Gold

(Προσοχή η κριτική περιέχει spoiler)

Βασισμένη στο πραγματικό σκάνδαλο της Bre-X Minerals Corporation που τη δεκαετία του 1990 έπεισε ένα μεγάλο κομμάτι της παγκόσμιας οικονομίας ότι είχε βρει το μεγαλύτερο κοίτασμα χρυσού στην Ινδονησία, η ταινία είναι το είδος που αρέσει στον σκηνοθέτη Στίβεν Γκάγκαν που με ταινίες όπως το Syriana μάς έχει συνηθίσει σε σύνθετες ιστορίες με πολιτικές προεκτάσεις.

Ένας αγνώριστος (παχουλός και με φαλάκρα) Μάθιου Μακ Κόναχι ερμηνεύει τον Ντέιβιντ Γουόλς, έναν επίδοξο χρυσοθήρα που συνεργάζεται με τον γεωλόγο Μάικλ Ακόστα (ο Έντγκαρ Ραμίρεζ σε έναν πιο «ταπεινό» ρόλο που στέκεται όμως ισάξια δίπλα στον ΜακΚόναχι.

Είναι φανερό ότι ο Γκάγκαν θα ήθελε να είχε γυρίσει μια ταινία σαν τον Λύκο της Γουόλ Στριτ ή το περσινό The Big Short: μία ιστορία οικονομικής ανόδου και πτώσης με χιούμορ και προειδοποιήσεις. Ωστόσο, δεν τα καταφέρνει, καθώς η ταινία δεν μπορεί να συλλάβει τις λεπτές αποχρώσεις ενός τέτοιου σκανδάλου και καταλήγει να υποβαθμίζεται από ένα μυστήριο που τελικά είναι το λιγότερο σημαντικό στην υπόθεση.

Αν κάτι ξεχωρίζει, αυτό είναι η ευαισθησία με την οποία η ταινία προσεγγίζει τη σχέση των Γουόλς και Ακόστα: μια ιδιαίτερη φιλία με κρυμμένες πλευρές. Φροντίζει, πάντως, αν όχι να πάρει το μέρος του χαρακτήρα που ερμηνεύει ο ΜακΚόναχι, τουλάχιστον να του φερθεί με το γάντι, παρά το γεγονός ότι ο ρόλος του φαινόταν να είναι πιο σκοτεινός στην πραγματικότητα από ότι βλέπουμε στην ταινία (είχε ξεφορτωθεί μετοχές αξίας 80 εκατ. δολαρίων πριν αποδειχθεί ότι χρυσός δεν υπάρχει0.