ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινεμά

Το παιδί από τη Γερμανία

 

Μια ευτυχισμένη οικογένεια υποδέχεται σ’ ένα μαιευτήριο το νέο μέλος της οικογένειας. Όμως, ένα τραγικό και άδικο τροχαίο θα οδηγήσει στον θάνατο τους γονείς της μητέρας που μόλις γέννησε. Οι νεαροί γονείς είναι η συγγραφέας Erica Falck (Claudia Galli) και ο αστυνομικός Patrik Hedström (Richard Ulfsäter) και μαζί με το μωρό τους θα επιστρέψουν στο πατρικό της Erica, όπου τους περιμένει μια έκπληξη. Ένας άντρας ισχυρίζεται ότι είναι γιός της μητέρας της Erica, άρα και ετεροθαλής αδερφός της. Η Erica αντιδρά βίαια στην αποκάλυψη αυτή, και διώχνει τον άγνωστο άνδρα. Μετά από κάποιες μέρες ο άνδρας αυτός εντοπίζεται νεκρός σ’ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου. Και κάπως έτσι ξεκινάει ένα γαϊτανάκι αποκαλύψεων γύρω από την ιστορία που έκρυβε η μητέρα της Erica.

Η ταινία βασίζεται στο αστυνομικό μυθιστόρημα της σουηδέζας Camilla Läckberg σκηνοθετημένη από τον Per Hanefjord. Τα μυθιστορήματα της Läckberg έχουν σαν βασικούς ήρωες την συγγραφέα Erica και τον αστυνομικό Patric. H Erica αντιπροσωπεύει στην ουσία ένα alter ego της πραγματικής συγγραφέως, η οποία έχει γεννηθεί στη Fjällbacka, τοποθεσία η οποία αποτελεί και το σημείο όπου πραγματοποιούνται τα γεγονότα της ταινίας. Η κινηματογραφική αφήγηση του Παιδιού από την Γερμανία είναι μια συνεχής εναλλαγή μεταξύ παρόντος και παρελθόντος αποκαλύπτοντας σιγά σιγά το μυστικά του παρελθόντος που προσπαθούν να κρύψουν μια παρέα υπερήλικων. Εξερευνώντας μια σειρά από εγκλήματα με διαδοχή ντόμινο, κάθε φορά που η ηρωίδα πλησιάζει μια πληροφορία ο πληροφοριοδότης πεθαίνει, η Erica στο τέλος θα έρθει αντιμέτωπη με την σκληρή αλήθεια.

Το παιδί από την Γερμανία, διαπραγματεύεται την εξιχνίαση εγκλημάτων γύρω από μια ερωτική ιστορία με φόντο ένα πολιτικό σχολιασμό γύρω από τις συνθήκες κράτησης των αιχμαλώτων στα στρατοπέδα Ναζιστικού καθεστώτος του Β’ Παγκόσμιου πολέμου. Αν και η εξέλιξη της ιστορίας έχει ενδιαφέρον, θα λέγα με σιγουριά ότι το βιβλίο θα πρέπει να είναι τάξεις ανώτερο από το τελικό αποτέλεσμα της ταινίας που μετά την πρώτη ώρα καταντά ανιαρή και πλέον οι εναλλαγές παρόντος – παρελθόντος κουράζουν και σε οδηγούν να εκλιπαρείς για γρήγορη επίλυση του μυστηρίου. Το σκανδιναβικό κύμα λογοτεχνών μας έχει προσφέρει άρτια αστυνομική λογοτεχνία (Jo Nesbo, Stieg Larsson) και ανυπομονώ να διαβάσω και Camilla Läckberg για επιβεβαιώσω τον κανόνα. Όχι όμως το Παιδί από την Γερμανία, εκεί ξέρω τον δολοφόνο και κόπιασα πολύ για να τον μάθω.

Γιώτα Τσιορβά

Θυμάται τον εαυτό της να κλαίει επειδή η μαμά της δεν ήθελε να την πάει να δει το «Μπάμπι το Ελαφάκι»... Σκασίλα της για το ελαφάκι, σινεμά ήθελε να πάει… και ακόμα αυτό θέλει… να πηγαίνει σινεμά… να βλέπει ταινίες… με αδυναμία στα κινούμενα σχέδια (όσα χρόνια και αν περάσουν!) και μεγάλη της αμαρτία οι ταινίες με μεταφυσικούς πρωταγωνιστές (βαμπίρ, λυκανθρώπους, ζόμπι κτλ.). Παρ’όλα αυτά θα δει τα πάντα. Και σημαντική σημείωση: δεν έχει κοιμηθεί ποτέ σε ταινία, όσο κουρασμένη και αν είναι, όσο βαρετή και να είναι η ταινία. Αρκεί να είναι σινεμά… χόμπι, ανάγκη, εξάρτηση, έρωτας…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *