O Γκάρι Νούμαν μέσα από 5 τραγούδια

Με αφορμή το μουσικό ντοκιμαντέρ Gary Numan: Android in La La Land που προβάλλεται στις Νύχτες Πρεμιέρας, ας ρίξουμε μια ματιά στον ιδιαίτερο αυτό καλλιτέχνη για να μας ανοίξει η όρεξη.

Γεννηθείς στις 8 Μαρτίου το 1958 λίγο έξω από το Λονδίνο, ως Gary Anthony James Webb, κρατώντας ως καλλιτεχνικό του μόνο το Γκάρι Νούμαν, ξεκίνησε παίζοντας κιθάρα από τα 15 του σε συγκροτήματα όπως Mean Street και The Lasers. Γνωστός ως φρόντμαν, τραγουδιστής και κιθαρίστας, στο συγκρότημα Tubeway Army στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Ήταν η εποχή που το Λονδίνο έβραζε αναζητώντας τους νέους ήχους του new wave, της ηλεκτρονικής μουσικής και του πανκ κινήματος, αποτελώντας το σκαλοπάτι για να περάσουμε μουσικά από τα 70’s στα 80’s. Ο Νούμαν που είχε πάθος με τους νέους ήχους των συνθεσάιζερ και ήταν ο κύριος στιχουργός και συνθέτης γρήγορα θέλησε να βγει ο ίδιος μπροστά και να ξεχωρίσει από τους Tubeway Army κάνοντας solo καριέρα. Παρόλα αυτά, κρατά όλο το υπόλοιπο συγκρότημα σταθερό να παίζουν ως η υποστηρικτική μπάντα του, υπό το δικό του όνομα, ενώ παράλληλα ιδρύει δική του δισκογραφική εταιρεία.

To ιδιαίτερο στιλ του προσελκύει πολλούς οπαδούς του να ντύνονται και να κινούνται όπως αυτός, οι οποίοι αυτοαποκαλούνταν Numanoids. Όπως αποκάλυψε αργότερα ο ίδιος το look και οι κινήσεις του οφείλονταν από τη μια στην έντονη ακμή που είχε και αναγκαζόταν να βάλει τόνους μέικαπ πάνω του για να νιώσει καλά να βγει στη σκηνή και από την άλλη στο ότι είχε μια ήπια μορφή συνδρόμου Άσπεργκερ, κάτι που διαγνώστηκε πολύ μετά. Η ταραχώδης ζωή του είχε αρκετά σκαμπανεβάσματα, από την μεγάλη επιτυχία στη σχεδόν χρεωκοπία, περιόδους κατάθλιψης αλλά και ξέφρενης ζωής. Μάλιστα, το 1993 έφτασε να παίζει support σε συναυλίες των OMD (Orchestral Manoeuvres in the Dark) οι οποίοι το 1979 άνοιγαν τις δικές του συναυλίες. Είχε σχεδόν παρατήσει τη μουσική και την επιστροφή του οφείλει σχεδόν αποκλειστικά στην αγάπη της μεγαλύτερης οπαδού από το fan club του, της Τζέμα, την οποία και παντρεύτηκε το 1997.

To ντοκιμαντέρ του προβάλλεται στις 22ες Νύχτες Πρεμιέρας την Τρίτη 27 Σεπτ. στις 21.30 στο Odeon Όπερα 2 και σε επανάληψη την ερχόμενη μέρα στις 21.00.

Μέχρι να δούμε το ντοκιμαντέρ του, ας πάρουμε μια γεύση από τη μουσική του:

01. Are friends Electric 

Προσωπικό αγαπημένο μας… Υποτονικό μινιμαλιστικό μοτίβο που μετά από λίγο σου γίνεται εμμονή. Τον Ιούνιο του ’79 έφτασε στο Νο 1 των charts.

02. Cars 

To άλλο μεγάλο του χιτ, που πέρασε και τον Ατλαντικό. Στην κορυφή Νο 1 σε Ηνωμένο Βασίλειο και Καναδά και Νο 9 στις ΗΠΑ, το 1980.

03. Down in the Park 

Το τρίτο επίσημο single τα πρώτα χρόνια με τους Tubeway Army, από το δίσκο Replicas. Σήμερα, περισσότερο γνωστό από τη διασκευή του των Foo Fighters, που συμπεριλήφθηκε και στη συλλογή των X-Files. Ο θείος Γκάρι το είχε πει όμως από το 1979.

04. Love Hurt Bleed

Περνώντας πολλά κύματα, επιρροές jazz, funk, industrial, επιτυχίες αλλά και αρκετές αποτυχίες, ο Νούμαν επιστρέφει δυναμικά στο electropop το 2013, τόσο με το Love Hurt Bleed, όσο και με το I am Dust, θυμίζοντας μας ότι είναι ακόμα εδώ.

05. Bombers

Πιο πανκ ροκ εκδοχή και groovie ρυθμός, εδώ στο Bombers, από τα πρώτα χρόνια με τους Tubeway Army, αρχικής ηχογράφησης 1976, που δεν μπήκε στο άλμπουμ και έμεινε στα B Sides.

Περισσότερα για τον Gary Numan μπορείτε να μαθαίνετε από το επίσημο σάιτ του: garynuman.co.uk