ΟΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ (CHALLENGERS)

Δύο νεαροί επιστήθιοι φίλοι που ασχολούνται με το τένις, γνωρίζουν και ποθούν μία επίσης αθλήτρια του τένις σχηματίζοντας ένα περίεργο ερωτικό τρίγωνο. 13 χρόνια μετά θα βρεθούν όλοι ξανά στο ίδιο γήπεδο, αντίπαλοι για να ξεκαθαρίσουν όλες τις εκκρεμότητες του παρελθόντος. Ποιος θα είναι ο τελικός νικητής στο match point;

Η ταινία που επρόκειτο να ανοίξει το τελευταίο Φεστιβάλ Βενετίας αλλά αντικαταστάθηκε τελικά λόγω της μεγάλης απεργίας του σωματείου των ηθοποιών στο Χόλυγουντ και καθυστέρησε η έξοδος της στις αίθουσες για σχεδόν 7 μήνες, επιτέλους είναι εδώ. Οι ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ του Λούκα Γκουαντανίνο (Να Με Φωνάζεις Με Το Όνομα Σου, Είμαι ο Έρωτας) είναι ένα πικάντικο και γεμάτο ίντριγκα ερωτικό δράμα, από το οποίο μπορεί να απουσιάζει το όποιο πάθος μεταξύ των χαρακτήρων αλλά λειτουργεί στην εντέλεια ως ένα ειρωνικό σχόλιο πάνω στον αμοραλισμό τριών χαρακτήρων που μπλέκονται στο γήπεδο του τένις (κυριολεκτικά και μεταφορικά) με απώτερο σκοπό και στα δύο τερέν (του αθλήματος και του ερωτικού τομέα) την νίκη. Το καλογραμμένο και γεμάτο τονωτικές ενέσεις σενάριο του Τζάστιν Κούριτζκες, δίνει λευκή κάρτα στον σκηνοθέτη να κάνει κάθε είδους ”τεχνικά” τερτίπια και να καθοδηγήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους τρεις ηθοποιούς και ταυτόχρονα να τους κάνει μαλλιά κουβάρια.

Αν και ξεκινάει άτσαλα στο πρώτο τέταρτο, το μπαλάκι τελικά χτυπάει στην ρακέτα και ξεκινάει μία σαπουνόπερα δίχως προηγούμενο η οποία στο σινεμά της σημερινής εποχής είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτη. Η κάμερα του Γκουαντανίνο αγαπάει υπερβολικά τα κορμιά των δύο ανδρών πρωταγωνιστών αλλά πιο πολύ αγαπάει το μυαλό της γυναίκας πρωταγωνίστριας του, της Τάσι που μπαίνει ως σφήνα στο ανδρικό-ερωτικόφιλικό δεσμό των δύο ανδρών για να τα κάνει όλα άνω κάτω. Τα συνεχόμενα χρονικά μπρος πίσω λειτουργούν άψογα χάρις στο μοντάζ, η μπιτάτη μουσική των Τρεντ Ρέζνορ και Άτικους Ρος μπαίνει και αυτή σφήνα σε σημαντικές διαλογικές σκηνές όπως η πρωταγωνίστρια, οι εξελίξεις και το δράμα τρέχουν με ρυθμό και ηθελημένη σοβαροφάνεια που θυμίζει Χτυποκάρδια στο Μπέβερλυ Χιλς, όλα σε ένα εξαιρετικής υφής μίγμα που φτιάχνει ο Γκουαντανίνο και οι ηθοποιοί του μέχρι και το τελευταίο λεπτό της ταινίας με ένα άβολο αλλά από την άλλη πιασάρικο φινάλε.

Η Ζεντάγια είναι η απόλυτη πρωταγωνίστρια και πλέον ερμηνεύει σύμφωνα με ερμηνείες μεγάλων προκατόχων της σε ρόλους γυναίκας-φωτιά που καίει ανδρικούς δεσμούς, όπως η Φάιη Ντάναγουει στο Δίκτυο λόγου χάρη (άσχετα αν δεν μπορεί να φτάσει στο επίπεδο της ακόμα λόγω εμπειρίας), ο Τζος Ο Κόνορ και ο Μάικ Φάιστ καθοδηγούνται οι ίδιοι και τα κορμιά τους από τον σκηνοθέτη και τον φωτογράφο και εν κατακλείδι το σύνολο παραδίδει μία ταινία απόλαυση, ένα ερωτικό τρίγωνο που δεν παίρνει τίποτα στα σοβαρά παρά μόνο ο καθένας τον εαυτό του. Υπάρχουν και μερικά πλην, όπως η λίγο μεγαλύτερη διάρκεια (132 λεπτά), η εμμονή στα slow motion, η έλλειψη δεύτερων ρόλων που θα πλαισίωναν τους ήρωες και το πιο σημαντικό η αναπηρία συναισθηματικής φόρτισης που όμως πηγάζει από την ίδια ψυχοσύνθεση των ρόλων.

Στιλάτο και γρήγορο, φρέσκο και ιντριγκαδόρικο, οι ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ λειτουργούν κινηματογραφικά και δεν ξεχνούν λεπτό να πετάνε το μπαλάκι στον θεατή, προσφέροντας του ένα νέο είδος απολαυστικής σαπουνόπερας που θα μπορούσε να κρατάει και 13 σαιζόν, όσα τα χρόνια που απεικονίζει η ταινία. Ρακέτα και φύγαμε.

H ταινία κυκλοφορεί 25 Απριλίου σε διανομή Tanweer