Κούμπα: Μια Ζέμπρα και Μισή (Khumba)

Ο μικρός Κούμπα νιώθει διαφορετικός από τις άλλες ζέμπρες γιατί γεννήθηκε ο μισός χωρίς ρίγες. Με τις άλλες ζέμπρες να μη τον αποδέχονται και να τον κατηγορούν για τη λειψυδρία, ο μικρός εγκαταλείπει την ομάδα του μετά το θάνατο της μητέρας του προσπαθώντας να φτάσει στη μαγική λίμνη που θα τον μετατρέψει σε «φυσιολογικό». Το ταξίδι του όμως θα του μάθει να εμπιστεύεται τις δυνάμεις του και θα του αποκαλύψει ότι δεν είναι ο μόνος διαφορετικός.

Το Khumba, που μας εξηγεί η μητέρα ζέμπρα ότι σημαίνει ρίγα, είναι ένα μπερδεμένου ύφους road trip ενηλικίωσης. Ωραία τρισδιάστατα φέρνουν την αφρικάνικη ήπειρο αρκετά κοντά. Ενώ το τοπίο είναι ρεαλιστικά αποδοσμένο οι χαρακτήρες είναι περισσότερο παιδικά σχεδιασμένοι, με ελάχιστες ζέμπρες να θυμίζουν όντως τα συγγενή στα άλογα ζώα. Παρόλα αυτά, έχουν πλάκα, παίζουν ποδόσφαιρο και κάνουν αστεία για μεγάλους. Η μουσική είναι αρκετά προσεγμένη, μπλέκοντας πολλά στοιχεία τονίζοντας την διαφορετικότητα, όπως και η ταινία.

Το πρόβλημα της ταινίας είναι σαφές. Έχει στοιχεία που δεν είναι για μικρά παιδιά, έναν τρομακτικό κακό την λεοπάρδαλη, τον στενάχωρο θάνατο της μητέρας, καθώς και μερικούς μακρόσυρτους, όχι και τόσο διασκεδαστικούς, διαλόγους που θα κουράσουν μικρότερες ηλικίες. Από την άλλη υπάρχουν σημεία που είναι αρκετά απλοϊκό ως και αφελές για να κρατήσει ζεστό το ενδιαφέρον μεγαλύτερων ηλικιών.

Τα θετικά του Khumba είναι ότι έχει ωραία σκηνοθεσία, προσπαθώντας να έχει δικό του στιλ, σίγουρα διαφορετικό από την πεπατημένη οδό. Διαθέτει και ορισμένες ενδιαφέρουσες ιδέες, ζέμπρες ποδοσφαιριστές, η σοφή ακρίδα που κάνει γιόγκα, η απεικόνιση των οσμών που αντιλαμβάνεται η οξυμένη όσφρηση της λεοπάρδαλης. Ενδιαφέρον σημείο είναι πως εκφράζεται στην ταινία η ανθρώπινη παρέμβαση και παρουσία, χωρίς να υπάρξει ανθρώπινη απεικόνιση, αφήνοντας ένα καυστικό σχόλιο για την βάναυση εισροή των ανθρώπων στην άγρια φύση. Η βασική υπόθεση της ενηλικίωσης φέρνει στη μνήμη ίσως το Lion King, χωρίς να τίθεται θέμα σύγκρισης καθώς η προσέγγιση είναι εντελώς διαφορετική. Από την άλλη το ύφος των σκίτσων είναι περισσότερο κοντά στα Zambezia ή Rio (Πουλιά στον Αέρα), μιας και προέρχεται από τους ίδιους παραγωγούς.

Τελικά να τη δω; Δεν είναι κακή ταινία και έχει ορισμένα ενδιαφέροντα σημεία. Μπλέκεται στην προσπάθεια να προσεγγίσει τόσο τις μικρές όσο και τις μεγαλύτερες ηλικίες και τελικά αμφότερες και οι δυο θα το βρουν κουραστικό σε στιγμές, ενώ δεν είναι και ιδιαίτερα αστείο.