Είδαμε το Chevalier της Αθηνάς Τσαγγάρη
Έξι άνδρες βρίσκονται σε ένα γιοτ, σε μία εκδρομή ψαρέματος. Σε μία στιγμή πλήξης, αποφασίζουν να παίξουν ένα παιχνίδι, το Chevalier για να βρουν ποιος είναι «ο καλύτερος γενικότερα». Ένας διασκεδαστικός ανταγωνισμός θα ανθίσει, καθώς οι έξι άνδρες θα αναμετρηθούν και θα συγκριθούν σε μία σειρά σημαντικών και ασήμαντων πραγμάτων.
Είναι κάτι ξεχωριστό το να βλέπεις το Chevalier σε μία αίθουσα του Λονδίνου και να παρατηρείς πώς το χιούμορ διαπερνά τους λαούς. Μπορούσες να δεις τους Έλληνες να γελάνε σε διαφορετικά σημεία (όπως όταν οι άνδρες παίζουν «πούν’το πούν’το το δαχτυλίδι») και τους ξένους θεατές να αντιδρούν με πιο ενθουσιώδη τρόπο σε διαφορετικά σημεία της ταινίας. Να σημειωθεί ότι η ταινία κέρδισε το μεγάλο βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λονδίνου, σε μία ταινία όπου στο lineup υπήρχαν ταινίες όπως το Beasts of No Nation και το Son of Saul, κάνοντας ακόμα πιο έντονη την αίσθηση ότι αυτό το είδος χιούμορ είναι κάτι που αγγίζει το κοινό στο εξωτερικό.
Γιατί σε τελική ανάλυση, αυτό που χαρακτηρίζει την ταινία της Τσαγγάρη είναι ότι είναι διασκεδαστική. Η Αθηνά Τσαγγάρη δεν έφτιαξε μία ψυχρή ταινία για την ανδρική ταυτότητα, αλλά την παρατηρεί με τρυφερότητα και χιούμορ. Το γεγονός ότι είναι γυναίκα που το κάνει αυτό προσθέτει απλά ένα ακόμα επίπεδο ανάλυσης.
Οι άνδρες της ταινίας αναμετρώνται στα πάντα: από τις τιμές της χοληστερίνης, μέχρι το εάν τρώνε ωμό ψάρι και το ποιος καθαρίζει καλύτερα. Η Αθηνά Τσαγγάρη και ο Ευθύμης Φιλίππου (στενός συνεργάτης του Γιώργου Λάνθιμου) δεν φοβούνται να χρησιμοποιήσουν τα κλισέ και στη συνέχεια να τα “τσαλαπατήσουν” για να κάνουν μία πικρή διαπίστωση -αλλά με χιούμορ- για τον βαθιά ανταγωνιστικό κόσμο στον οποίο ζούμε (εδώ είναι ο ανδρικός κόσμος, αλλά δεν σημαίνει ότι και ο γυναικείος εξαιρείται από αυτόν τον κανόνα). Και ο θεατής γελάει. Δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά, καθώς βλέπει τους ήρωες της ταινίας να μάχονται σαν μικρά παιδιά, να βρίσκουν δικαιολογίες, να θέλουν να πληγώσουν ο ένας τον εγωισμό του άλλου. Και από εγωισμό υπάρχει πολύς στην ταινία.
Τη βοηθούν και οι πολύ καλές ερμηνείες των πρωταγωνιστών της. Άλλος ντροπαλός, άλλος χαζούλης, άλλος Alpha male, άλλος πάλαι ποτέ alpha male, οι ήρωες συναντιούνται υπό το βλέμμα του προσωπικού του σκάφους και συνεχίζουν να παίζουν μέχρι να αναδείξουν τον νικητή.
Υπάρχουν μερικά σημεία που τα αστεία μοιάζουν σχεδόν βεβιασμένα, ή «παιδικά» (όπως για παράδειγμα η σκηνή που ο Μάκης Παπαδημητρίου τραγουδά με τον Γιώργο Πυρπασόπουλο να ανάβει πίσω του φωτοβολίδες), ενώ το γεγονός ότι η Αθηνά Τσαγγάρη επιλέγει να μας δείξει στο τέλος ποιος ήταν αυτός που πήρε το Chevalier είναι μία πληροφορία που φέρνει το παιχνίδι σε μία κατάληξη, αλλά για τον θεατή δεν ήταν πραγματικά απαραίτητη.
Όσο για το εάν αποτελεί ένα σχόλιο για την οικονομική κρίση, η αλήθεια είναι ότι προσωπικά δεν το εξέλαβα έτσι. Παρ’ όλα αυτά οι ήρωες είναι άνδρες μεσαίας προς υψηλής κοινωνικής τάξης που ενίοτε ασχολούνται με πράγματα παντελώς ανούσια, όπως το πώς να φτιάξεις την τέλεια αχινοσαλάτα. Κρίμα μόνο που αυτή η ατάκα έλαχε στον Ρουβά που μετά τη συμμετοχή του στην ταινία είχε προβεί σε άστοχες δηλώσεις για όσους υπέφεραν στην Ελλάδα της κρίσης.
