ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινε-προτάσειςΣινεμά

Επιχείρηση Ανθρωποειδές (Anthropoid)

3popcorn

Πριν από μερικά χρόνια ο Σον Έλις υπέγραψε το Cashback μία από τις πιο ενδιαφέρουσες –και ανατρεπτικές- ρομαντικές κομεντί των τελευταίων ετών. Είναι παράξενο, λοιπόν, που η δεύτερη ταινία του δεν επιλέγει να επικεντρωθεί σε ένα θέμα σύγχρονο, αλλά σε πραγματικά γεγονότα.

anthropoid001

Συγκεκριμένα, η ταινία «Επιχείρηση Ανθρωποειδές» αφηγείται την ιστορία του σχεδίου δολοφονίας του Ράινχαρντ Χάιντριχ, ενός από τους πιο βάρβαρους Ναζί αξιωματικούς και επικεφαλής των δυνάμεων των SS στην Πράγα. Η ταινία ξεκινά πολύ υποτονικά, με την άφιξη δύο αντιστασιακών (τους ερμηνεύουν οι Κίλιαν Μέρφι και Τζέιμι Ντόρναν) στην Πράγα.

Το πρώτο μισό της ταινίας μοιάζει να έχει γυριστεί με τον σκηνοθέτη να ακολουθεί τις οδηγίες ενός εγχειριδίου. Ερμηνευτικά, σκηνοθετικά και σεναριακά η ταινία είναι μια αδιάφορη ιστορική ταινία που δεν καταφέρνει να ζωντανέψει στη μεγάλη οθόνη.

Η ταινία απογειώνεται μετά την εφαρμογή του σχεδίου. Εκεί είναι πραγματικά που ο Σον Έλις δείχνει το σκηνοθετικό του ταλέντο, αρχικά στη σκηνή της επίθεσης στον Χάιντριχ και στη συνέχεια στις σκηνές μέσα στην εκκλησία.

anthropoid002

Η ταινία κάνει το συχνό ολίσθημα να βάζει τους πρωταγωνιστές να μιλούν αγγλικά με τσεχοσλοβάκικη προφορά (την ώρα που οι Γερμανοί μιλούν γερμανικά). Το εγχείρημα αποτυγχάνει παταγωδώς. Ο Ντόρναν είναι μεν εμφανίσιμος, αλλά δεν έχει ακόμα γυμνάσει αρκετά τους μύες της υποκριτικής του για να μπορεί να μεταδώσει στον θεατή τα αισθήματα που χρειάζονται. Αυστηρός και αποφασισμένος, ο Κίλιαν Μέρφι είναι για μία ακόμα φορά εξαιρετικός, σηκώνοντας πάνω στους ώμους του το μεγαλύτερο βάρος της ταινίας. Παρά τη φιλότιμη προσπάθεια και την πολύ καλή ποιότητα παραγωγής είναι κρίμα που όταν η ταινία καταφέρει να βρει τον ρυθμό της, το ενδιαφέρον του θεατή έχει ήδη εξανεμιστεί.

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *