Good Time
O Connie χωρίς να μπορεί να αποδεχτεί ότι ο αδερφός του Nick είναι άτομο με ειδικές ανάγκες τον αναγκάζει να συμμετέχει σε ληστεία τράπεζας μαζί του. Και ενώ όλα δείχνουν ότι πηγαίνουν βάση σχεδίου, ένας έλεγχος της αστυνομίας θα αγχώσει τον Nick και όλα θα αρχίσουν να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Μέσα στην διάρκεια της νύχτας ο Connie προσπαθεί να βγάλει τον αδελφό του από την φυλακή κάνοντας αλυσιδωτά λάθη που τον οδηγούν συνεχώς σε νέα αδιέξοδα.
Η νέα ταινία των Josh και Benny Safdie έρχεται να ενισχύσει τον θόρυβο γύρω από το όνομα τους. Η ιστορία των αδελφών Nikas είναι ένα ξέφρενο παραλήρημα στους νυχτερινούς δρόμους του Κουίνς της Νέας Υόρκης. Ανάμεσα σε μια πληθώρα χαρακτήρων που εμφανίζονται στον δρόμο του Connie εκείνος το μόνο που θέλει είναι να πετύχει τον στόχο του, να προσφέρει το καλύτερο στον αδερφό του που εξαιτίας του βρίσκεται σ’ ένα περιβάλλον επικίνδυνο γι’ αυτόν. Ο Robert Pattinson στον ρόλο του Connie, πετάει για ακόμη μια φορά την αστερόσκονη του βαμπίρ από πάνω του και ποντάρει στην ερμηνευτική του δεινότητα. Ο ρόλος του Connie είναι γραμμένος πάνω του, καθώς το σενάριο προέκυψε μετά από επιθυμία που εκδήλωσε ο Pattinson να συνεργαστεί με τους Safdies, και αυτό το κάνει πιο εύκολο για εκείνον να γίνει ένα με τον ήρωα που ερμηνεύει. Και ενώ η κάμερα είναι απόλυτα προσηλωμένη στην περιπέτεια του Connie δεν λείπουν και οι δεύτεροι ρόλοι που έρχονται να προσθέσουν πόντους στο Good Time. O απαιτητικός ρόλος του Nick ερμηνεύεται από τον Benny Safdie, ενώ ο Peter Verby που ερμηνεύει τον ψυχίατρο που εμφανίζεται στην έναρξη αλλά και στο τέλος της ταινίας είναι μια από τις ανακαλύψεις ερασιτεχνών στις οποίες οι Safdies ειδικεύονται. Στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν δικηγόρο ποινικών υποθέσεων που επιπλέον βοήθησε και τον Pattinson στο χτίσιμο του ρόλου.
Πέρα όμως από την πλοκή του Good Time και την εστίαση που θέλει να κάνει στην αδελφική αγάπη και την αφοσίωση σ’ αυτήν, η ένταση της ταινίας εντοπίζεται στο σκηνοθετικό της νεύρο, στην επιλογή των κοντινών κυρίως πλάνων και του “ραψίματος” τους, στην φωτογραφία αλλά και στην μουσική. Γιατί ακόμα και οι στιγμές όπου η αφήγηση μοιάζει να δείχνει υπερβάλλων ζήλο να οδηγήσει σ’ ένα ακόμα κατρακύλισμα τον Connie παρουσιάζονται με τέτοια κινηματογράφηση που δεν σου αφήνουν περιθώρια σκέψης και κρίσης γιατί αν το κάνεις το Good Time θα σ’ έχει αφήσει πίσω του καθώς τρέχει πιο γρήγορα από τον θεατή. Από τις καλύτερες στιγμές του έργου αποτελεί και το φινάλε του, όπου χωρίς καμία διάθεση για σπόιλερ θα μείνω στην αίσθηση που τελικά αφήνει, ότι το να αγαπάς κάποιον δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ξέρεις τι είναι καλύτερο γι’ αυτόν.
