ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινε-προτάσειςΣινεμά

Κρυφή Ομορφιά (Collateral Beauty)

one-half-popcorn

Τρία χρόνια μετά τον θάνατο της κόρης του, ο Χάουαρντ (Γουίλ Σμιθ) είναι νεκρός συναισθηματικά. Δύσκολα βγαίνει από το σπίτι, δεν επικοινωνεί με κανέναν, δεν μπορεί να κοιμηθεί και κοντεύει να φέρει την εταιρεία του στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Τρεις φίλοι και συνεργάτες του (Έντουαρτ Νόρτον, Κέιτ Γουίνσλετ, Μάικλ Πένια) αποφασίζουν να κάνουν μια παρέμβαση, σε μία τελευταία προσπάθεια να σωθεί η εταιρεία, Θα προσεγγίσουν τρεις ηθοποιούς (Έλεν Μίρεν, Κίρα Νάιτλι, Τζέικομπ Λάτιμορ) και θα τους ζητήσουν να ερμηνεύσουν τρεις αφηρημένες έννοιες (τον Θάνατο, την Αγάπη και τον Χρόνο), σε μια προσπάθεια να πάρουν τον έλεγχο της εταιρείας από τα χέρια του Χάουαρντ.

collateral-beauty002

Το θέμα της ταινίας είναι δύσκολο (η απώλεια ενός παιδιού), αλλά η προσέγγιση του σκηνοθέτη Ντέιβιντ Φράνκελ μοιάζει να είναι τελείως λανθασμένη. Με απόπειρα χιούμορ σε στιγμές που μοιάζει παράταιρο και αποτελώντας ουσιαστικά μία συρραφή σκηνών που στοχεύει στο εύκολο συναίσθημα, η Κρυφή Ομορφιά αποτελεί μάλλον μια σπατάλη ταλέντου.

Κι αυτό γιατί μεγάλα ονόματα διαθέτει και κάποιοι από τους πρωταγωνιστές κάνουν ό,τι μπορούν. Ο Έντουαρντ Νόρτον είναι παραδόξως αδιάφορος, το ίδιο και η Κίρα Νάιτλι  και ο Γουίλ Σμιθ είναι απλά κακός: οι γκριμάτσες του γίνονται ενοχλητικές και σε καμία περίπτωση δεν σε πείθουν ότι εκφράζουν την αλήθεια ενός ανθρώπου που πονάει και θρηνεί. Ο νεαρός Τζέικομπ Λάτιμορ παραδίδει μια ενδιαφέρουσα ερμηνεία, ενώ ξεχωρίζει η Έλεν Μίρεν -με την Κέιτ Ουίνσλετ να κάνει κάτι παρόμοιο με αυτό που έκανε στο Στιβ Τζομπς, μόνο που εδώ δεν έχει ουσιαστικά ρόλο.

collateral-beauty001

Με ένα σενάριο γεμάτο αφελή twist (που τα περιμένεις από χιλιόμετρα να φανούν μπροστά σου) και με τους περισσότερους εκ των πρωταγωνιστών να προσπαθούν απλά να περάσουν την ώρα τους, η ταινία δεν μπορεί να αποφύγει να μην γίνει υπερβολικά γλυκανάλατη, ενώ δεν καταφέρνει να μεταδώσει την ουσία και την αλήθεια της θλίψης, του πένθους και της αναγέννησης.

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *