Dracula Untold
Η ταινία αφηγείται την ιστορία του Βλαντ ΙΙΙ του Παλουκωτή, φόβου και τρόμου στην Τρανσυλβανία επειδή παλούκωνε τους εχθρούς του. Ο Βλαντ είναι στην εκδοχή του Γκάρι Σορ ένας τρυφερός σύζυγος και πατέρας που προσπαθεί να βρει τρόπο να γλιτώσει τον λαό του από τα νύχια των Τούρκων που τους απειλούν. Η λύση, σύμφωνα με τον ίδιο, θα είναι να μεταμορφωθεί στο πιο ισχυρό πλάσμα της νύχτας.
Ήδη από τον τίτλο της, η ταινία υπόσχεται να μας πει κάτι που δεν έχει ξαναειπωθεί. Μεγάλη υπόσχεση για μια ταινία με βρικόλακες.
Στην πραγματικότητα και στην περίπτωση του Dracula Untold ξέρεις από πριν τι θα δεις και πώς θα το δεις.
Είναι καλογυρισμένη, δεν το αμφισβητώ, σε στιγμές με ωραία εφέ, αλλά είναι από αυτές τις ταινίες που ο σκηνοθέτης φαίνεται να ενδιαφέρεται περισσότερο για τα props (τα κράνη, τις στολές, παρά για την ουσία της ιστορίας του).
Αυτά που περιμένεις θα τα δεις: βαμπίρ,νυχτερίδες, μάχες με σπαθιά, αίμα, και πάλι νυχτερίδες. Μόνο που αντίθετα με το intro στον Δράκουλα του Φράνσις Φορντ Κόπολα (που αφηγείτο πάνω κάτω την ίδια ιστορία με όρους παραμυθιού), εδώ η ατμόσφαιρα δεν είναι παραμυθένια.
Επηρεασμένοι και από την παρουσία του Τσαρλς Ντανς (Τάιγουιν Λάνιστερ), ο οποίος βέβαια είναι υπέροχος στον ρόλο του σκοτεινού πλάσματος, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ταινία θα μποροούσε να είναι ένα μεγαλύτερο σε διάρκεια Game of Thrones. Αν δηλαδή αφαιρέσεις το σεξ και αφήσεις τη βία, βγάλεις τους Walkers (για όσους δεν ξέρουν είναι τύπου «ζόμπι») και βάλεις βαμπίρ.
«Ανείπωτη», λοιπόν, ιστορία δεν είναι, αλλά ούτε και ακριβώς βαρετή.
Ερμηνευτικά, οι ηθοποιοί αντεπεξέρχονται σε αυτό που τους ζητείται. Ο Λουκ Έβανς (The Raven) δεν με έπεισε ότι θα μπορούσε ταυτόχρονα να είναι ο τρυφερός πατέρας και ο τρομερός παλουκωτής, ο χαρακτήρας που ερμήνευε ο Ντόμινικ Κούπερ φαινόταν να ενδιαφέρεται περισσότερο για το αϊλάινερ παρά για τα όσα συμβαίνουν γύρω του.
Οι προθέσεις, πάντως, υπάρχουν: το καλό και το κακό χωρίζονται από μία λεπτή κλωστή. Απλά από νωρίς καταλαβαίνεις προς τα πού θα γύρει η πλάστιγγα. Θεωρώ ο καλύτερο κομμάτι της ταινίας είναι ο επίλογός της. Είναι η υπόσχεση για μία ταινία που θα μπορούσαμε να δούμε, καθώς μεταφέρεται στο σύγχρονο Λονδίνο και ο άρχοντας Βαμπίρ ενημερώνει το κοινό ότι «το παιχνίδι είναι έτοιμο να αρχίσει». Αυτή είναι μία ιστορία που έχει ειπωθεί αλλά δεν αποκλείεται να είχε ένα ενδιαφέρον να την ακούσουμε ξανά.
Τελικά να τη δω;
Αν σας αρέσει το είδος θα σας κρατήσει το ενδιαφέρον. Είναι καλογυρισμένη και με συμπαθητικές ερμηνείες. «Ανείπωτη», πάντως δεν είναι. Αυτή είναι μία ιστορία που έχουμε δει πολλές φορές στην οθόνη και δεν θα πείραζε να τη βλέπαμε και σε DVD.
