Η Γέφυρα των Κατασκόπων (Bridge of Spies)
Ο δικηγόρος Τζέιμς Ντόνοβαν καλείται να υπερασπιστεί έναν Ρώσο πράκτορα που έγινε αντιληπτός και φυλακίστηκε από τις Αμερικανικές αρχές, του Ρούντολφ Έιμπελ. Όλη η Αμερική διψάει για την οριστική καταδίκη του πράκτορα σε θανατική ποινή, όμως ο Ντόνοβαν παλεύει κόντρα στο εθνικό αίσθημα να διασώσει τον πελάτη που του ανατέθηκε με το ζόρι. Η Γέφυρα των Κατασκόπων, βασίζεται στην ιστορία της κατάρριψης ενός αμερικάνικου κατασκοπευτικού U-2 αεροσκάφους από τους Ρώσους το 1960, κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, και στην προσπάθεια των δύο χωρών να ανταλλάξουν κρατούμενους.
Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ μετά το πρόσφατο Λίνκολν και τα οσκαρικά Λίστα του Σίντλερ και Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν, συνεχίζει την ενασχόληση του με την ιστορία, ψάχνοντας σ’ αυτήν να βρει εκείνες τις προσωπικότητες που αξίζει να φωτίσεις. Σ’ αυτήν την λογική η Γέφυρα των Κατασκόπων εστιάζει σε δύο ήρωες, τον Αμερικανό Ντόνοβαν (Τομ Χάνκς) και τον Ρώσο Έιμπελ (Μαρκ Ράιλανς), που προέρχονται φαινομενικά από αντίθετα στρατόπεδα, αλλά μέσα από την διεκδίκηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων δημιουργούν μια σχέση μεταξύ τους ικανή να ξεπεράσει τις διαφορές ενός εικονικού πολέμου. Η σεναριακή απόδοση της ιστορίας είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας των αδελφών Κοέν και του Ματ Σάρμαν – με την Γαλλική Σουίτα στο βιογραφικό του.
Όταν ετοιμάζεσαι να παρακολουθήσεις μια ταινία του Σπίλμπεργκ, σίγουρα δεν περιμένεις σκηνοθετικά ατοπήματα ή μια προχειροφτιαγμένη ταινία. Έτσι και η Γέφυρα των Κατασκόπων πρόκειται για ένα ακαδημαϊκά κατασκευασμένο έργο, το οποίο ανταποκρίνεται πλήρως στις εικαστικές και τεχνικές απαιτήσεις που μας έχει μάθει να έχουμε το όνομα Σπίλμπεργκ. Η αναβίωση της εποχής, κυρίως το κομμάτι που αφορά το χτίσιμο του τείχους στο Βερολίνο και οι σκηνές στην Ανατολική Γερμανία, πετυχαίνουν να δημιουργήσουν την παγωμένη ατμόσφαιρα εκείνης της περιόδου, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Στις ίδιες απαιτήσεις ανταποκρίνονται και οι βασικές ερμηνείες του πρωταγωνιστικού διδύμου, του οσκαρικού Χανκς και του θεατρικού -κυρίως- Ράιλανς, που έχουν δημιουργήσει δύο ήρωες τους οποίους συμπαθείς αυτόματα και αγωνιάς μαζί τους, με αποτέλεσμα όλοι οι υπόλοιποι δεύτεροι ρόλοι να έχουν χαθεί από την εικόνα και να μοιάζουν απλά ότι καταναλώνουν χρόνο.
Η δομή της ιστορίας λειτουργεί σε δύο επίπεδα. Το επίπεδο του Ψυχρού Πολέμου μέσα στα πλαίσια του οποίου πραγματοποιείται και το γεγονός. Ο Σπίλμπεργκ προσπαθεί να κρατήσει ίσες αποστάσεις, να αποφύγει κάποιου είδους προπαγάνδα και να αντιμετωπίσει το γεγονός κρατώντας ισορροπίες. Δεν είναι εύκολο, ούτε για εκείνον αλλά ούτε και για τον καχύποπτο θεατή που παρακολουθεί μια αμερικάνικη ταινία – ειδικά στην περίπτωση του Έιμπελ, όπου η αρχική σκηνή τον δείχνει ξεκάθαρα κατάσκοπο, ο Ντόνοβαν υποστηρίζει ότι δεν υπάρχουν στοιχεία για την σύλληψη του, και οι τίτλοι τέλους αναφέρουν τυπικά ότι οι Ρώσοι δεν παραδέχτηκαν ποτέ ότι ο Έιμπελ ήταν κατάσκοπος. Τι ψάχνεις όμως; Ούτως ή άλλως πρόκειται για έναν πόλεμο βυθισμένο στα μυστικά και την κατασκοπεία, ο Σπίλμπεργκ θα βρει την άκρη;
Εξάλλου εκείνο που τον ενδιαφέρει είναι το δεύτερο επίπεδο της ταινίας και οι άνθρωποι που συμμετέχουν στην ιστορία. Ο Ντόνοβαν, ο «άνθρωπος που στέκεται» – όπως τον ονομάζει ο Έιμπελ – είναι εκείνος που δεν πέφτει αμαχητί, μένει δυναμικός να υπερασπίζεται μέχρι τέλους την ανθρώπινη ζωή όποιας εθνικότητας. Δεν βάζει σε προτεραιότητα τα εθνικά συμφέροντα, στην πραγματικότητα τα αγνοεί. Ο Τζέιμς Ντόνοβαν, πέρα από το γεγονός της ταινίας, ξαναχρησιμοποιήθηκε από τον Κένεντι προκειμένου να διαπραγματευτεί με τον Φιντέλ Κάστρο τους αιχμαλώτους της αποτυχημένης επιχείρησης του Κόλπου των Χοίρων. Από την άλλη , ο Έιμπελ παραμένει ψύχραιμος σ’ όλη την διαδικασία θεωρώντας ότι δεν θα τον βοηθούσε σε κάτι το να αρχίσει να ανησυχεί. Μια ήρεμη δύναμη που αδυνατεί να κατανοήσει το παράλογο και την αγωνία που μπορεί να σου δημιουργήσουν αποφάσεις τις οποίες εσύ δεν μπορείς να αλλάξεις.
Τελικά να το δω; Αξίζει την κινηματογραφική σου έξοδο, για ένα ιστορικό γεγονός βασισμένο σε προσωπικότητες που πρέπει να ξεχωρίζουν.
Fun Trivia: Η ανταλλαγή των κρατουμένων πραγματοποιήθηκε στην γέφυρα όπου έγινε η ανταλλαγή και το 1962 (Glienicke Bridge –Γέφυρα Γκλίνικε στο Βερολίνο). Η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ επισκέφτηκε και παρακολούθησε μέρος των γυρισμάτων.
