ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινε-προτάσειςΣινεμά

Game Night

game-night002

2popcorn

O Μαξ (Τζέισον Μπέιτμαν) και η Άννι (Ρέιτσελ ΜακΆνταμς) γνωρίζονται -και ερωτεύονται- σε ένα παιχνίδι. Από τότε και κάθε εβδομάδα διοργανώνουν βραδιές με παιχνίδια με τους φίλους τους. Η οικογενειακή τους γαλήνη διαταράσσεται όταν έρχεται να τους επισκεφθεί ο Μπρουκς (Κάιλ Τσάντλερ), ο αδελφός του Μαξ που έκανε πάντα τον Μαξ να αισθάνεται λίγος. Κανείς δεν περιμένει το παιχνίδι που έχει διοργανώσει ο Μπρουκς: μια βραδιά μυστηρίου όπου οι καλεσμένοι καλούνται να λύσουν το μυστήριο μιας απαγωγής. Σύντομα, όμως, παιχνίδι και πραγματικότητα μπλέκονται, καθώς έρχονται στο φως ολοένα και περισσότερες πληροφορίες για τον Μπρουκς.

Οι σεναριογράφοι του Αφεντικά για Σκότωμα περνούν στη σκηνοθεσία με μία ταινία που επιχειρεί να συνδυάσει την κωμωδία με το μυστήριο. Το Game Night έχει τις καλές του στιγμές και σίγουρα βοηθά το γεγονός ότι έχει την τύχη να διαθέτει ένα ιδιαίτερα χαρισματικό καστ, αλλά αυτές περιορίζονται σε ατάκες και σκηνές που έχεις ήδη δει -και σε έχουν κάνει να γελάσεις- στο τρέιλερ (όπως η σκηνή με το παιχνιδάκι που κάνει θόρυβο).

game-night001

Το Game Night βασίζεται σε μια έξυπνη σεναριακή ιδέα, την οποία ο σεναριογράφος Μαρκ Περέζ μοιάζει να μην μπορεί να διαχειριστεί. Αυτό που ξεκινάει γεμάτο φρεσκάδα, προς το τέλος περιπλέκεται και χάνει τον προσανατολισμό του. Ο Τζέσε Πλέμονς που ερμηνεύει τον Γκάρι αποτελεί το καλύτερο κομμάτι της ταινίας στον ρόλο του creepy αστυνομικού γείτονα που θέλει απλά να συμμετάσχει σε μία βραδιά παιχνιδιών -ενώ και η ιδέα με τον Ντένζελ Ουάσινγκτον είναι μια έξυπνη ιδέα.

Η ελαφρότητα της κωμωδίας ταιριάζει στη Ρέιτσελ ΜακΆνταμς που κάνει ό,τι μπορεί με ελάχιστες ατάκες, ενώ διαθέτει πολύ καλή χημεία με τον Μπέιτμαν.

Αν και η ταινία δεν πέφτει στην παγίδα του φτηνού χιούμορ και είναι σίγουρα καλύτερη σε σχέση με άλλες αντίστοιχες χολιγουντιανές κωμωδίες, δεν καταφέρνει να διατηρήσει το σπιρτόζικο χιούμορ της σε όλη τη διάρκειά της και σύντομα στέκει αμήχανη μπροστά στην κεντρική σεναριακή ιδέα.

 

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *