Editorial: Γιατί δεν ταυτίζομαι με την Αναστέζια Στιλ

Του Tyler Durden

Τις προηγούμενες ημέρες κυκλοφόρησε ένα μήνυμα στο Facebook, μία εκστρατεία αν θέλετε: «Ενός λεπτού σιγή για εκείνους που θα τους σύρουν οι γκόμενες να δουν τις 50 Αποχρώσεις του Γκρι». Να σας πληροφορήσω, λοιπόν, φίλοι που σπεύσατε να ενστερνιστείτε την εκστρατεία αυτή ότι δεν αναστενάζουμε όλες βαθιά στη σκέψη ενός  πλούσιου άνδρα που θα είναι και λίγο πρόστυχος, αλλά εμείς θα τον σώσουμε γιατί θα του δείξουμε τι σημαίνει απλή ζωή.

Συγγνώμη, Κρίστιαν, αλλά μπορείς να πάρεις τους τέλειους κοιλιακούς σου και τα BDSM σύνεργά σου και να πας αλλού.

Ας αρχίσουμε από τα βασικά: Εσύ που χαρακτηρίζεις την κοπέλα σου «γκόμενα» και γκρινιάζεις γιατί θα σε «σύρει» -όπως λες- να δεις μία ταινία που δεν θέλεις, κάνεις στην ουσία αυτό που κοροϊδεύεις. Χρησιμοποιείς τα ίδια στερεότυπα που χρησιμοποιεί το βιβλίο/ταινία. Θεωρείς ότι όλες οι γυναίκες είναι η Αναστέζια Στιλ.

Και ούτε σημαίνει ότι το να αρέσει σε μία γυναίκα το βιβλίο ή ακόμα και το να θέλει να δει την ταινία πάνω στην οποία βασίστηκε ένα χαλαρό ανάγνωσμα (δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλές γυναίκες εκεί έξω που ταυτίζουν τις Αποχρώσεις με… Ντοστογιέφσκι), σημαίνει ότι δεν καταλαβαίνει πότε κάτι είναι καλό και πότε υπάρχει απλά για να ξοδεύεις τον χρόνο σου.

Ναι, μπορούμε και εμείς να θαυμάσουμε τους κοιλιακούς του Τζέιμι Ντόρναν -όπως εσύ θαυμάζεις τις καμπύλες της Σκάρλετ Γιόχανσον και πήγες στο σινεμά για να δεις το Under the Skin μόνο και μόνο για αυτή τη σκηνή όπου η Σκάρλετ εμφανίζεται γυμνή.

Και ναι. Οι Αναστέζια Στιλ βρίσκονται μίλια φωτός από τις Σκάρλετ Ο’ Χάρα (δυναμική, υπέροχη Σκάρλετ που αγαπούσε αλλά με τον δικό της τρόπο και τους δικούς της όρους), αλλά άμα το σκεφτείς στο τέλος της ταινίας η Σκάρλετ ήταν εκείνη που έπεφτε στα πόδια του Ρετ, ενώ η Αναστέζια πήρε τα μπογαλάκια της και δρόμο (τουλάχιστον μέχρι το σίκουελ).

Δεν είμαστε, όμως, όλες Αναστέζια Στιλ, όπως νομίζεις. Δεν μας αρέσει να μας καθορίζουν τη ζωή μας, ούτε έχουμε βαλθεί να «τυλίξουμε» το πλούσιο παλικάρι με τη φαινομενική αθωότητά μας. Ούτε, φυσικά, να αλλάξουμε το εν λόγω παλικάρι. Εάν θέλει να είναι σαδομαζοχιστής, ποιος του ζήτησε να αλλάξει και γιατί θα έπρεπε να «σωθεί»;

Φυσικά όλα αυτά δεν έχουν σημασία. Στη σκιά των πολλών εκατομμυρίων που έχει ήδη συγκεντρώσει η ταινία, ακόμα και οι προσπάθειες της Σαμ Τέιλορ – Τζόνσον να δώσει -μία κάποια- δυναμική στον χαρακτήρα της Αναστέζια είναι αποτυχημένες. Η Αναστέζια θα επιστρέψει και για μια δεύτερη και μία τρίτη ταινία.

Εκείνη θα επιστρέψει. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι εμείς ταυτιζόμαστε μαζί της.