Η Νύχτα Πριν Πέσει το Παρίσι (Diplomatie)
Αύγουστος του 1944. Παρίσι υπό γερμανική κατοχή. Οι γερμανικές δυνάμεις βρίσκονται σε δύσκολη θέση, καθώς οι Σύμμαχοι πλησιάζουν όλο και πιο κοντά στο Παρίσι. Οι Γερμανοί στρατιώτες βρίσκονται σε θέση μάχης και έχουν αποφασίσει να ανατινάξουν τη γαλλική πρωτεύουσα. Τον Γερμανό στρατηγό Ντίτριχ φον Χόλιτιτς επισκέπτεται ο γενικός πρόξενος της Σουηδίας, Ραούλ Νόρντλινγκ σε μια προσπάθεια να τον πείσει να λυπηθεί το Παρίσι. Η ταινία παρακολουθεί το τι συμβαίνει στην ιστορική συνάντηση της 24ης Αυγούστου 1944.
Η ταινία παρακολουθεί τους μηχανισμούς πίσω από ιστορικές αποφάσεις και δείχνει ότι καμιά φορά αυτά που συμβαίνουν πίσω από τις κλειστές πόρτες δωματίων μπορεί να είναι το ίδιο -ή και πιο- σημαντικά από αυτά που συμβαίνουν στα πεδία των μαχών.
Η ταινία ξεκινάει με πλάνα από κατεστραμμένες και βομβαρδισμένες πόλεις. Δεν περνάει πολύ ώρα και μαθαίνουμε ότι η ίδια μοίρα περιμένει και το Παρίσι. Ο Γάλλος μηχανικός περιγράφει λεπτομερώς την καταστροφή που θα υποστεί η πόλη των 1,5 εκατομμυρίων κατοίκων, εάν το σχέδιο του Χίτλερ προχωρήσει. Το ενδεχόμενο της καταστροφής κρέμεται σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από τη συζήτηση του Σουηδού πρόξενου και του Γερμανού στρατηγού.
Βασισμένο στο εξαιρετικά επιτυχημένο θεατρικό έργο του Σίριλ Γκέλι, η ταινία -παρά το production value και την αναβίωση της εποχής- δεν καταφέρνει να ξεφύγει τελείως από τις θεατρικές καταβολές της. Αποτελεί στην πραγματικότητα μια θεατρική παράσταση με ωραία σκηνικά και κοστούμια, γυρισμένη για το σινεμά.
Οι διάλογοι που κινούνται άλλοτε στο πρακτικό επίπεδο («θα καθυστερήσετε απλά το αναπόφευκτο» λέει ο Νόρντλινγκ με τη μισή Γαλλία στα χέρια των Συμμάχων) και άλλοτε στο ποιητικό (τους θανάτους των αθώων, τις εικόνες που δεν θα καταφέρει κανείς να δει εξαιτίας των βομβαρδισμών). Στα χέρια άλλων ηθοποιών θα μπορούσε να γίνει κιτς, αλλά οι Αντρέ Ντισολιέ και Νιλς Άρεστραπ καταφέρνουν και περνάνε το σκόπελο, δίνοντας εξαιρετικές κριτικές. Η «αναμέτρησή» τους αποτελεί έναν θρίαμβο της λογικής, της επίκλησης στην ανθρωπιά και τελικά της Διπλωματίας του τίτλου.
Ο σκηνοθέτης Φόλκερ Σλέντορφ επιλέγει και εδώ να ασχοληθεί -όπως και στο γνωστότερο έργο του, το Ταμπούρλο του 1979- με θέματα που αφορούν την αντίσταση και τις συνέπειες του πολέμου.
