Κινηματογραφικές εμπειρίες: Η κοπάνα και η… τσόντα

Όταν ο Τάιλερ, η Σατίν κι εγώ αποφασίσαμε να κάνουμε κοπάνα από ένα βαρετό μάθημα στο πανεπιστήμιο και να πάμε σινεμά, δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα ζούσαμε μια τέτοια εμπειρία μπροστά στη μεγάλη οθόνη.

Απορρίπτοντας κάποιες ταινίες, επιλέξαμε – χωρίς να έχουμε διαβάσει κριτικές ή να έχουμε ακούσει κάτι – να δούμε τα «Κρυφά Πάθη» με μοναδικό κριτήριο ότι δεν την είχε δει καμία από τις τρεις μας.

Μπαίνοντας στην αίθουσα του κινηματογράφου «Έλλη» νωρίς το απογευματάκι είδαμε ελάχιστο κόσμο ηλικίας από… 60 και πάνω (!). Τα μόνα νεαρούδια είμασταν εμείς.

Καθίσαμε στις θέσεις μας και ξεκίνησε η προβολή. Την υπόθεση της ταινίας δεν τη θυμάμαι ακριβώς. Είχε να κάνει με έναν σεξομανή ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων. Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι από την αρχή ως το τέλος της ταινίας περιφέρονταν στην οθόνη γυναικεία στήθη όλων των μεγεθών και… γούστων.

Ναι, λοιπόν, είχαμε επιλέξει να δούμε μία-λίγο έως πολύ-τσόντα. Σκουντιόμασταν, χασκογελούσαμε και ψιθυρίζαμε από την αρχή μέχρι το τέλος της ταινίας.

Και έρχεται να απογειώσει την όλη κατάσταση η ατάκα της Σατίν γυρνώντας και βλέποντας το ηλικιωμένο κοινό της αίθουσας: «Θα φτάσει η ουρία στο 3.000 με αυτά που βλέπουν» είπε και σκάσαμε στα γέλια.

Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε, εκείνη, όμως, η κινηματογραφική εμπειρία έχει μείνει αξέχαστη και στις τρεις μας, όπως φυσικά και η θρυλική ατάκα της Σατίν!