Ένα Αγγελικό Πρόσωπο (Gueule d’ange)

 

 

 

Η Μαρλέν είναι μια νέα μητέρα που περνάει τον χρόνο της με αλκοόλ, πάρτυ και με την οχτάχρονη κόρη της, την Αγγελένια ή Έλι. Η προσπάθεια της να ξαναφτιάξει την ζωή της, αποτυγχάνει παταγωδώς όταν ακόμα και στην δεξίωση του γάμου της, ερωτοτροπεί με άγνωστο άντρα μπροστά στα μάτια του νέου της συντρόφου. Η επιστροφή της μαζί με την κόρη της στο παραθαλάσιο διαμέρισμα τους, οδηγεί την Μαρλέν σε ακόμα πιο ακραίες συμπεριφορές εφόσον θα παρατήσει την κόρη της για χάρη ενός νέου εραστή. Μεταξύ αλκοόλ και μοναξιάς η μικρή Έλι θα προσπαθήσει να επιβιώσει σε έναν κόσμο που της στρέφει καθημερινά την πλάτη.

Δυνατή ιστορία εγκατάλειψης ανηλίκου και μία σχέση μητέρας κόρης που αποδίδεται με ωμό και συχνά ενοχλητικό ρεαλισμό, το Αγγελικό Πρόσωπο της Βανέσα Φίλο διαθέτει την σκηνοθετική δύναμη για να μιλήσει με την γλώσσα του σινεμά για έννοιες όπως η εγκατάλειψη, η ανασφάλεια, η έλλειψη αγάπης, φροντίδας και η επιθυμία για ένα ασφαλές οικογενειακό περιβάλλον. Εστιάζει αν και άτσαλα σεναριακά στην αρχή στην μητέρα την οποία ερμηνεύει με εκνευριστικά αληθοφανή τρόπο η Μαριόν Κοτιγιάρ και έπειτα στην εγκαταλελειμμένη κόρη που η μικρή Αιλίν Αξόι Ετέξ αποδίδει κυρίως με την κίνηση της παρά με τις ερμηνευτικές της ικανότητες.

Χωρίς να ολοκληρώσει τον χαρακτήρα της μητέρας, που όπως αποδίδεται στην ταινία κανένα ελαφρυντικό δεν μπορούμε ως θεατές να της προσάπτουμε παρά μόνο κατηγορίες, η ταινία πέφτει εξολοκλήρου πάνω στην μικρή κόρη-θύμα μιας κατάστασης η οποία αρχίζει να φλερτάρει με τον αλκοολισμό ακόμα και με την πορνεία με μια σκηνή που δέχεται φιλοδώρημα προκειμένου να φιλήσει συμμαθητή της. Ο ρόλος της Κοτιγιάρ σχεδόν εξαφανίζεται στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας, χωρίς να υπάρχει κάποια δικαιολογία εκτός του ότι ακολούθησε κάποιον καινούργιο εραστή όμως αυτό ενισχύει τον αντίκτυπο που έχει η εγκατάλειψη στην μικρή Έλι. Το over the top δραματικό φινάλε, σώζεται από την παρουσία τρίτου χαρακτήρα που ερμηνεύει ο Αλμπάν Λενουάρ στον ρόλο του Χούλιο που η μικρή Έλι χρησιμοποιεί για να καλύψει το κενό του πατέρα.

Ταινία καλών προθέσεων, ντεμπούτο της Γαλλίδας σκηνοθέτιδος, σεναριογράφου και μουσικού Βανέσα Φίλο που μαθήτευσε στο σινεμά του Κριστόφ Κισλόφσκι, το Αγγελικό Πρόσωπο διαγωνίσθηκε στο  περυσινό Φεστιβάλ Καννών. Μία ταινία που θέλει να πει πολλά πράγματα, να συγκινήσει και να κατανοήσει συμπεριφορές και πράξεις που φαντάζουν αδιανόητες. Αλλού τα καταφέρνει και αλλού όχι. Η σκηνοθετική δύναμη της ταινίας όμως υπάρχει και το δράμα είναι αυτούσιο. Συνοδεία ποτού.