Editorial: Το γοητευτικό ρίσκο της ανεξάρτητης διανομής

 Του Τάιλερ Ντέρντεν

Μερικές φορές η ανεξάρτητη διανομή μπορεί να είναι λύση. Ειδικά για τις ελληνικές ταινίες που επιλέγουν να προωθήσουν οι ίδιες τον εαυτό τους.

Το Από τη Γη στη Σελήνη προβλήθηκε στην Ταινιοθήκη, πήγε καλά και στη συνέχεια προβλήθηκε και σε άλλες αίθουσες, το Wild Duck επέλεξε τον Δαναό, ενώ το Goldfish αποφάσισε να κάνει τέσσερις ειδικές προβολές στον Μικρόκοσμο, οι οποίες εξελίχθηκαν σε κανονική προβολή μιας εβδομάδας όταν η ταινία σημείωσε επιτυχία μεγαλύτερη του αναμενόμενου.

Είναι μία λύση για τους κινηματογραφιστές. Ξεκινάς με μικρές προσδοκίες, χωρίς το άγχος των εισιτηρίων και προβάλλεις την ταινία σου. Εάν πάει καλά, συνεχίζεις. Εάν όχι, δεν ξεκινούσες με πολλές προσδοκίες έτσι κι αλλιώς.

Πολλοί νέοι σκηνοθέτες επιλέγουν αυτόν τον δρόμο και την προώθηση της ταινίας τους. Είναι ένας δρόμος δύσκολος, αλλά απαραίτητος όταν δεν υπάρχει κάποιος άλλος να πάρει το ρίσκο και ένας δρόμος που μπορεί να βγει σε καλό.

Το Goldfish, μια ταινία είδους, έδειξε -όπως είχε δείξει και ο Αδάμαστος– ότι υπάρχει ένα κοινό στην Ελλάδα που ενδιαφέρεται για ελληνικές ταινίες είδους (genre). Που ενδιαφέρεται (τηρουμένων πάντα των αναλογιών) να αναζητήσει στο συνοικιακό του σινεμά μία ταινία που δεν θα τη βρει πουθενά αλλού.

Που δεν θα πάει σε ένα multiplex «και βλέπουμε τι θα δούμε», αλλά που θα χρειαστεί να το παιδέψει και να ανακαλύψει κάτι καινούριο.

Μόνο θετικό βήμα μπορεί να είναι και μπορεί να στηρίξει και τα συνοικιακά σινεμά και τις μικρότερες ταινίες. Αρκεί και οι δύο (καθώς και ο θεατής) να πάρουν το ρίσκο.

• Διαβάστε τη συνέντευξη του Θάνου Τσαβλή για το Goldfish

• Διαβάστε τη συνέντευξη του Άγγελου Σπάρταλη για το Από τη Γη στη Σελήνη

* Η φωτογραφία προέρχεται από το γκρουπ του Μικρόκοσμου στο Facebook