Deception (η ιστορία της εξαπάτησης ενός θεατή…)

Το ότι θα βαρεθώ τόσο σε ταινία με τον Γιούαν ΜακΓκρέγκορ δε μου το ’χα.

Προσοχή: ακολουθούν spoilers!

Το Deception («εξαπάτηση» όπως θα ήταν ο σωστότερος τίτλος και όχι το –σχετικά άσχετο- Αποπλάνηση) είναι μια ταινία που έχει γυριστεί σύμφωνα με τους κανόνες (by the book που λένε και οι φίλοι μας οι Αγγλοι).

Δηλαδή έχει: τον κλασσικό νομοταγή ξενέρωτο λογιστάκο (Τζόναθαν) που γνωρίζει τη μεγάλη ζωή μέσα από έναν προχωρημένο –και επικίνδυνο- τύπο (Γουάιτ Μποζ που ερμηνεύει ο Χιου Τζάκμαν), μόνο και μόνο για να καταλάβει ότι όλα είναι μια πλεκτάνη.
Στη μέση μια ξανθιά wannabe μοιραία γυναίκα (δε πείθει η Μισέλ Γουίλιαμς), αρκετό σεξ και φυσικά μια (ή δύο) βαλίτσες με χρήματα.
Φαινομενικά τίποτα στο Deception δεν είναι «λάθος». Ακριβώς αυτό είναι το λάθος. Ο σκηνοθέτης Μαρσέλ Λάγκενεγκερ (ποιος;;;) έχει ένα συγκεκριμένο βιβλιαράκι με κανόνες για μια καλή περιπέτεια-θρίλερ-heist movie και το ακολουθεί ευλαβικά.

Έτσι έχουμε: -την κλασσική σκηνή όπου σε επίμαχο σημείο, όταν ο ήρωας παλεύει να ολοκληρώσει μια δουλειά μέσω Διαδικτύου: α) κάποιος άσχετος θα μπει μέσα και θα μπαστακοθεί πάνω από το κεφάλι του, θέτοντας το όλο σχέδιο σε κίνδυνο, β) η σύνδεση απειλεί να διακοπεί σε 50, 30, 10 δευτερόλεπτα.

Επίσης: η κοπέλα που ερωτεύτηκες δεν είναι αυτό που φαίνεται, αλλά παρόλη τη σαπίλα θα σε ερωτευτεί, μια εξαφάνιση θα συμβεί την πιο ακατάλληλη στιγμή, ένα πτώμα –που δεν είναι αυτό που περιμένεις- θα εμφανιστεί την πιο κρίσιμη στιγμή, κάποιος θα επιχειρήσει να δολοφονήσει τον πρωταγωνιστή, δε θα τα καταφέρει αλλά θα νομίζει ότι τα έχει καταφέρει και φυσικά η αστυνομία θα υποπτεύεται τον αθώο και όχι τον ένοχο. Ο οποίος αθώος αν και άβγαλτος θα τη φέρει μια χαρά στον ένοχο.

Αποτέλεσμα; Στη μέση της ταινίας σκυλοβαριέσαι γιατί έχεις ήδη καταλάβει τι θα συμβεί. Οι σκηνές που εκτυλίσσονται μπροστά σου δεν βοηθάνε. Ενώ το αρχικό θέμα έχει ένα ενδιαφέρον (ένα σεξ κλαμπ, όπου πολυάσχολοι Αμερικανοί και Αμερικανίδες συναντιούνται για «ένα στα γρήγορα», οικειότητα χωρίς περιπλοκές όπως λέει η Σάρλοτ Ράμπλινγκ) γρήγορα το αφήνει για να περάσει σε μια κλασσική ιστορία εξαπάτησης.

Ο σκηνοθέτης προσπαθεί να μας κλείσει το μάτι, αλλά το κάνει τόσο άτσαλα που είναι σαν να ανοιγοκλείνει και τα δύο μάτια ταυτόχρονα σε ένα συνεχόμενο τικ που μας αποκαλύπτει τι θα γίνει. Για παράδειγμα σε αρχική σκηνή ο ΜακΓκρέγκορ ζητά να δει τον Γουάιατ Μπος και φυσικά η ρεσεψιονίστ ρωτά «τον ποιόν;» και στη συνέχεια ο Χιου Τζάκμαν χαιρετά έναν γείτονα που δείχνει να μην τον έχει ξαναδεί στη ζωή του.

Λες εντάξει «Αποπλάνηση» λέγεται η ταινία, τουλάχιστον θα δω καμιά ακατάλληλη σκηνή με ΜακΓκρέγκορ ή Τζάκμαν. Αμ δε! Αν και το θέμα θα το επέβαλλε, ο Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, όλως παραδόξως και παρά τα όσα έχει κατά καιρούς δηλώσει για το πόσο λατρεύει να εμφανίζεται γυμνός στις ταινίες, ΔΕΝ μας δείχνει τα προσόντα του (αίσχος Γιούαν, πού είναι οι εποχές Νεαρού Αδάμ;) Ασε που πρέπει να περιμένουμε μέχρι το τέλος για να τον δούμε με μαλλί της προκοπής.