Στην Αγκαλιά του Φιδιού (El Abrazo de la serpiente)
Σε δύο χρόνους εκτυλίσσεται η ταινία του Σίρο Γκέρα από την Κολομβία. Δύο επιστήμονες με διαφορά δεκαετιών αναζητούν ένα θεραπευτικό φυτό. Συναντούν και οι δύο τον ίδιο σαμάνο και πραγματοποιούν μια περιπλάνηση στα δάση του Αμαζονίου.
Μία ποιητική καταγραφή βασισμένη στα ημερολόγια του Ολλανδού εξερευνητή Θίοντορ Κοχ Γκράμπεργκ και του Αμερικανού Ρίτσαρντ Έβανς, επιχειρεί ο Σίρο Γκέρα στην ταινία του, η οποία ήταν και υποψήφια για Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας. Ο Έβαν (Μπριόν Ντέιβις) αποτελεί ουσιαστικά καθρέφτη του Γερμανού Θέο (Γιάν Μπιβγέτ), το εξωτερικό στοιχείο που χρειάζεται για να καθοριστεί η συνάντηση με τους ιθαγενείς και να παρουσιαστεί η συνάντηση των δύο κόσμων.
Ο Θεό αποτελεί μία δονκιχωτική φιγούρα. Σε μία σχεδόν πυρετώδη κατάσταση μοιάζει να κυνηγά «ανεμόμυλους», ένα όνειρο που δεν του ανήκει. Ο Έβαν αποτελεί μία φιγούρα που φαίνεται να πατά καλύτερα στα πόδια του. Κοινό στοιχείο ο σαμάνος Καραμακάτε, οργισμένος και βιαστικός στην αρχή, κουβαλώντας τη σοφία των χρόνων στη συνέχεια.
Ο Σίρο Γκέρα σχολιάζει την έλευση των μοναχών στον Αμαζόνιο και τις προσπάθειες «εκπολιτισμού» των ντόπιων. Είναι αυτό το σημείο όπου επιλέγει να διακόψει την αφήγηση και να την συνεχίσει αρκετά χρόνια αργότερα, βλέποντας ότι η συνάντηση αυτή έχει οδηγήσει «στο χειρότερο και από τους δύο κόσμους». Ένα επικίνδυνο υβρίδιο μαγείας και εμμονοληπτικής θρησκείας που κορυφώνεται σε ένα ημί-παγανιστικό όργιο (Εάν προσέξετε σε αυτή τη σκηνή ακούγονται και μερικά «Κύριε Ελέησον»).
«Φέρνεις κόλαση και θάνατο στη Γη» λέει οργισμένος ο σαμάνος σε μία σκηνή της ταινίας. Εκείνη τη στιγμή, ο λευκός που έχει απέναντί του συμβολίζει όλους τους λευκούς του κόσμου, συμβολίζει την καταστροφή του Αμαζονίου, το φόβο για το άγνωστο που έρχεται.
Αν και είναι η σχέση με τους λευκούς που τον ενδιαφέρει, ο Γκέρα δεν διστάζει να σχολιάσει και την καταστροφή που έσπειρε ο στρατός της Κολομβίας, καθώς και τη ζημιά που προκάλεσε η συγκέντρωση καουτσούκ. Ζημιά όχι μόνο περιβαλλοντική, αλλά ψυχική, ένα τραύμα στα δύστυχα πλάσματα που εργάστηκαν για τη συγκέντρωσή του.
Με υπέροχη ασπρόμαυρη φωτογραφία από τον Ντέιβιντ Γκαλέγκο -εκτός από ένα «κιουμπρικικό» όραμα στο τέλος της ταινίας- η «Αγκαλιά του Φιδιού» είναι μία άκρως γοητευτική ταινία.
Τελικά να τη δω;
Η άγρια ομορφιά του Αμαζονίου, οι ανθρώπινες παρεμβάσεις και η συνάντηση δύο κόσμων σε μία ενδιαφέρουσα και γοητεουτική ταινία που βραβεύτηκε στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών στις Κάννες.
Fun trivia: Ο Γιάν Μπιβγέτ πρωταγωνιστούσε στην ταινία Borgman (2013).
