Στις φλόγες του έρωτα (el Ardor)
Ένα περίεργο πείραμα που τραβά προς διάφορες κατευθύνσεις είναι αυτή η ταινία, αποτέλεσμα συμπαραγωγής τόσων χωρών, Αργεντινής, Μεξικού, Βραζιλίας και Γαλλίας.
Κατά μήκους του δάσους της βροχής, πλάι σε έναν παραπόταμο του Αμαζονίου, είναι μια μικρή φάρμα όπου ζει ένας ηλικιωμένος αγρότης κι η κόρη του. Το τελευταίο διάστημα μια αδίστακτη συμμορία καίει και καταστρέφει διώχνοντας τους μόνιμους κατοίκους από την περιοχή και σκοτώνοντας όσους αντιστέκονται. Η κατάσταση μοιάζει δύσκολη και ο γέρος αγρότης σύμφωνα με τις παλιές ιεροτελεστίες καλεί τα πνεύματα του δάσους να τον βοηθήσουν. Την επόμενη μέρα εμφανίζεται στη φάρμα ένας μυστηριώδης άντρας.
Τα μεγάλα ονόματα του φιλμ είναι ο Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ (Θέλω και τη Μαμά σου, The Science of Sleep, Περί Τυφλότητας, Ημερολόγια Μοτοσικλέτας) και η Άλις Μπράγκα (Η Πόλη του Θεού, I am Legend, Elysium, Στο Δρόμο). Ο μεγάλος πρωταγωνιστής, όμως είναι το μαγευτικό τοπίο.
Η ταινία είναι ουσιαστικά μια απόπειρα για ένα σύγχρονο «γουέστερν του Αμαζονίου». Έχει όλα τα συστατικά: οικογένεια μόνη αντιμετωπίζει προβλήματα με το αγρόκτημα της, συμμορία προσπαθεί να την πείσει να υπογράψει πωλητήριο, μυστηριώδης ξένος εμφανίζεται να βοηθήσει από το πουθενά, ερωτικό ειδύλλιο με την κόρη, απαγωγή της κόρης, άμυνα στη φάρμα και πιστολίδι, μεγάλη μονομαχία με τον κακό στα έντεκα βήματα. Το γουέστερν κομμάτι έχει αρχικά ενδιαφέρον, αλλά στο τέλος καταντά μάλλον αστείο.
Πέραν της απλή αυτής ανάγνωσης, η ταινία επιχειρεί να εισάγει συμβολικά στοιχεία του τόπου και της ιστορίας του. Μοιάζει σαν το τοπίο να άσκησε τη δική του γοητεία στο συνεργείο γυρισμάτων και τους ηθοποιούς, τους μάγεψε και τους παρέσυρε στο σύμπαν του. Και οι δυο πρωταγωνιστές περπατούν ξυπόλητοι στην άγρια φύση και μοιάζουν σαν να ζουν μόνιμα εκεί. Το μεταφυσικό στοιχείο του Μπερνάλ που αναδύεται από το ποτάμι σαν το πνεύμα ενός άγριου ινδιάνου που απάντησε στο κάλεσμα, ξεκινά τον συμβολισμό που δίνει μια διττή υπόσταση σε όλους τους ρόλους.
Ο «εκδικητής Μπερνάλ» ουσιαστικά είναι το ποτάμι. Ο σύγχρονος κόσμος έρχεται να καταπατήσει, να υποτάξει και να καταπιεί τον παλιό, επιτιθέμενος και στην ίδια τη φύση. Δείτε χαρακτηριστικά πως ο χαρακτήρας στην αρχή αποφεύγει να σκοτώσει παρά τις ευκαιρίες που του δίνονται. Ο κεντρικός ήρωας για να μπορέσει να αντιμετωπίσει την απειλεί θα κληθεί να γίνει ίδιος με αυτόν που τον κυνηγά. Η ταύτιση αυτή φαίνεται ξεκάθαρα με την τελική συμβολική μονομαχία.
Το φυσικό τοπίο είναι μαγευτικό και η φωτογραφία είναι εξαιρετική. Παρόλα αυτά, η ταινία είχε αργούς ρυθμούς που την καθιστούσαν κουραστική στη θέαση. Τέλος, δεν μπορώ να μην το αναφέρω, ότι το θεριό της φύσης δεν ήταν τίγρης όπως λέει η ταινία. Η τίγρης έχει ραβδώσεις, ενώ οι λεοπαρδάλεις (στην προκειμένη) τα πούμα και ορισμένοι πάνθηρες έχουν βούλες, όπως το ζώο που παρουσιάζεται στο φακό.
Τελικά να τη δω;
To έντονο φυσικό τοπίο είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής σε αυτό το ιδιόμορφο «γουέστερν του Αμαζονίου», που έχει πράγματα να πει, αλλά τα λέει με λάθος τρόπο, κάνοντας τα δυσνόητα για τον μέσο θεατή. Άλλη μια μέτρια επιλογή ρόλου από τον ηθοποιό Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ. Ευτυχώς, θα τον δούμε σύντομα στο εξαιρετικό Η Εβίτα δεν Κοιμάται πια Εδώ.
Fun Trivia: Η κόπια που παρουσιάστηκε στο φεστιβάλ του Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, όπου πρωτοσυναντήσαμε την ταινία, ήταν κατά ένα εικοσάλεπτο περίπου μικρότερη της επίσημης διάρκειας που έχει δηλώσει το φιλμ. Ο σκηνοθέτης είχε μαζέψει πάμπολλο υλικό, αλλά αναγκαστικά χρειάστηκε τελικά να τη μαζέψει.
