Drive Hard

Μόνο σαν αστείο μπορεί να εκληφθεί η προβολή μιας τέτοιας ταινίας στις ελληνικές αίθουσες. Είδε η εταιρεία διανομής ότι έπαιζε ο Τζον Κιούζακ, είχε και κυνηγητά και ολίγον τι από οικονομική κρίση και είπε να τη φέρει;

Στα της υπόθεσης, ένας πρώην αθλητής αγώνων ταχύτητας και νυν δάσκαλος οδήγησης παίρνει κούρσα με τύπο που στην αρχή νομίζεις ότι είναι απλά ιδιόρρυθμος, στη συνέχεια αποδεικνύεται ότι είναι τοπ ληστής που όταν ο δάσκαλος οδήγησης κοιτάζει αλλού, εκείνος κλέβει εκατομμύρια από μία τράπεζα -με την οποία έχει προηγούμενα. Αυτό που ακολουθεί είναι ένα ανελέητο κυνηγητό. Στην Αυστραλία.

Ο σκηνοθέτης Μπράιαν Τρέντσαρντ Σμιθ είναι γνωστός για B-movies σε διάφορα είδη. Αυτή τη φορά επιλέγει μία περιπέτεια τέρμα τα γκάζια, στην οποία τα εν λόγω «γκάζια» δεν ενδιαφέρουν και πολύ τον θεατή, ενώ τις υπόλοιπες ώρες οι δύο αντι-ήρωες αναλώνονται σε ένα από τα παρακάτω:

• Να συζητούν για το εάν αγαπάει τον Πήτερ η γυναίκα του.
• Να δέχονται απειλές από αγνώστους που συναντούν στον δρόμο.
• Να αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλο με υψωμένα τα περίστροφα.

Θα μπορούσα να δεχτώ ότι η ταινία είναι «καλτιά», μόνο που δεν είναι. Κάνει φιλότιμες προσπάθειες να γίνει αστεία (ειδικά από τον Τζον Κιούζακ που έχει παίξει σε αρκετές κακές ταινίες, αλλά εδώ η συμπεριφορά του είναι απλά σαν να του κάνουν πλάκα). Ηλικιωμένοι που προσβάλουν και βρίζουν ο ένας τον άλλο, ένας υπάλληλος που αυτοπυροβολείται και προσωπικές συζητήσεις τις πιο ακατάλληλες στιγμές επιστρατεύονται για να πείσουν τον θεατή ότι τα δύο «φιλαράκια» συμπάθησαν το ένα το άλλο και ήρθαν κοντά, βάζοντάς τα ταυτόχρονα με τις κακές τράπεζες.

Δεν πείθουν για κανένα από αυτά, όμως, ούτε προκαλούν γέλιο και το αποτέλεσμα είναι μόνο μία συνεχής ενόχληση που έχασες τον χρόνο σου.

Τελικά να τη δω;

Ούτε σε DVD.