ΆποψηΘΕΜΑΤΑ

Editorial: Η εμμονή του Χόλιγουντ με το μέγεθος

tyler

Του Tyler Durden

Kατηγορούμε συχνά το Χόλιγουντ ότι στερεύει από ιδέες. Ότι δεν έχει τίποτα καινούριο να προσφέρει πέρα από σούπερ ήρωες, δεινόσαυρους βγαλμένους από τη φαντασία ενός εξαιρετικού σκηνοθέτη πριν από μία 20ετία, πλάσματα των παραμυθιών που τα είδαμε σε animation μορφή και αποκτούν πλέον σάρκα και οστά. Αν μιλήσει κανείς με τους δημιουργούς του Χόλιγουντ θα ακούσει τα παράπονά τους γι’ αυτό. Πολλοί επιθυμούν να υπάρξουν καινούρια πράγματα, αλλά τα καινούρια αυτά πράγματα φαίνεται πως συναντούν την απροθυμία των παραγωγών.

Screen-Box-Office-ticket

Φταίνε, όμως, μόνο αυτοί; Ή φταίει και κάτι άλλο; Η εμμονή όλων μας με το… μέγεθος του box office –κυρίως του αμερικανικού;

Τις τελευταίες ημέρες όλοι μας έχουμε μεταδώσει την είδηση για τις τεράστιες εισπράξεις του Jurassic World. Που έσπασαν κάποιο ρεκόρ των Εκδικητών που με τη σειρά τους είχαν σπάσει κάποιο ρεκόρ κάπου κάποτε. Ποια ταινία έφτασε πρώτη το ένα δις. δολάρια παγκοσμίως; Ποια ταινία έκανε το μεγαλύτερο άνοιγμα; Ποια έκανε το μεγαλύτερο άνοιγμα για Μάρτιο μήνα; Δόξα τω Θεώ, ρεκόρ υπάρχουν άπειρα και έτσι δεν είναι δύσκολο για μία ταινία να τα σπάσει.

Ταυτόχρονα, η πολύ καλή πορεία της νέας ταινίας της Pixar και η πλήρης αποτυχία της ταινίας United Passions –ένα ευχολόγιο της Fifa που προβάλλεται στη σκιά του σκανδάλου- και κυρίως η κάλυψή της από τα ΜΜΕ, υπογράμμισαν αυτό το φαινόμενο: την εμμονή μας με το μέγεθος. Με τα νούμερα, το καλύτερο άνοιγμα, το πιο εντυπωσιακό, το πιο μεγάλο.

Walt Disney World 2010

Τι θα συμβεί λοιπόν; Θα συνεχίσει το ένα ρεκόρ να διαδέχεται το άλλο στον αιώνα τον άπαντα με όλο και μεγαλύτερα big movies να έχουν όλο και πιο εντυπωσιακή πορεία στο box-office;

Η γνώμη μου είναι ότι θα γίνει αυτό που είπε κάποτε ο «πατέρας» των μπλοκμπάστερ, Στίβεν Σπίλμπεργκ. Καθώς όλο και περισσότερες μεγάλες ταινίες θα ανταγωνίζονται η μία την άλλη, διεκδικώντας λίγη από την προσοχή του κοινού, τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητες για μία εντυπωσιακή συντριβή: εάν μερικές δεκάδες μπλοκμπάστερ αποτύχουν, τότε η φόρμα θα αλλάξει ξανά.

Και τότε ίσως καταφέρουμε να δούμε αυτό το κάτι πραγματικά καινούριο…

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *