Editorial: Μια πλατεία, μια ταινία, ένα βιβλίο…
Υπάρχει κάτι σε αυτή την εικόνα που με συγκινεί. Μία γυναίκα, καθισμένη σε μία πλαστική καρέκλα, διαβάζει ένα βιβλίο. Κάθεται μπροστά σε μία μεγάλη οθόνη, όπου προβάλλεται μία ταινία. Ή μάλλον πρόκειται να προβάλει μία ταινία.
Ο τόπος; Το θερινό σινεμά της Piazza Μaggiore στην Μπολόνια της Ιταλίας.
Η εικόνα αυτή με ταξιδεύει. Δεν έχω βρεθεί στη Μπολόνια, αλλά εκείνη τη στιγμή θα ήθελα να είμαι εκεί, δίπλα σε αυτή τη γυναίκα που ξεπερνά τον χρόνο και τον τόπο, που συνδυάζει τέχνες και ρουφά στιγμές. Εκεί, με ένα ανοιχτό βιβλίο στα πόδια της και με την προσμονή μιας ταινίας σε μια ανοιχτή πλατεία, με την προοπτική της ελευθερίας.
Γιατί τι άλλο είναι η ελευθερία από τρέλα; Τι άλλο είναι η ελευθερία από το να συνδυάζεις πράγματα που μεταξύ τους μοιάζουν ασύνδετα;
Θαυμάζω αυτή τη γυναίκα και θα ήθελα για ένα λεπτό να είμαι εκείνη.
Αλλά στάσου.
Μπορώ να είμαι εκείνη. Μπορώ και εγώ να κάνω το μη προσδοκώμενο. Κι ας ξεκινά αυτό από ένα βιβλίο ανοιχτό, στην επόμενη κινηματογραφική μου εξόρμηση σε κάποια ανοιχτή πλατεία με μια μεγάλη οθόνη, σε ένα θερινό σινεμά.
