Editorial: Μερικές παρατηρήσεις για τα βραβεία της ΕΑΚ

Του Tyler Durden

Μία εβδομάδα πέρασε από τα βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου και έχοντας αφήσει την ευφορία της βράβευσης -και του πόσο καλά τα πάμε έξω- έχει έρθει η ώρα για μερικές παρατηρήσεις.

Σε γενικές γραμμές οι βραβεύσεις ήταν δίκαιες. Το Xenia είναι μία ταινία ποιότητας που έχει το προσόν να μην αποξενώνει το ευρύ κοινό, ενώ Το Μικρό Ψάρι είναι μία ταινία πιο δύσκολη. Σωστή, πάντως, η βράβευση στον Βαγγέλη Μουρίκη.

Τα βραβεία ήταν, πάντως, περισσότερο εσωτερικής κατανάλωσης φέτος. Σε αντίθεση με πέρυσι που ο θρίαμβος της Μικράς Αγγλίας στα βραβεία της ΕΑΚ είχε συνδυαστεί και με μία πολύ καλή πορεία στα ταμεία, φέτος οι νικήτριες ταινίες είχαν κόψει συνδυαστικά λιγότερα από 40.000 εισιτήρια. Δεν είναι ώρα γιορτής, λοιπόν, αλλά ώρα να δει κανείς τι είναι αυτό που φταίει και το κοινό δεν έρχεται στις αίθουσες να δει τις ταινίες. Σε αυτό το πλαίσιο, η «γκρίνια» για τη νίκη του Από Έρωτα (η ταινία κέρδισε το βραβείο Κοινού) είναι άτοπη: Αυτή την ταινία είδε το κοινό στις αίθουσες, αυτήν ψήφισε.

Στην τελετή απονομής κοντά μας καθόταν ένας κύριος, ο οποίος κάποια στιγμή αναρωτήθηκε (και σωστά): καλά μόνο τέσσερις ταινίες γυρίσαμε φέτος; Μπορεί Μικρό Ψάρι και Xenia όντως να ξεχώρισαν, αλλά κάποια προβλήματα στις υποψηφιότητες παραμένουν.

Για παράδειγμα, η Ακαδημία έδωσε μόλις δύο υποψηφιότητες στην Έκρηξη του Σύλλα Τζουμέρκα, μία για την ερμηνεία της Αγγελικής Παπούλια (δικαίως) και μία για καλύτερη ταινία, έχοντας όμως αγνοήσει πλήρως την ταινία στις άλλες κατηγορίες. Και τουλάχιστον στην κατηγορία του μοντάζ, η απουσία είναι τουλάχιστον σκανδαλώδης!

Την ίδια στιγμή, δίνει 8 υποψηφιότητες στη Νορβηγία, αλλά όχι στην κατηγορία της καλύτερης ταινίας. Ποιο είναι το μήνυμα εδώ; Ότι για fun είναι καλή, αλλά αν θέλουμε σοβαρές βραβεύσεις τότε θα συμπεριλάβουμε στην κατηγορία το Για Πάντα, το Electra, ταινίες που σε γενικές γραμμές αγνοήσαμε στις υπόλοιπες υποψηφιότητες.

Και επίσης, πού είναι οι άλλες ελληνικές ταινίες; Για παράδειγμα το Goldfish του Θάνου Τσαβλή δεν άξιζε κάποια υποψηφιότητα σε κατηγορίες όπως τα εφέ, το μακιγιάζ, η σκηνογραφία;

Ούτε φέτος έλειψαν οι ισοψηφίες. Συγκεκριμένα στην κατηγορία της μουσικής νικητές αναδείχθηκαν οι δύο στους τρεις υποψήφιους (Μπάμπης Παπαδόπουλος για το Μικρό Ψάρι και Γιάννης Βεσλεμές για τη Νορβηγία). Είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσει οπωσδήποτε η Ακαδημία, γιατί έτσι γίνεται φανερό ότι ελάχιστοι είναι αυτοί που ψηφίζουν για τα βραβεία και οι ψήφοι μοιράζονται ανάμεσα σε φίλους (οπότε υπάρχει και η αίσθηση ότι όποιος έχει τους περισσότερους φίλους κερδίζει).

Αν κάτι απέδειξαν φέτος οι φετινές υποψηφιότητες είναι ότι πλέον μπορούμε να κάνουμε πολλά είδη σινεμά: ταινίες που έχουν να κάνουν με τη χαρά της ζωής, με τη βία, vampire cult movies. Ταινίες που ταξιδεύουν έξω και τα πηγαίνουν πολύ καλά, ταινίες για διαφορετικά γούστα. Ταινίες που απλά ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή θα τα πάνε το ίδιο καλά και εντός Ελλάδας…

• Η τελετή απονομής των βραβείων της ΕΑΚ (Φωτογραφίες)
• Το Xenia ο μεγάλος νικητής στα ελληνικά… Όσκαρ