Hunger Games: Η Επανάσταση, Μέρος ΙΙ
Ο πόλεμος ανάμεσα στους επαναστάτες των Περιοχών και στους στρατιώτες της Πανέμ μαίνεται. Η Κάτνις Έβερντιν, πρόσωπο της επανάστασης, βρίσκεται στην περιοχή 13, έχοντας -μεταξύ άλλων- να αντιμετωπίσει έναν Πίτα που θέλει να τη σκοτώσει. Και τότε αποφασίζει ότι είναι καλύτερα να βρεθεί στο πεδίο της μάχης.
Υπάρχει κάτι που λέγεται προσδοκίες και έχει μεγάλη σχέση με το πώς προσεγγίζει κανείς την τέταρτη και τελευταία ταινία των Αγώνων Πείνας. Γιατί η Επανάσταση, Μέρος ΙΙ διαφέρει σε κάποια σημεία από τις υπόλοιπες ταινίες. Δεν είναι μία περιπέτεια όπως η πρώτη ή η δεύτερη ταινία, αλλά ούτε ακριβώς και μία κοινωνική ταινία, όπως η τρίτη της σειράς. Είναι μία πολεμική ταινία με έντονο πολιτικό σχόλιο. Πολιτικό σχόλιο που αγγίζει τα όρια του ανατρεπτικού. Και μπορεί κινηματογραφικά να μην επιτυγχάνει πλήρως, το μόνο σίγουρο είναι όμως ότι θα αργήσουμε να δούμε στο σινεμά παρόμοιο μπλοκμπάστερ να βγαίνει από το Χόλιγουντ.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Δεν είναι μόνο η ιδέα ότι οι Περιοχές πεινάνε, ότι οι κάτοικοί τους παρέχουν τον μόχθο τους για να ζει πλουσιοπάροχα η Πάνεμ -η οποία έχει μία διεστραμμένη αντίληψη της πολυτέλειας- που κάνει τους Αγώνες Πείνας μια ανατρεπτική ταινία. Στην Επανάσταση υπάρχουν σχόλια για τα πάντα: για τα μίντια και το πώς μπορούν να χρησιμοποιήσουν την προπαγάνδα για να επιτύχουν τους σκοπούς τους, για τις πολιτικές διεργασίες πίσω από κλειστές πόρτες -όπου ένας ήρωας μπορεί να είναι ήρωας για όσο τον χρειάζεσαι, μετά μπορείς να τον πετάξεις-, ενώ η ταινία δεν διστάζει να στραφεί τόσο κατά της επανάστασης που ευαγγελίζεται -με το μήνυμα ότι αν δεν προσέχουμε πάλι θα γίνουν τα ίδια-, όσο και κατά της ίδιας της ηρωίδας της. Σε μία πολύ έξυπνη σκηνή η Τζοάνα Μέισον (Τζίνα Μαλόουν) έρχεται αντιμέτωπη με την Κάτνις και της επιτίθεται για το πώς όλοι φαίνονται αναλώσιμοι μπροστά σε εκείνη.
Το πιο βασικό σχόλιο, φυσικά, δεν εκφράζεται ποτέ με λόγια. Αλλά ούτε και με πράξεις. Μόνο με παρουσίες. Γιατί στο Hunger Games, όλες οι ηγετικές φιγούρες ανήκουν σε γυναίκες: Η Κάτνις Έβερντιν, η πρόεδρος της Περιοχής 13 Κόιν, η διοικητής Πέιλορ, ενώ ένα κάμεο κάνει και η Γκουέντολιν Κρίστι του Game of Thrones στον ρόλο μιας ακόμα ηγετικής φιγούρας. Το παλιό πατριαρχικό καθεστώς που εκπροσωπεί εξαιρετικά ο πρόεδρος Σνόου του Ντόναλντ Σάδερλαντ αντικαθίσταται από δυναμικές γυναικείες φιγούρες -άλλες λιγότερο καλές, άλλες περισσότερο. Και το σημαντικό είναι ότι η Επανάσταση δεν το κάνει μεγάλο θέμα. Οι φιγούρες αυτές απλά υπάρχουν, σε έναν κόσμο που τολμά να φανταστεί το διαφορετικό. Δύσκολα θα δούμε παρόμοια εικόνα σε άλλο τόσο μεγάλο μπλοκμπάστερ.
Ακόμα και στο πιο αδύναμο συναισθηματικό κομμάτι, είναι σπάνιο να βλέπεις -σε τόσο μεγάλη ταινία- δύο άνδρες να συζητούν για το ότι πρέπει να περιμένουν από εκείνη που αγαπούν να λάβει την απόφασή της. Όλες οι ανδρικές παρουσίες στην ταινία αναγνωρίζουν την Κάτνις σαν ισότιμη φιγούρα, σε μία σειρά κινήσεων λιγότερο ή περισσότερο συμβολικών.
Παράλληλα, το τελευταίο κομμάτι εμπεριέχει έντονο σχολιασμό για τα σύγχρονα πεδία μάχης, με την Πάνεμ να έχει μετατραπεί σε ένα είδος Συρίας, όπου επαναστάτες και στρατιώτες δεν διστάζουν να πολεμήσουν χρησιμοποιώντας σύγχρονους τρόπους μάχης, ακόμα και αν αυτό οδηγήσει στην ίδια τους την καταστροφή.
Όσον αφορά το κινηματογραφικό κομμάτι, υπάρχουν σημεία που η ταινία κάνει κοιλιά, ενώ λίγες είναι οι σκηνές δράσεις. Ενώ στο βιβλίο, η «τρέλα» του Πίτα λειτουργεί πολύ καλά, εδώ κάπως κουράζει τον θεατή. Αυτό που παρουσιάζεται με λεπτότητα στις σελίδες ενός βιβλίου, δεν είναι απαραίτητο ότι λειτουργεί και δραματουργικά σε μία ταινία.
Γιατί εάν υπάρχει κάποιο «πρόβλημα» με την ταινία, εκεί τελικά έγκειται: Στο ότι το μήνυμα είναι πολύ πιο δυνατό από τα δραματουργικά εργαλεία που χρησιμοποιούνται. Παρ’ όλα αυτά, θεωρώ τις κάποιες ελλείψεις «μικρό κακό» μπροστά σε αυτά που προσφέρει η ταινία.
Όσο για τις ερμηνείες, όλοι στέκονται αξιοπρεπώς στις θέσεις τους, αλλά είναι η Τζένιφερ Λόρενς εκείνη που λάμπει. Κούραση, θλίψη, φόβος, ανησυχία, εκφράζονται μόνο με ένα της βλέμμα, σε μία υπέροχη ερμηνεία για μια υπέροχη ηρωίδα που αποτελεί ήδη σημείο αναφοράς.
Τελικά να τη δω;
Αν είστε φαν του βιβλίου θα τη δείτε σίγουρα. Αν όχι, δείτε την για το πώς μια τόσο μεγάλη ταινία καταφέρνει και ανατρέπει τα δεδομένα του Χόλιγουντ. Μην περιμένετε, όμως, μια ταινία δράσης.
Fun trivia: Μέρος των σκηνών της Κάπιτολ γυρίστηκε σε Βερολίνο και Παρίσι.
