Συνέντευξη Φρανσουά Οζόν: Το Δικό Μου Αιντάχο είναι η αγαπημένη μου lgbt ταινία.
Με αφορμή την προβολή της τελευταίας ταινίας του Φρανσουά Οζόν ”ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ 85” στο 21ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου της Αθήνας, ο διάσημος και εργατικότατος Γάλλος σκηνοθέτης, μας μίλησε αποκλειστικά σε μία συνέντευξη για την τελευταία του δημιουργία, τους νεαρούς πρωταγωνιστές του αλλά και για τις δικές του προσωπικές αναμνήσεις από την δεκαετία του ’80.
-Με αφορμή τον τίτλο της νέας σας ταινίας, ποιες είναι οι δικές σας αναμνήσεις από το καλοκαίρι του ’85;
Βρισκόμουν στην Ισπανία για διακοπές μαζί με έναν φίλο μου. Ημουν 18 χρονών οπότε θυμάμαι πολύ έντονα τα πάρτυ, τις μουσικές, τα ποτά, τα ξενύχτια, το sex και γενικά μία ευχάριστη και ανέμελη περίοδο. Βέβαια η ταινία ήθελα στην αρχή να ονομάζεται ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ 84, αλλά επειδή το τραγούδι των Cure που ήθελα να ακούγεται στην ταινία κυκλοφόρησε το 85, ο τίτλος αναγκαστικά άλλαξε.
-Ποια είναι η διαφορά να δουλεύετε με νέους ηθοποιούς σε σχέση με μεγάλους πρωταγωνιστές;
Είναι μεγάλη πρόκληση διότι θα πρέπει να είσαι εκτός από ελαστικός και πολύ προσεκτικός. Το να δουλεύεις με την Catherine Deneuve, την Isabelle Huppert και την Fanny Ardant μπορεί να είναι πιο απαιτητικό γιατί θα πρέπει να προσαρμοστείς στις απαιτήσεις και τις συνήθειες τους. Οι νέοι ηθοποιοί και εν προκειμένω ο Felix Lefebvre και ο Benjamin Voisin στο ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ 85, ήταν καταπληκτικοί αλλά και πιο αυθόρμητοι. Δεν μπορείς να βγάλεις τον αυθορμητισμό από τους νέους ανθρώπους. Έτσι ανάλογα με τον ηθοποιό, ο σκηνοθέτης θα πρέπει να προσαρμόζεται. Ήταν όμως πολύ υπάκουοι (γελώντας).
-Τα μέσα της δεκαετίας του ’80, ήταν μία σκοτεινή περίοδος για την gay κοινότητα δεδομένου του AIDS. Θέλατε να κάνετε μία ταινία χωρίς αυτή τη σκιά;
Νομίζω πως ήθελα να κάνω μία ιστορία αγάπης, νεότητας και ρομαντισμού μεταξύ δύο teenagers. Κυρίως όμως μια ιστορία αγάπης περισότερο, η οποία μπορεί να παρασύρεται από τις ψευδαισθήσεις που έχουνε για τον παντοτινό έρωτα οι έφηβοι και κυρίως ο πρωταγωνιστής της ταινίας. Γι αυτό και επένδυσα στο ρομαντικό στοιχείο ιδίως στο πρώτο μέρος της ταινίας. Το AIDS υπήρχε αλλά η σκιά στην συγκεκριμένη περίπτωση έρχεται απο αλλού.
-Σας πέρασε από το μυαλό να έχει η ταινία explicit sex scenes;
(Γελώντας) Όχι μόνο μου πέρασε αλλά γυρίστηκαν κιόλας. Υπήρχε στο σενάριο μια σκηνή οπου οι δύο πρωταγωνιστές, επιχειρούσαν να εκτελέσουν μία στάση από το gay Kama Sutra. Στο μοντάζ όμως αναγκαστήκαμε να την κόψουμε, δεδομένου πως την ιστορία αφηγείται ο ρομαντικός της ιστορίας. Αν η ταινία ήταν από την πλευρά του David, μπορεί και να την συμπεριλαμβάναμε. Άρα ναι, γυρίστηκαν αλλά όχι για το κοινό τελικά.
-Ποια είναι η αγαπημένη σας teen movie από τα 80s καθώς και από lgbt ταινία;
Αγαπώ το La Boum (ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΠΑΡΤΥ) με τη Sophie Marceau. Είναι από τις πιο αγαπημένες μου ταινίες. Επίσης θεωρώ το MY OWN PRIVATE IDAHO (ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΑΙΝΤΑΧΟ) του Gus Van Sant σπουδαία ταινία για το lgbt σινεμά. Ο River Phoenix ήταν εξαιρετικός αλλά και ο Gus Van Sant είναι από τους πιο κατάλληλους σκηνοθέτες για μία τέτοια ιστορία.
-Απο εκεί επηρεαστήκατε και τις πολύ όμορφες σκηνές με την μοτοσυκλέτα;
Τις θεωρώ ένδειξη ελευθερίας και νεότητας. Οπότε ήθελα πολύ να τις έχω μέσα στην ταινία.
-Οι μητέρες στην ταινία παίζουν πολύ καθοριστικό ρόλο. Ιδίως ο ρόλος της Valeria Bruni Tedeschi…
Είναι σημαντικός ο ρόλος της μητέρας και πόσο μάλλον σε μία τέτοια ιστορία. Αλλά και πόσο διαφορετικές μητέρες. Από την μία η μητέρα του Alex (Isabelle Nanty) που είναι μία απλή, φιλήσυχη και καθημερινή μητέρα και από την άλλη η μητέρα του David (Valeria Bruni Tedeschi) που είναι ένα τέρας. Ήθελα να θυμίζει τον ρόλο της Shelley Winters στην Λολίτα του Στάνλει Κιούμπρικ, οπότε η Valeria ήταν η καλύτερη για τον ρόλο!
Η ταινία ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ ’85 (ETE ’85) του Φρανσουά Οζόν θα προβληθεί στις ελληνικές αίθουσες το καλοκαίρι του 2021.
