Δον Ζουάν

Ως ένας άλλος Δον Ζουάν (εξ ου και ο τίτλος Ντον Τζον) ο ιταλικής καταγωγής Τζον γυρνάει στους δρόμους της Νέας Υόρκης, κάνοντας τα εξής: φωνάζοντας σε όσους κόβουν τον δρόμο σε εκείνον και το αυτοκίνητό του, καθαρίζοντας το σπίτι του, φλερτάροντας και κάνοντας σεξ, πηγαίνοντας στην εκκλησία και… βλέποντας ατέλειωτες ώρες βιντεάκια πορνό.

Ο Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ περνά πίσω από τις κάμερες (αναλαμβάνοντας εκτός από τον πρωταγωνιστικό ρόλο και τη σκηνοθεσία και εκείνο του σεναριογράφου) και προσφέρει στο κοινό μία ξεκαρδιστική ρομαντική κομεντί. Ο Τζον θα βρει τον δάσκαλό του στο πρόσωπο της Μπάρμπαρα (Σκάρλετ Γιόχανσον), την οποία ερωτεύεται παράφορα. Θα μπορέσει, όμως, να αφήσει πίσω του το «πάθος» του για το πορνό;

Ηχηρά γέλια αναμένονται και όχι άδικα, μιας και ο Γκόρντον Λέβιτ δεν διστάζει να προσεγγίσει το είδος της rom com με μια φρεσκάδα που έχουμε δει να αγκαλιάζει και ως ηθοποιός.

Υιοθετώντας μία προφορά που θυμίζει πολύ Ρόμπερτ Ντε Νίρο, πείθοντας τους Τζούλιαν Μουρ και Τόνι Ντάνζα (μη πάθετε σοκ όταν τον δείτε, έχει μεγαλώσει πολύ!) ο Γκόρντον Λέβιτ έχει μια ενδιαφέρουσα σκηνοθετική ματιά. Ξέρει ότι δεν θέλει να κάνει πυρηνική φυσική: τον ενδιαφέρει ένα είδος που έχει ήδη υπηρετήσει, αλλά θέλει να το κάνει με τους δικούς του όρους.

Στα συν η Σκάρλετ Γιόχανσον σε ρόλο bitch (περίπου), ενώ η Τζούλιαν Μουρ προσθέτει το απαραίτητο βάθος. Θα προτιμούσαμε το τέλος να μην είναι τόσο βιαστικό: χρειάζεται και κάτι παραπάνω για να αποκτήσει ο ήρωας τη σωστή προοπτική.

Παρ’ όλα αυτά η ταινία παραμένει αστεία, τρυφερή, πρωτότυπη.

Τελικά να τη δω;

Δεν θα αλλάξει τον κόσμο σας, αλλά θα προσφέρει ένα ευχάριστο βράδυ, μακριά από τις βαρετές ρομαντικές κομεντί που έχετε συνηθίσει.