Τα Δεσμά του Διαβόλου
Βασισμένη σε ένα πραγματικό έγκλημα, η ταινία του Ατόμ Εγκογιάν (αυτή που κυκλοφόρησε πριν από το πρόσφατο The Captive που προβλήθηκε στις Κάννες) αφηγείται την ιστορία της εξαφάνισης και δολοφονίας τριών αγοριών. Για τους φόνους κατηγορήθηκαν τρεις έφηβοι που θεωρήθηκε ότι έκαναν σατανιστικές τελετές. Με το ενδεχόμενο της εκτέλεσης να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους, ένας ερευνητής θα αρχίσει να σκαλίζει την υπόθεση.
Ο Εγκογιάν αναλαμβάνει να πει μια ιστορία αρκετά γνωστή, για την οποία έχει γίνει εκτεταμμένη αναφορά τόσο στα μέσα ενημέρωσης όσο και σε ντοκιμαντέρ. Αντί,όμως, να της δώσει το δραματικό βάθος που διέθετε το Γλυκό Πεπρωμένο, ακολουθεί μία παραδοσιακή προσέγγιση που θα ήταν καλή για μια τηλεταινία, ένα βράδυ που βαριέσαι μπροστά στη μικρή οθόνη, αλλά σίγουρα δεν μπορεί να κρατήσει το κοινό ενός σινεμά.
Ο σκηνοθέτης αφηγείται την ιστορία με κλασικό τρόπο: στο μεγαλύτερο μέρος παρακολουθούμε ένα δικαστικό δράμα, αστυνομικές καταθέσεις και βίντεο-καταθέσεις. Στην πραγματικότητα δεν μπαίνουμε ούτε στο μυαλό των οικογενειών, αλλά ούτε και σε εκείνο των κατηγορούμενων ως δραστών.
Ο Κόλιν Φερθ και η Ριζ Γουίδερσπουν περιφέρονται σε όλη τη διάρκεια της ταινίας –όπως πολύ σωστά είπε ο Αντουάν Ντουανέλ- χωρίς σκοπό και χωρίς να σε πείθουν για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται. Ακούμε ότι ο Ρον Λαξ είναι εμμονικός με τις υποθέσεις του, αλλά ποτέ δεν το βλέπουμε αυτό στην ταινία. Περισσότερο κουρασμένος δείχνει. Και η Παμ Χομπς της Ριζ Γουίδερσπουν προσπαθεί υπερβολικά, αλλά δεν μπορεί να μεταδώσει το συναίσθημα της μητέρας σε απόγνωση που βρίσκεται σε αναζήτηση της αλήθειας. Από την άλλη, ο Ντέιν Ντε Χαν, τι ρόλο ακριβώς έπαιζε και γιατί τον είδαμε στην ταινία δέκα λεπτά;
Για να πω την αλήθεια, βέβαια, εκτίμησα το ανοιχτό τέλος της ταινίας, μία προσπάθεια του σκηνοθέτη να πει ότι η αμφιβολία είναι το κρίσιμο στοιχείο σε μία έρευνα -ειδικά όταν διακυβεύονται ανθρώπινες ζωές.
Ωστόσο, ιστορίες με πραγματικά εγκλήματα έχουμε δει ξανά στο σινεμά και με πολύ καλύτερο τρόπο, ενώ ακόμα και για το συγκεκριμένο έγκλημα έχουν γίνει και αρκετά ντοκιμαντέρ. Οπότε ο Εγκογιάν δεν μπορεί -και φαίνεται κα
Τελικά να τη δω;
Εάν είστε φαν του είδους (εγώ είμαι) θα το πρότεινα για ενοικίαση σε DVD ή για κάποιο βράδυ μπροστά στην τηλεόραση. Προτιμήστε να ξαναδείτε το Zodiac του Ντέιβιντ Φίντσερ.
