Οδηγός για Singles

Η Άλις αποφασίζει να κάνει ένα διάλειμμα από τη σχέση με τον σύντροφό της για να δει πώς είναι να είναι κανείς μόνος του. Μετά το κολέγιο, προορισμός… η Νέα Υόρκη και η γνωριμία με τη Ρόμπιν, η οποία δεν έχει κανένα πρόβλημα να είναι single. Και ενώ η Άλις ισχυρίζεται ότι θέλει να βρει τον εαυτό της δεν φαίνεται να μπορεί να ξεμπλέξει από τους άνδρες. Την ίδια ώρα η αδελφή της, Μεγκ, μία γυναικολόγος αποφασίζει ότι θέλει να κάνει παιδί, έστω και χωρίς σχέση, ενώ η Λούσι έχει χρόνο μόνο για τα απαραίτητα ραντεβού και ο Τομ θέλει οι γυναίκες να φεύγουν γρήγορα από το διαμέρισμά του μετά το σεξ.

Ένα ιδιαιτέρως δημοφιλές είδος, εκείνο της ρομαντική κομεντί, επιχειρεί να δώσει νέα ώθηση στην έννοια του να είσαι μόνος. Ή τουλάχιστον έτσι μάς λέει. Γιατί σε όλη τη διάρκεια της ταινίας αυτό που παρακολουθούμε είναι άνθρωποι απελπισμένοι για αγάπη και σεξ που σε αντίθεση με όσα ονειρεύονται δεν μπορούν να μείνουν μόνοι τους.

Η αλήθεια είναι ότι πώς μπορείς να μιλήσεις με όρους ρομαντικής κομεντί σε μία γενιά που μεγάλωσε με Sex and the City και Gossip Girl; Για αυτές τις γενιές ο ρομαντισμός μοιάζει κάτι ξένο. Και όμως. Παρ’ όλο που η ταινία συνειδητά γνωρίζει σε ποια εποχή ανήκει, χρησιμοποιεί όλους τους λάθος τρόπους: μόνο προς το τέλος ενδιαφέρεται να μιλήσει στον θεατή για τη σημασία της μοναχικότητας, όταν όλοι γύρω σου είναι σε σχέσεις.

Όχι ότι εμάς εδώ στην Ελλάδα μπορεί κάτι να μας πει αυτό. Εκτός από το ότι το έχουμε δει χιλιάδες φορές στους κινηματογράφους, τα προβλήματα αυτής της γενιάς Νεοϋορκέζων μοιάζουν να μη μας αγγίζουν.

Πέρα από αυτό υπάρχουν προβλήματα ρυθμού και εστίασης. Σε τι θέλει να δώσει βάρος η ταινία; Στην αξία του να είσαι single; Στη φιλία; Στον έρωτα; Στην απώλεια; Εμβόλιμοι χαρακτήρες μπαίνουν μετά το μέσον της σειράς (όπως εκείνος του Ντέιμον Γουέιανς Τζούνιορ), οι οποίοι ξεχνιούνται στη συνέχεια ή απλά εντάσσονται για να συμπληρώσουν λίγο τον χρόνο που απαιτείται, καθώς ας το παραδεχτούμε: πόσο να τραβήξεις από τα μαλλιά την ιστορία του κεντρικού χαρακτήρα, της Άλις; Αλλά και οι υπόλοιποι χαρακτήρες μοιάζουν περιφεριακοί. Ένα μικρό ενδιαφέρον υπάρχει με τον χαρακτήρα της Λέσλι Μαν, αλλά η Ρέμπελ Γουίλσον απλά επιδίδεται σε μία σειρά αδιάφορων, βασισμένο στο σεξ και το αλκοόλ αστεϊσμών που μόνο γέλιο δεν προκαλούν. Αντίστοιχα, για ποιο λόγο παρακολουθούμε το τι συμβαίνει με τον χαρακτήρα της Λούσι (Άλισον Μπρι); Μέχρι το τέλος της ταινίας δεν κατάλαβα.

Το μόνο που διασώζεται από την ταινία είναι η Ντακότα Τζόνσον. Δεν ξέρω κατά πόσον μπορούμε να την πούμε καλή ηθοποιό, αλλά είναι μία γεμάτη φρεσκάδα παρουσία που τουλάχιστον χαιρόμαστε να βλέπουμε στη μεγάλη οθόνη.

Τελικά να τη δω;

Θα «κάψετε» μερικά εγκεφαλικά κύτταρα με αυτή τη ρομαντική κομεντί.  Εν ολίγοις, η αποθέωση του να είσαι single, στο τελευταίο δεκάλεπτο δεν φέρνει την άνοιξη και ο  θεατής δεν θα δει κάτι διαφορετικό από αυτό που έβλεπε επί επτά χρόνια στο How I Met Your Mother: μία παρέα νεαρών Νεοϋορκέζων να προσπαθούν να βρουν ταίρι.

Fun trivia: Αρχικά ρόλο στην ταινία επρόκειτο να ερμηνεύσει ο Νταν Στίβενς, ωστόσο έφυγε για να παίξει στην Πεντάμορφη και το Τέρας.