Το χρονικό μιας αθωότητας (Chronic)
Ο Ντέιβιντ είναι ένας νοσοκόμος που φροντίζει ασθενείς που βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο μιας ασθένειας. Η δουλειά του είναι να τους πλένει, να τους ταΐζει, να τους φροντίζει. Ο Ντέιβιντ, όμως, συνδέεται βαθύτερα από όσο θα έπρεπε με τους ασθενείς τους, ταυτίζεται με τη συμφορά τους, ενώ φαίνεται ότι κουβαλά και ο ίδιος ένα συναισθηματικό βάρος.
Το Chronic του ξένου τίτλου αναφέρεται στις χρόνιες ασθένειες, ή ίσως στο χρόνιο βάρος που κουβαλά ο ήρωας της ταινίας (Τιμ Ροθ). Καμία σχέση με το «χρονικό της αθωότητας», όπως είναι ο ελληνικός τίτλος που περισσότερο παραπέμπει σε κρινολίνα και αθώες παρθένες.
Το Chronic είναι μία ταινία σκληρή. Είναι μια ταινία για τον θάνατο, για το τέλος της ζωής, για την προσπάθεια να τον κατανοήσεις και να προχωρήσεις.
Ο Ντέιβιντ είναι ο «ενδιάμεσος»: αυτός που καθημερινά έρχεται αντιμέτωπος με τον θάνατο. Παρά τις αγαθές προθέσεις του, ο θεατής σύντομα διαπιστώνει ότι ο Ντέιβιντ είναι ένας χαρακτήρας πιο σκοτεινός από το αναμενόμενο. Σε μία συζήτηση σε ένα μπαρ, όταν μόλις έχει πεθάνει μια ασθενής του, ο Ντέιβιντ λέει σε ένα ζευγάρι ότι φρόντιζε την γυναίκα του που έπασχε από AIDS.
Ο σκηνοθέτης του Μετά τη Λουτσία επιστρατεύει το ίδιο ρεαλιστικό ύφος για να μιλήσει για τον ήρωά του. Αντλώντας έμπνευση από προσωπικές εμπειρίες (το εγκεφαλικό της γιαγιάς του και η σχέση της με τη νοσοκόμα που τη φρόντιζε) παρακολουθεί τις στιγμές της ζωής του ήρωά του, ακόμα και τις πιο βαρετές: τις ώρες στο γυμναστήριο, τη φροντίδα των ασθενών, τις συζητήσεις με την οικογένειά του.
Οι πληροφορίες έρχονται σταδιακά για να συμπληρώσουν το παζλ του κεντρικού χαρακτήρα. Ο Τιμ Ροθ είναι εξαιρετικός στον ρόλο του Ντέιβιντ, δίνοντας μία ερμηνεία με ελάχιστες εξάρσεις, μετρημένη αλλά υπέροχη.
Η ταινία του Μισέλ Φράνκο έχει εξαιρετικά σκληρή θεματική (σε στιγμές θα σας θυμίσει το Amour του Χάνεκε). Και υπάρχουν στιγμές όπου δεν γίνεται τίποτα, ωστόσο, η απλότητα της θεματικής, η ερμηνεία του Τιμ Ροθ και το αναπάντεχο φινάλε (που αφήνει ερωτηματικά για το εάν πρόκειται για ηθελημένη απόφαση ή όχι) θα αποζημιώσουν τον θεατή που θα μπει στη σκοτεινή αίθουσα.
