Ο Γκιγιέλμο Ντελ Τόρο στέλνει το πιο σημαντικό μήνυμα για το Παρίσι

Η τρομοκρατία δεν γνωρίζει τόπο, αλλάζει πρόσωπα αλλά η φρίκη της μένει πάντα η ίδια. Γνωρίζοντάς το πολύ καλά αυτό, ο σκηνοθέτης Γκιγιέλμο Ντελ Τόρο, στέλνοντας το δικό του μήνυμα συμπαράστασης στους πολίτες του Παρισιού, αφηγείται μία ανάμνησή του.

Το 1997, όταν ήταν 33 ετών, ο πατέρας του Γκιγιέρμο, Φεντερίκο ντελ Τόρο, απήχθη στην Γκουανταλαχάρα. Αφέθηκε ελεύθερος, ωστόσο η οικογένεια χρειάστηκε να πληρώσει τα διπλά από όσα της είχαν ζητήσει αρχικά οι απαγωγείς. Μάλιστα, το γεγονός αυτό ανάγκασε τον ντελ Τόρο, τους γονείς και τα αδέλφια του να μετακομίσουν στο εξωτερικό.

Ο σκηνοθέτης του Crimpson Peak μίλησε για την τρομακτική αυτή εμπειρία στο Twitter.

«Αυτό που επιδιώκει ο τρόμος είναι να προκαλέσει το μίσος -και γι’ αυτό στρατολογούνται αυτοί που έχουν βιώσει μίσος, οι περιθωριακοί, οι απελπισμένοι.

» Μία ανάμνηση σε 8 tweet: Στη διάρκεια της απαγωγής του πατέρα μου -μία περίοδος τεράστιου πόνου- δύο αστυνομικοί  ήρθαν να μας δουν. Είχαν δύο προτάσεις.

»Η πρώτη ήταν: Για πέντε χιλιάρικα θα μας έδιναν ένα δωμάτιο με τους απαγωγείς δεμένους σε μία καρέκλα. Θα μας έδιναν έναν σωλήνα από μολύβι και θα μας άφηναν μόνους μαζί τους για 15 λεπτά.

»Η δεύτερη: Για 10.000 θα εξασφάλιζαν ότι -όταν συνέβαινε η έφοδος- θα ήταν νεκροί όλοι οι απαγωγείς και εμείς θα παίρναμε φωτογραφίες Polaroid.

»Είπαμε όχι. Κάθετο όχι και στα δύο. Αισθανόμασταν μίσος και πόνο, αλλά δεν μπορούσαμε να είμαστε τμήματα του κύκλου της βίας.

» 72 ημέρες μετά την απαγωγή του, ο πατέρας μου απελευθερώθηκε.

» Πέρασαν μήνες και αρκετές οικογένειες που είχαν βιώσει παρόμοιες δοκιμασίες, βρεθήκαμε σε ένα εστιατόριο για να δειπνήσουμε και να στηρίξουμε η μία την άλλη.

» Στη διάρκεια του δείπνου: μια μικρή αναστάτωση. Ορισμένοι έτρεξαν στο τέλος του μεγάλου τραπεζιού. “Τι είναι;” ρώτησα. “Μερικές φωτογραφίες” είπε κάποιος.

» Παρέμεινα στη δική μου πλευρά του τραπεζιού. Δεν κοίταξα ποτέ. Ίσως κάποιος να είχε δώσει τα χρήματα; Δεν ήθελα να ξέρω.

» Σε στιγμές σαν αυτή που ζούμε -όταν η βία γεννά βία- σκέφτομαι εκείνη την ημέρα και προσεύχομαι για σοφία και δύναμη».