Horrorant 2015: Περισσότερος τρόμος

Το 2ο Horrorant Festival είναι γεγονός! Από την Πέμπτη 12 Μαρτίου έως και την Τετάρτη 18 Μαρτίου το Αθήναιον έχει μετατραπεί σε στέκι για όλους εμάς που αγαπάμε τις ταινίες τρόμου είτε αυτό σημαίνει στυγνό αιματοκύλισμα, μαύρη κωμωδία, ζόμπι, βρικόλακες, εξορκισμούς κτλ…

Η λίστα είναι μεγάλη και φέτος η διοργάνωση προσπάθησ να καλύψει όλα τα γούστα διπλασιάζοντας τις ταινίες που φιλοξενεί σε σχέση με πέρσι που πρωτοεμφανίστηκε στο Όπερα. Εμπλούτισε το υλικό της με αφιερώματα, όπως αυτό στον γαλλικό τρόμο, και δείχνει να αντιμετωπίζει πλέον τον εαυτό της με ωριμότητα και προοπτικές. Με μια ευχή από μας να καταφέρει να κερδίσει την αποδοχή του αθηναϊκού κοινού αυξάνοντας τα εισιτήρια του και να καθιερωθεί στον φεστιβαλικό μας προγραμματισμό.

Εμείς παρακολουθήσαμε την τέταρτη μέρα του Φεστιβάλ και σας μεταδίδουμε εντυπώσεις.

Δέρμα, 15’
Γερμανία
Η ψύχωση μιας γιατρού να ενσωματώσει στο κορμί της κομμάτια δέρματος από τους ασθενείς της. Ένα θηλυκό –wannabe- τέρας του Φρανκεστάιν σε μια αισθητικά προσεγμένη φόρμα αλλά με αινιγματική αφήγηση.

American Burger, 78’
Σουηδία
Μέσα στα πλαίσια του splatter comedy, το American burger ποντάρει στο να καταφέρει να μας στρέψει στην χορτοφαγία! Όταν μια παρέα Αμερικανών σχολιαρόπαιδων καταφθάνει στην Ευρώπη για να ξεναγηθεί σ’ ένα εργοστάσιο παρασκευής μπέργκερ στην μέση του πουθενά (οκ…), καταλήγει τελικά να είναι απαραίτητο συστατικό για το έδεσμα. Μπορεί όχι ξεκαρδιστικό σε πρώτη ανάγνωση αλλά σίγουρα απολαυστικό σε επίπεδα guilty pleasure που καταφέρνει να σου τριβελίσει το μυαλό και να σου κολλήσει ατάκες και συμπεριφορές της αφέλειας των πρωταγωνιστών του.

Γείτονες, 12’
Βέλγιο
Με σενάριο που θυμίζει το The purge, οι Γείτονες ρίχνουν μια ματιά στο τι μπορεί να συμβεί μεταξύ των κατοίκων διπλανών διαμερισμάτων όταν η κυβέρνηση χαρίζει κάποια λεπτά ελεύθερης παρανομίας (που συμπεριλαμβάνουν και τον φόνο) στους πολίτες. Έκφραση ζωωδών ενστίκτων και καταπιεσμένης οργής σε μία μέχρι θανάτου πάλη. Σύντομο αιματοκύλισμα με ηθικό-κοινωνικό προβληματισμό.

Στο ξέφωτο του Δάσους, 98’
Γερμανία
Τέσσερις φίλοι καταφθάνουν σ’ ένα κάμπινγκ με σκοπό το ξεσάλωμα. Τελικά όμως θα έρθουν αντιμέτωποι με ανθρώπους που μετατρέπονται ο ένας μετά τον άλλο σε ζόμπι απόλυτα πεινασμένα. Στην λογική του Walking Dead συνοδευόμενο από προσπάθεια χιούμορ και μ’ ένα τέλος που θυμίζει, σ’ όσους το χουν δει, την έμπνευση του πρόσφατου ελληνικού Νορβηγία του Γιάννη Βελσεμέ.

Ο άνθρωπος που τάιζε την σκιά του, 18’
Ελλάδα
Μια ταινία που έρχεται από το Φεστιβάλ Δράμας 2012 με πρωταγωνιστές τον Δημήτρη Ήμελλο και την Μαρία Κίτσου σε σκηνοθεσία Μάριου Γαρεφού. Ένας άντρας πείθει για την ικανότητα του να ταΐζει την σκιά του. Η κάμερα τον ακολουθεί και μετά το τέλος της παράστασής του δίνοντας μας μια ερμηνεία για τις αιτίες που τον οδηγούν στον τρόπο που βγάζει το ψωμί του. Μια μικρού μήκους που καταπιάνεται με πολυπαραγοντική θεματολογία και τελικά καταφέρνει να ξεσκονίσει κομμάτια της μυθοπλασίας που ίσως θα ήθελαν περισσότερο χρόνο απ’ όσο μπορεί να προσφέρει η διάρκεια της ταινίας για να ενσωματωθούν στην ιστορία. Στο τέλος της, έχεις σίγουρα πιάσει το νόημα αλλά θα ήθελες κάτι ακόμα!

Εξορκιστές, 81’
Ισπανία
Ένας παππούς και η εγγονή του γυρνάνε με τα πόδια από μέρος σε μέρος με σκοπό να βοηθήσουν ανθρώπους που έρχονται αντιμέτωποι με τον Εωσφόρο, ενώ ταυτόχρονα η ταινία μετρά αντίστροφα τον χρόνο για την ανάσταση (εκείνο το 21-12-2012 αν θυμάστε! Που τελείωνε το ημερολόγιο των Μάγιας; Αυτό….). Κομψά κινηματογραφημένο με σκοπό να αυξήσει την αγωνία και μ’ ένα ανατρεπτικό τέλος οι Εξορκιστές αποκτούν μια θέση στην κατηγορία των ταινιών με θέμα εκείνους τους δαιμονισμένους ανθρώπους.