Δικός Της (Her)
Κάπου στο μέλλον, ένας άντρας ερωτεύεται μια γυναίκα. Η’ περίπου μια γυναίκα… για την ακρίβεια μια γυναικεία φωνή, …για να είμαστε ακόμα πιο ακριβείς ένα λειτουργικό σύστημα. Αυτήν την ερωτική ιστορία μας περιγράφει μέσα από το Her o Spike Jonze. O Theodore Twombly (Joaquin Phoenix) εργάζεται σαν εμπνευστής και συντάκτης ερωτικών γραμμάτων. Πελάτες του είναι ερωτευμένοι άνθρωποι κάθε ηλικίας, που μου όμως δεν έχουν την διάθεση ή το χρόνο να γράψουν οι ίδιοι κάποιες φράσεις στον άνθρωπο που αγαπούν. Ο Theodore περιπλανιέται ολομόναχος μεταξύ γραφείου και σπιτιού, συναντάει φίλους στο ασανσέρ της πολυκατοικίας του και οι λέξεις του προσπαθούν να μας πείσουν ότι κάποτε υπήρξε κοινωνικός.
Ο Theodore έχει πρόσφατα χωρίσει, κάτι που δείχνει ότι δεν έχει επιλέξει και δεν θέλει να αποδεχτεί, συνεχώς στο μυαλό του – και στην οθόνη μας – γυρνάνε αναμνήσεις ευτυχισμένων στιγμών με την πρώην γυναίκα του Catherine (Rooney Mara).
Μαθαίνει για ένα καινούργιο λειτουργικό σύστημα (OS), όπου μπορεί να λειτουργεί κάτι σαν γραμματέας και φίλος σου. Δίνεις κάποια στοιχεία για την ζωή σου και ο υπολογιστής αποφασίζει για το πώς θα είναι το λειτουργικό που σου ταιριάζει. Στον Theodore ταιριάζει ένα λειτουργικό με την αισθησιακή και ταυτόχρονα παιχνιδιάρικη φωνή της Scarlett Johansson, που ονομάζεται Samantha. Συζητάει μαζί της σα να είναι απόλυτα φυσικό, σαν εκείνη να είναι ένα πραγματικό πρόσωπο και όχι μια τεχνητή νοημοσύνη. Εκείνη γελάει μαζί του, διασκεδάζει μαζί του, κάνει σεξ μαζί του, μαθαίνει μαζί του, ταξιδεύει μαζί του, προσπαθεί να τον κάνει ευτυχισμένο έστω και αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να υποκριθεί ότι νιώθει όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα, όπως μια αβάσιμη ζήλεια. Η καλή του φίλη Amy (Amy Adams) αντιμετωπίζει πολύ λογικά την επαφή του με την Samantha, καθώς και εκείνη μετά την πρόσφατη απογοήτευση από την σχέση της βρήκε διαφυγή σ’ ένα δικό της OS. Η Catherine απ’ την άλλη αρνείται να δεχθεί ότι ο πρώην άντρας δεν έχει την δύναμη να αντιμετωπίσει τα προβλήματα μιας σχέσης με ένα άνθρωπο, που μπορεί να έχει ανασφάλειες και απαιτήσεις από τον σύντροφό του.
Η ταινία είναι μια γλυκιά αφήγηση με συνεχή κοντινά πλάνα του Joaquin Phoenix και την απολαυστική φωνή της Scarlett, που ακούγεται υπέροχη ακόμα και όταν απλά αναπνέει ή γελάει. Και όλα αυτά μέχρι την τελική στιγμή της αποκάλυψης για το τι πραγματικά είναι η Samantha, όπου αυτή η στιγμή δεν δυσκολεύει μόνο τον Theodore αλλά και εμάς που έχουμε αρχίσει να πέφτουμε στην παγίδα να πλάθουμε με το μυαλό μας την Scarlett (όχι ότι μας είναι και δύσκολο, αφού όλοι μας ξέρουμε πως μοιάζει η Scarlett Johanson, θα είχε ενδιαφέρον αν ακουγόταν μια φωνή που δεν είναι τόσο διάσημη!).
Μια λεπτομέρεια που λάτρεψα στην ταινία (πέρα από το τυπάκι στο βιντεοπαιχνίδι που βρίζει τον παίχτη Theodore!), είναι ότι ενώ η τοποθέτηση της είναι σαφώς σε μελλοντικό χρόνο, χωρίς όμως να προσδιορίζεται για το πόσο μέλλον ακριβώς πρόκειται, η ενδυματολογική επιλογή έρχεται κάπου από προηγούμενες δεκαετίες, με ψιλόμεσα παντελόνια, λουλουδάτα χρώματα, κοκάλινα γυαλιά χωρίς καμία σέξυ και προκλητική διάθεση.
Μιας και η εποχή πλησιάζει δεν γίνεται να μην αναφέρουμε τις 5 υποψηφιότητες του Ηer στα Όσκαρ, μεταξύ των οποίων σεναρίου και καλύτερης ταινίας – με πολύ μεγάλο ανταγωνισμό όμως. Η μουσική επένδυση της ταινίας απέσπασε δύο υποψηφιότητες, τραγουδιού για το The Moon Song (με συμμετοχή στους στίχους και του Spike Jonze), και μουσικής με συντελεστές τους William Butler and Owen Pallett, μέλη των Arcade Fire.
Το Her είναι ένα ρομαντικό παραμύθι από έναν σκηνοθέτη που μας έχει συνηθίσει σε περιηγήσεις σε φανταστικούς κόσμους (Στο Μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς, Where the Wild Things are). Φοβάμαι, όμως ότι η πραγματικότητα του Her μας έχει ήδη πλησιάσει επικίνδυνα. Γύρω μας μπορεί να μην αντικρίζουμε ανθρώπους να επικοινωνούν ευτυχισμένοι με τα OS τους, όπως ο Theodore, αλλά και πάλι βλέπουμε όλο και συχνότερα ανθρώπους που κάθονται δίπλα-δίπλα, να κατεβάζουν το κεφάλι στα δεσμά μιας οθόνης είτε κινητού είτε υπολογιστή, αποφεύγοντας κάθε άλλου είδους άμεσης επαφής.
