Dom Hemingway
One Man Show από τον Τζουντ Λό
Ο Dom Hemingway έχει χτίσει το όνομα του σε αρκετές μικροαπατεωνιές και διαρρήξεις χρηματοκιβώτιων ασφαλείας. Όταν μας τον συστήνει η ταινία, όμως, είναι ένα θηρίο στο κλουβί, έχοντας μείνει στη φυλακή δώδεκα χρόνια για να κρατήσει το στόμα του κλειστό, κρατώντας τον μακριά από τη γυναίκα του και τη μικρή του κόρη, τους δυο ανθρώπους που αγαπά περισσότερο, μετά το χρήμα! Βγαίνοντας από τη φυλακή σαν ταύρος σε υαλοπωλείο θα θελήσει να πάρει αυτά που δικαιούται και να καλύψει το χαμένο χρόνο.
Σκηνοθεσία: Richard Shepard (The Matador) Πρωταγωνιστούν: Jude Law, Richard E. Grant, Demian Bichir
No more Mr. Nice Guy: O Τζουντ Λο τσαλακώνει την εικόνα του. Παίρνει κιλά, αποποιείται την λεπτή εκλεπτυσμένη καθώς-πρέπει προφορά του για μια πιο χοντρή μπάσα labor-class φωνή, βρίζει και φτύνει όταν μιλάει. Το μάτι του γυαλίζει οσάν του τρελού και ο χαρακτήρας του είναι οξύθυμος και κυκλοθυμικός. Ο χαρακτήρας του είναι το «κακό παιδί» χωρίς ιδιαίτερα υψηλό IQ και ο ηθοποιός τον αποτυπώνει στην οθόνη με εξαίσια μαεστρία.
[checklist]
- Στα πλαίσια της προετοιμασίας του ρόλου του ο Τζουντ Λο πήρε κοντά 14 κιλά (30 pounds ~13.6κιλά). Για να το πετύχει δήλωσε ότι έπινε 10 κοκα κόλες τη μέρα, κάνοντας μια από τις μεγαλύτερες αρνητικές διαφημίσεις στη γνωστή φίρμα αναψυκτικών στην ιστορία του σινεμά.
[/checklist]
Ο σκηνοθέτης του the Matador (2005), Richard Shepard αρέσκεται να παίρνει ηθοποιούς ‘ζεν πρεμιέ’ μετά το πικ της καριέρας τους και να χλευάζει προηγούμενους ρόλους τους. Ας μην ξεχνάμε την ιδιαιτερότητα της προαναφερθείσας ταινίας, όπου ο Πιρς Μπρόσναν τσαλαπατά την εικόνα που είχε χτίσει παίρνοντας επίσης κιλά και σατιρίζοντας προηγούμενους ρόλους του. Λίγο μετά την αποδέσμευση του από Τζέιμς Μπόντ και ενώ πλέον το πρόσωπο του 007 είναι ο Nτάνιελ Κρέγκ, ο ηθοποιός ξαναφήνει μούσι (σήμα κατατεθέν του πριν αναλάβει το ρόλο του βρετανού μυστικού πράκτορα) και παίζει χιουμοριστικά. Η περίπτωση του Τζουντ Λο δεν είναι ακριβώς η ίδια. Ο ξανθούλης μπορεί να μην έχει τους πρωταγωνιστικούς ρόλους που είχε ούτε να είναι η πρώτη επιλογή στις αισθηματικές κομεντί που είχε παλαιότερα, όμως διατηρείται στο κύκλωμα παίζοντας δεύτερους ρόλους και κάνοντας μικρότερες εμφανίσεις, όπως στο Grand Budapest Hotel του Άντερσον.
«Το να γυρίσεις μια ταινία είναι ένα θαύμα από μόνο του… Είναι υπερβολικά δύσκολο. Φυσικά και θα ήθελα να βγάζω περισσότερα χρήματα, αλλά ο “έλεγχος” -που συνήθως ο σκηνοθέτης χάνει σε μεγαλύτερες παραγωγές- είναι σημαντικότερος για εμένα». Richard Shepard
Η ταινία είναι ουσιαστικά ένα one man show. Το Dom Hemingway ακολουθεί την παράδοση ταινιών με ονοματεπώνυμο για τίτλο. Έχει επικεντρωθεί στον πρωταγωνιστή αφήνοντας τους υπόλοιπους χαρακτήρες άνισα ανεπτυγμένους ως και αδιάφορους. Οι αρετές της είναι το προσωπικό ύφος του σκηνοθέτη και η ερμηνεία του βασικού της ήρωα. Η χρωματική και μουσική του παλέτα του Richard Shepard αγαπά τα 60’s και το δείχνει. Στις ανάλαφρες εξάψεις βιας και την νυχτερινή κούρσα με το αμάξι βρίσκουμε σαφείς αναφορές στο ‘Κουρδιστό Πορτοκάλι’ του Κιούμπρικ. Έχει ενσωματώσει τα στιλιζαρισμένα καρδαρίσματα των τελευταίων έργων Αλμοδοβάλ και Γουες Άντερσον με τα ζωντανά χρώματα και το έντονο κοντράστ.
Το μεγάλο πρόβλημα του έργου είναι το ουσιαστικά αδιάφορο σενάριο. Παρακολουθώντας την προβλέψιμη εξέλιξη του περιμένεις το σεναριακό twist που τελικά δεν έρχεται ποτέ.
Στο ρόλο της κόρης του Dom η «Καλίσι» του Game of Thrones. Ναι, τελικά τόσο απλοϊκή είναι η Εμίλα Κλάρκ χωρίς το βαμμένο ξανθό μαλλί και τους δράκους να πετάνε τριγύρω της. Δίπλα στον Τζουντ Λο φαίνεται επίσης και πόσο κοντούλα είναι στην πραγματικότητα κάτι που στη δημοφιλή σειρά εσκεμμένα αποφεύγεται, όπως ισχύει και στην περίπτωση του έτερου βρετανού που έχει τον ρόλο του Τζον Σνοου. Επειδή ξέρω θα ρωτήσετε, η απάντηση είναι «όχι». Η Εμίλα Κλάρκ δεν γδύνεται στο Ντομ Χέμινγκγέι (και ίσως αυτό αποτελεί είδηση)!
Τελικά να το δω; Αν το είδος του χιούμορ της ταινίας είναι του στιλ σας και αν σας κινήσει την περιέργεια το τρέιλερ τότε τολμήστε το. Μπορεί να μη γίνει η φετινή σας αγαπημένη αλλά θα σας βάλει και στο mood του καταπληκτικού Filth που επιτέλους ανακοινώθηκε και θα ακολουθήσει στις αίθουσες.