Το ελληνικό ντοκιμαντέρ κυριαρχεί στο 17ο ΦΝΘ
Ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά περισσότερα από 60 είναι τα ελληνικά ντοκιμαντέρ που προβάλλονται στο 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Προσωπικές ιστορίες, ζητήματα μνήμης, η οικονομική κρίση αποτελούν μερικά από τα θέματα με τα οποία ασχολήθηκαν οι Έλληνες κινηματογραφιστές.
Απόδραση από την Αμοργό
Από τις πιο ενδιαφέρουσες πρόσφατες δουλειές του Στέλιου Κούλογλου, η Απόδραση από την Αμοργό αφηγείται την ιστορία της απόδρασης του υπουργού Γεωργίου Μυλωνά από την Αμοργό, όπου βρισκόταν ως πολιτικός κρατούμενος την περίοδο της χούντας. Οι πρωταγωνιστές της ιστορίας μιλούν για την διεθνή συνωμοσία που είχε ως στόχο την απόδραση και τη φυγάδευση του Μυλωνά στο εξωτερικό. Στην επιχείρηση συμμετείχαν Σουηδοί διπλωμάτες, Ιταλοί εθελοντές και Αμερικανοί που βοηθούν Έλληνες. Με ένα κλασικό ντοκιμαντέρ στα χέρια του, ο Κούλογλου αποδεικνύει ότι μπορεί να στήσει ενδιαφέρουσες ιστορίες, εκμεταλλευόμενος τη δημοσιογραφική του εμπειρία. Τον βοηθά σίγουρα και το ενδιαφέρον υλικό του.
Καλιαρντά
Με μία άλλη χαμένη πρακτική -ή καλύτερα γλωσσικό ιδίωμα- ασχολείται το ντοκιμαντέρ Καλιαρντά της Πάολα Ρεβενιώτη, στο οποίο και υπογράφει μόνη την σκηνοθεσία, καθώς όλα τα προηγούμενα της ήταν συν-σκηνοθεσία με τον Γιώργο Λιάκο. Συγκεκριμένα, το νέο ντοκιμαντέρ της γνωστής τρανσέξουαλ περσόνας, μιλά για τη διάλεκτο που χρησιμοποιούσαν μεταξύ τους οι ομοφυλόφιλοι από τις δεκαετίες του 1940 έως και μετά από τη δικτατορία, καταγράφοντας παράλληλα μαρτυρίες για το ύφος των καλιαρντών, τη σημασία τους, καθώς και τον τρόπο διασκέδασης και ζωής των ομοφυλοφίλων εκείνης της περιόδου. Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον θέμα που εκθέτει μία σειρά από ενδιαφέρουσες απόψεις, καταγράφοντας την ανάπτυξη -και την παρακμή- των καλιαρντών, καθώς και τα δάνειά τους στη σύγχρονη ελληνική γλώσσα.
Φασισμός Α.Ε.
Στο νέο του ντοκιμαντέρ ο Άρης Χατζηστεφάνου εξερευνά τη σχέση ανάμεσα στον Φασισμό και το κεφάλαιο. Εξηγεί πολύ απλά πώς ο Χίτλερ στην Γερμανία και ο Μουσολίνι στην Ιταλία κατάφεραν να ανέλθουν την εξουσία, καθώς και πώς ορισμένοι βιομήχανοι στην Ελλάδα στήριξαν τόσο το ναζιστικό καθεστώς όσο και τη χούντα. Μπορεί το ντοκιμαντέρ να εξηγεί με απλά λόγια τι συμβαίνει, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν μας λέει και κάτι που δεν έχουμε ξανακούσει.
Ψ
Άνθρωποι με ψυχικές ασθένειες που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα στη δύσκολη καθημερινότητα. Αυτές είναι οι ιστορίες τους. Η Καλλιόπη Λεγάκη αφουγκράζεται με ευαισθησία ανθρώπους που αξιοποιούν τις καινούριες δομές και δίκτυα που έχουν στηθεί στην Ελλάδα, σε μια προσπάθεια να βοηθήσουν στην επανένταξή τους. Συγκινητικό και ανθρώπινο ντοκιμαντέρ.
La Vida Pura
Η αλήθεια είναι ότι βλέποντας το They Glow in the Dark του Παναγιώτη Ευαγγελίδη είχα ενθουσιαστεί. Βαθιά ανθρώπινο και πρωτοποριακό, το ντοκιμαντέρ αυτό αφηγείτο την ιστορία δύο περασμένης ηλικίας ομοφυλοφίλων που κατοικούν μαζί πουλώντας μπιχλιμπίδια στο παζάρι σε μια προσπάθεια να ενώσουν τις δυνάμεις τους απέναντι σε έναν εχθρικό κόσμο. Στο La Vida Pura παρακολουθεί μία φανταστική ημέρα από τη ζωή ενός πορνοστάρ. Και παρ’ όλο που ο κεντρικός του χαρακτήρας -εμμονικός με τα τατουάζ και τον σατανισμό όπως δηλώνει- έχει μεγάλο ενδιαφέρον, το ντοκιμαντέρ δεν βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με το προηγούμενο, αφηγούμενο μια ιστορία υπερέκθεσης, χωρίς όμως να την σχολιάζει.
Exotica, Erotica Etc.
Μία συμπαραγωγή με την Γαλλία, το ντοκιμαντέρ της Ευαγγελίας Κρανιώτη είναι ένα ποιητικό ταξίδι στα λιμάνια, τα καράβια και τα κορίτσια. Μία ιερόδουλη αφηγείται τους έρωτές της για τους Έλληνες ναυτικούς, ενώ ένας Έλληνας καπετάνιος αφηγείται τη σκληρή του ζωή στο πλοίο, ενώ επί της οθόνης περνούν εικόνες από φορτηγά πλοία, γλέντια ναυτικών, ρομαντικές σκηνές από λιμάνια. Ένα ντοκιμαντέρ με εξαιρετική φωτογραφία, αλλά σε στιγμές με κουραστική αφήγηση.
Ο Παπόριας
Ο Παπόριας του Στρατή Βογιατζή είναι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον -κυρίως λόγο «ήρωα»- ντοκιμαντέρ για έναν καραβομαραγκό. Ο Δημήτρης Μωράκης έχει παρατσούκλι Παπόριας και ασχολείται με την ξυλοναυπηγική για δεκαετίες. Δεν μασάει τα λόγια του, αγαπά το ξύλο, τη θάλασσα και το σκάφος. Πλευρές της τέχνης του παρουσιάζει σε αυτό το διάρκειας 28 λεπτών ντοκιμαντέρ, από τα καλύτερα που είδαμε στη Θεσσαλονίκη. Με πολύ καλή φωτογραφία.
Μια οικογενειακή υπόθεση
Η ιστορία (μουσική και όχι μόνο) των Ξυλούρηδων. Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί τον Ψαρογιώργη (Γιώργο Ξυλούρη), γιο του Ψαραντώνη και ανιψιό του Νίκου Ξυλούρη, καθώς και την ιστορία των παιδιών του Ψαρογιώργη που σπουδάζουν στη Μελβούρνη και τη σχέση τους με τη μουσική παράδοση. Αν σας ενδιαφέρει η Κρήτη και η μουσική της και εάν είστε θαυμαστές του Ψαραντώνη, σίγουρα αποτελεί μία ενδιαφέρουσα ματιά στην ιστορία της γνωστής μουσικής οικογένειας.
On. Off.
Η ομάδα ντοκιμαντέρ Animart 2014 φτιάχνει ένα ντοκιμαντέρ για τις πυγολαμπίδες και τη σχέση τους με το φως και το σκοτάδι. Με φρεσκάδα, τα νέα παιδιά που γύρισαν την ταινία -υπό την εποπτεία του δασκάλου τους, Βασίλη Λουλέ- προσδίδουν χιούμορ και πρωτοτυπία σε ένα μικρού μήκους ντοκιμαντέρ που κατά τα άλλα θα μπορούσε να είναι βαρετό.
Πέρασα κι εγώ από κει κι είχα παπούτσια από χαρτί
Όμορφη η ιδέα του Β.Λουλέ να αναζητήσει ανθρώπους της υπαίθρου για να του αφηγηθούν παραμύθια από τα παλιά, στο ντοκιμαντέρ Πέρασα κι εγώ από κει κι είχα παπούτσια από χαρτί. Και μερικά από αυτά τα παραμύθια είναι τόσο παράξενα και politically incorrect που συναρπάζουν το κοινό. Θα είχε ενδιαφέρον ίσως να αναζητήσει παραμύθια σε όλες τις γωνιές της Ελλάδος (για να αναδειχθούν ομοιότητες και διαφορές) και όχι μόνο στα Τρίκαλα. Η ιδέα της ταινίας θυμίζει λίγο τον καταπληκτικό Μανάβη του Δ.Κουτσιαμπασάκου, αν και η συνοχή της συχνά χανόταν.
Αρκαδία Χαίρε
Πολυαναμενόμενη και η νέα ταινία του Φίλιππου Κουτσαφτή, ο οποίος επιστρέφει μετά την Αγέλαστο Πέτρα και αρκετά χρόνια απουσίας. Ο δημιουργός κάνει στο Αρκαδία Χαίρε ένα αφιέρωμα στην Αρκαδία και παράλληλα πραγματοποιεί ένα οδοιπορικό στην ιστορία της και στο σύγχρονο πρόσωπό της. Με voice over αφήγηση μάλλον φιλοσοφική και σε αρκετά σημεία φλύαρη, ο κ. Κουτσαφτής παραδίδει ένα ντοκιμαντέρ με ενδιαφέρουσες εικόνες και πολλές πληροφορίες, σε ένα ύφος κλασικής αφήγησης.
