Home CinemaΚΡΙΤΙΚΕΣ

Goat (Αγέλη)

Σκηνοθεσία: Άντριου Νιλ

3popcorn

goat001

Επιστρέφοντας από ένα πάρτι, ο νεαρός Μπραντ (Μπεν Σνέτσερ, ένα όνομα που καλά θα κάνουμε να θυμόμαστε) πέφτει θύμα ξυλοδαρμού και ληστείας. Τρομοκρατημένος βάζει αρχικά τη ζωή του στον «πάγο», αλλά στην συνέχεια αποφασίζει -μετά από προτροπή του αδελφού του, Μπρετ (τον ερμηνεύει ο Νικ Τζόνας των Jonas Brothers)- να πάει στο Πανεπιστήμιο και θα προσπαθήσει να γίνει μέλος της ελληνικής αδελφότητας, της οποίας μέλος είναι και ο αδελφός του. Εκεί θα βρεθεί αντιμέτωπος με νέους εκφοβισμούς και νέα καψόνια. Βασισμένη σε αληθινά γεγονότα (στην πραγματικότητα στην αυτοβιογραφία του Μπραντ), το Goat έχει την τύχη να έχει στο σενάριο το όνομα του Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν (ενώ στην παραγωγή και σε ένα μικρό -ευτυχώς- cameo συναντάμε τον Τζέιμς Φράνκο).

Η νοοτροπία της αγέλης, τα βάρβαρα καψόνια που θυμίζουν στρατό στο όνομα μίας υποτιθέμενης ιστορίας μιας φοιτητικής ένωσης και ενός «παιχνιδιάρικου» τελετουργικού -που μπορεί να αποβεί άκρως επικίνδυνο- αποτελούν το βασικό θέμα της ταινίας του Άντριου Νιλ.

Θα σας θυμίσει το πρώτο μισό από το Full Metal Jacket και εν μέρει Τη Λέσχη της Κομψής Αλητείας και θα σας δείξει το σκοτεινό πρόσωπο αυτού που οι χολιγουντιανές ταινίες συνηθίζουν να κάνουν χαβαλέ μαζί του (δηλαδή του τι πραγματικά σημαίνει να είσαι μέλος ελληνικής αδελφότητας στα αμερικανικά κολέγια και το bullying που ασκείται στους κόλπους τους).

Θα σας θυμώσει, θα σας αηδιάσει, θα σας απωθήσει. Όχι επειδή θέλει να προκαλέσει, αλλά γιατί το Goat θέλει να δείξει ακριβώς πώς έχει η κατάσταση. Και τα καταφέρνει επιλέγοντας πάντα να επιστρέφει στο ανθρώπινο στοιχείο: στην ιστορία των δύο αδελφών, της ισορροπίας μεταξύ τους και της σχέσης τους.

* Η ταινία προβλήθηκε στις Νύχτες Πρεμιέρας και είναι διαθέσιμη στο Netflix.

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *