Με λένε Κασσάνδρα και κανείς δεν με πιστεύει

Το να γράφεις για μία σειρά που  “καταπίνει”  τον ένα κύκλο επεισοδίων μετά τον άλλο, έχοντας παρακολουθήσει δυστυχώς  μόνο τον α’, είναι σα να μιλάς  επί ώρες για ένα παγόβουνο , απ΄το οποίο  γνωρίζεις μόνο την κορυφή.

Πιστέψτε με, η ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ  τηλεοπτική  σειρά του FOX  που κάνει θραύση  στην αμερικάνικη τηλεόραση,  με τίτλο HOMELAND  (οδεύει για  γ’ τίτλο από Σεπτέμβριο παρακαλώ, στη  χώρα μας διατίθεται σε dvd ήδη ο α’ κύκλος, για τον β’ δε γνωρίζω τι μέλλει γενέσθαι), ανήκει σ’αυτή την κατηγορία.

Κέρι Μάθισον:  κουκλάρα , κατάξανθη, ανεξάρτητη, ευφυέστατη ,εργασιομανής ,ικανότατη Αξιωματικός της CIA, εκπαιδευμένη ανακρίτρια, με  πείρα σε πεδίο μάχης (βλ. Ιράκ), με  γνώσεις  χειρισμού πυροβόλων όπλων, αυτοάμυνας, και με διαγνωσμένη διπολική ψύχωση , η οποία την αναγκάζει να εξαρτάται ισοβίως και από τα 22 της ,από ισχυρά ψυχοφάρμακα (βλ. λίθιο). Η Υπηρεσία αγνοεί την κατάστασή της. Τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα.

Νίκολας Μπρόντι:  γοητευτικότατος  πεζοναύτης των αμερικάνικων Ενόπλων Δυνάμεων,  με  θητεία στο Ιράκ, πιάστηκε αιχμάλωτος, βασανίστηκε, ξυλοκοπήθηκε και παρέμεινε έγκλειστος σε μια τρύπα για 8 χρόνια. Ανεξήγητο το  ότι επέστρεψε ζωντανός στην πατρίδα του. Κρύβει πολλά.

‘Οχι η αναμενόμενη ξανθιά. ‘Οχι ο αναμενόμενος  πεζοναύτης. Η σειρά, ευτυχεί να έχει για πρωταγωνιστές  στους παραπάνω ρόλους , 2 ηθοποιούς που παιζουν εκπληκτικά,  παρόλο που εμένα για να είμαι ειλικρινής δεν με είχαν συγκλονίσει με προηγούμενες δουλειές τους (με εξαίρεση τον Lewis  στις ΝΥΦΕΣ  του Παντελή Βούλγαρη).

Η Clair Danes υποδυόμενη  την ευφυή (κι εμμονική σε βαθμό τρομοκράτησης των άλλων) πράκτορα  της  CIA  είναι φοβερή. Έχω κατενθουσιαστεί  με  τον βαθμό αφομοίωσης της απ ΄τον ρόλο , το καταπληκτικό παίξιμό της. Ομοίως εξαίρετος και ο συμπρωταγωνιστής της, ο ωραίος Damian Lewis , στο ρόλο  του μυστηριώδη πεζοναύτη Νίκολας Μπρόντι (σημειωτέον πως στη σειρά, σπανίως τον αποκαλούν Νικ, όλοι ακόμη και η σύζυγός του, τον φωνάζουν Μπρόντι) ο οποίος  έχει μια  ανησυχητική ικανότητα να  “θολώνει τα νερά” και να εμφανίζεται πάντα σαν αθώα περιστέρα. Αμφότεροι έχουν  μια έφεση  στο ποτό, και στο να γίνονται “κακά παιδιά”.  Για να μην αποκαλύψω λεπτομέρειες της συναρπαστικότατης πλοκής  θ’αρκεστώ να πω ότι η σειρά είναι must.

Όχι απλώς μια απολύτως mind-fucking  παραγωγή, αλλά  κυρίως μία εξαιρετική συνδυαστική   “παρουσίαση” του  τρόπου δράσης  της διαβόητης   CIA  κυρίως, της πραγματικής τρομοϋστεριας- δικαιολογημένης ή μη, είναι συζητήσιμο-  που έχει καταλάβει αυτή  την χώρα και ενός ανθρώπου  με σούπερ μυαλό που όμως υπονομεύεται απ΄την ψυχασθένεια. Το μεγάλο ατού αυτής της καθηλωτικής, κατά την γνώμη μου,  σειράς  εκτός των άπαιχτων ( και βραβευμένων) Danes-Lewis, είναι ο εξαιρετικός  χειρισμός της  ανατροπής  σε κάθε επεισόδιο, μα σε κάθε επεισόδιο. Δεν  υπάρχει περίπτωση  ,τουλάχιστον στον α’ κύκλο που παρακολούθησα (12 επεισόδια), να  επαναπαυθείς ότι η ιστορία θα εξελιχθεί  προβλέψιμα , και να πεις  “α καλά, το’ χουμε ξαναδεί αυτό μωρέ”. Ε, δεν το έχετε ξαναδεί!

Είναι πραγματικά  απερίγραπτη η ανατροπή των σεναριακών κλισέ( που υπάρχουν άφθονα) , τη στιγμή ακριβώς που πάνε να εδραιωθούν .Και το  μεγαλύτερο κλισέ όλων βεβαίως που ανατρέπεται πανηγυρικά , αφορά το ποιόν του πρωταγωνιστικού διδύμου. Προσέξτε πάρα πολύ την παθιασμένη με  τη σύλληψη τρομοκρατών Κέρι. Προσέξτε ακόμη περισσότερο, τον γοητευτικότατο  και , κατά  δήλωσή του, ένθερμο πατριώτη Μπρόντι. Η εκρηκτική συνάντησή τους, η εξέλιξη αυτής  της  συνάντησης , οι προσδοκίες που   τεχνηέντως δημιουργεί  το σενάριο  γι’αυτήν, και που σαδιστικά υπονομεύει , καθιστούν το  HOMELAND , ταυτοχρόνως, μια τραγική ερωτική ιστορία, ένα πρωτότυπο “πορτρέτο” μιας πανέξυπνης  γυναίκας  που της φόρεσαν την ταμπέλα της τρελής, μια πολύ ενδιαφέρουσα   ακτινογραφία  της σύγχρονης αμερικάνικης κοινωνίας, που ακροβατεί μεταξύ πολιτικώς ορθής συμπεριφοράς /ανεκτικότητας και κοινωνικού κανιβαλισμού  και μία ευφυέστατη παρουσίαση των συνεπειών που έχει ο φόβος και ο πόλεμος, κάθε πόλεμος,στα άτομα και τις κοινωνίες, στις συνταγματικές ελευθερίες, στην απονομή Δικαιοσύνης.

Φοβερή σειρά, επαναλαμβάνω, με πολύ καλούς  ηθοποιούς και στους  υπόλοιπους ρόλους, υπνωτιστική , υπέροχη μουσική δια χειρός, μεταξύ άλλων, Sean Gallery και πολύ υλικό για  κουβέντα .

Ευελπιστώντας ότι θα απολαύσω και τους υπόλοιπους κύκλους επεισοδίων, τη συνιστώ δαγκωτά.