς, αν το αγαπάτε όπως εγώ, τότε το Carol δεν μπορεί παρά να σας ενθουσιάσει. Αν πάλι το σινεμά του Χέινς δεν σας ενδιαφέρει, τότε το Carol φοβάμαι ότι δεν θα αποτελέσει εξαίρεση.
Πουθενά αυτό δεν γίνεται τόσο κινηματογραφικό όσο στο Carol. Ο σκηνοθέτης εμπνέεται από τις φωτογραφίες της Βίβιαν Μάιερ και του Σολ Λάιτερ, ενσταντανέ στην πόλη, βλέμματα μέσα από τα τζάμια ενός αυτοκινήτου, τυχαίες ή και όχι τόσο τυχαίες συναντήσεις. Στο πρώτο μέρος της ταινίας, τα πάντα συμβαίνουν διακριτικά. Η σχέση εξιστορείται μέσα από βλέμματα, αγγίγματα, μέσα από τον φακό μιας φωτογραφικής μηχανής ακόμα -φόρος τιμής και αυτός στους φωτογράφους που ενέπνευσαν το οπτικό κομμάτι της ταινίας-, μέχρι να εκφραστεί και να περάσει στο επίπεδο του βιωμένου -αλλά απαγορευμένου έρωτα.
Οπτικά, η ταινία είναι ένα μικρό έργο τέχνης. Υπέροχα φωτογραφημένη από τον Έντουαρντ Λάχμαν, αλλά και εξαιρετικά καδραρισμένη μοιάζει με φωτογραφικό άλμπουμ περασμένης εποχής, γεμάτο με καλλιτεχνικές φωτογραφίες που μπήκαν στη σωστή σειρά για να αφηγηθούν μια σπουδαία ιστορία. Και εδώ, φυσικά, πρέπει κανείς να επαινέσει και την σεναριογράφο Φίλις Νάγκι.
Με ευαισθησία, ονειρική σκηνοθεσία και έχοντας στο πλευρό του δύο εκπληκτικές πρωταγωνίστριες (Κέιτ Μπλάνσετ και Ρούνι Μάρα), ο Χέινς δημιουργεί μία εξαιρετική ταινία, αναβιώνοντας μία ολόκληρη εποχή και αποκαλύπτοντας έναν πλούτο συναισθημάτων. Οι γυναίκες της φιλμογραφίας του είναι γυναίκες που φοβούνται, που κάνουν λάθη, που παθιάζονται, που ζουν.
Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις ποια από τις δύο πρωταγωνίστριες είναι καλύτερη -και δεν χρειάζεται κιόλας-, αλλά ούτε και ποια έχει πρώτο ρόλο. Γιατί ενώ είναι μέσα από το βλέμμα της Τερέζε (Μάρα) που βιώνουμε την ιστορία, είναι η Κάρολ (Μπλάνσετ) εκείνη που χαρίζει το όνομά της στον τίτλο της ταινίας, αλλά και εκείνη εξαιτίας της οποίας προχωρά μπροστά η πλοκή. Πάντως, ενώ η Μπλάνσετ αναμένεται να προωθηθεί για την κατηγορία του Α’ Γυναικείου Ρόλου, η Μάρα ήταν εκείνη που απέσπασε το βραβείο ερμηνείας στις Κάννες.
Έξυπνα η ταινία δεν επιλέγει να θέσει υπερβολικά ή ψεύτικα εμπόδια στον δρόμο των δύο εραστών. Αυτή δεν είναι μία ιστορία κυνηγού και κυνηγημένου, αλλά μία ιστορία αγάπης. Και το Carol βασίζεται κυρίως στο πώς βιώνουν τα αισθήματά τους οι δύο ηρωίδες της ταινίας.
Μία από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς, θα φέρει σίγουρα οσκαρικό χρυσάφι. Σε μία περίοδο που η θέση της γυναίκας στο Χόλιγουντ -τόσο εντός, όσο και εκτός μεγάλης οθόνης- συζητείται έντονα, μπορεί να είναι αυτή η ταινία που θα κερδίσει Όσκαρ καλύτερης ταινίας; Εμείς απαντάμε πως «ναι». Επιτέλους, θα μπορούσε.
Τελικά να τη δω;
Υπέροχα φωτογραφημένη, μινιμαλιστική όσον αφορά τα όσα συμβαίνουν επί της οθόνης και ονειρικά σκηνοθετημένη από τον Τοντ Χάινς, η Carol θα αγαπηθεί από όσους λατρεύουν το έργο του σκηνοθέτη.
Fun trivia: Η ταινία βασίζεται στο μυθιστόρημα της Χάισμιθ The Price of Salt, το οποίο εξέδωσε με το ψευδώνυμο Κλαιρ Μόργκαν το 1952. Το βιβλίο εκδόθηκε ξανά τη δεκαετία του 1990 με το πραγματικό όνομα της Χάισμιθ και με τον τίτλο Carol.
