Το Κοινόβιο

Δανία 1970. Μία παρουσιάστρια ειδήσεων, η Άννα, και ο σύζυγός της, ο Έρικ, καθηγητής πανεπιστημίου, αποφασίζουν να μετατρέψουν το μεγάλο τους σπίτι σε κοινόβιο. Καλούν φίλους και γνωστούς, τους περνούν από συνέντευξη και στη συνέχεια τους νοικιάζουν κάποιο από τα δωμάτια του σπιτιού, έναντι χαμηλού ενοικίου. Η νέα αυτή οικογένεια περνά όλο τον χρόνο της μαζί, κάνουν μπάνιο γυμνοί, μαγειρεύουν εκ περιτροπής. Η κατάσταση αυτή θα αλλάξει όταν στη ζωή του Έρικ μπαίνει μία καινούρια γυναίκα.

Ο Τόμας Βίντερμπεργκ εμπνέεται από την πραγματική εμπειρία της ζωής σε κοινόβιο που είχε σε ηλικία 19 ετών και κινηματογραφεί με τρυφερότητα και ενέργεια τα πάρτι, τις εβδομαδιαίες συναντήσεις που λειτουργούν ως κέντρο λήψης αποφάσεων, την τρυφερή σχέση και τις φορτισμένες συζητήσεις ανάμεσα στα μέλη του κοινοβίου.

Στο επίκεντρο βάζει μία προσωπική σχέση που καταρρέει, δείχνοντας έτσι τα σκοτεινά σημεία αυτού του ρομαντικού και ελεύθερου τρόπου ζωής. Μοιάζει με μία μάλλον συντηρητική επιλογή για την εξέλιξη της ιστορίας, παρ’ όλα αυτά ακούγεται αρκετά αληθινή.

Η ταινία ρέπει συχνά προς τον μελοδραματισμό (αντίθετα από ότι μάς είχε συνηθίσει ο Βίντερμπεργκ σε ταινίες όπως Το Κυνήγι), ενώ ο Βίντερμπεργκ δεν μοιάζει να παίρνει κάποιο δραματικό ρίσκο: στο Κοινόβιο όλα κυλούν λίγο πολύ όπως περιμένεις να κυλήσουν.

Οι ερμηνείες είναι αυτές που «φωτίζουν» την ταινία και στο επίκεντρό της βρίσκεται η ερμηνεία της Τρίνε Ντρίχολμ. Η Άννα ξεκινά χαρούμενη, ελεύθερη, δυναμική και καταλήγει να είναι μια σκιά του παλιού εαυτού της, καταλήγει να έχει χάσει τον έλεγχο, να πονά, να σπαράζει και να απελπίζεται, σε μία ερμηνεία που βραβεύτηκε και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου.