Hunger Games

Αν έχεις δει πολλές χολιγουντιανές ταινίες, τότε ξέρεις ότι για κάθε Μονομάχο υπάρχει ένα Kingdom of Heaven και για κάθε Άβαταρ υπάρχει ένας Τζον Κάρτερ, Μέσα σε αυτό το πλαίσιο και με το Twilight (συγγνώμη, αλλά ποτέ δεν χώνεψα αυτούς τους clean–cut βρικόλακες) να οδεύει προς το τέλος του, τα χολιγουντιανά στούντιο έψαχναν για άλλη μια χρυσοφόρα επένδυση. Ευτυχώς, δηλαδή, που έπεσαν στη λογοτεχνική τριλογία της Σούζαν Κόλινς.

Μπορεί τα βιβλία της Κόλινς να είναι εφηβικές περιπέτειες, δεν έχουν, όμως, την αδιαφορία της γραφής της Στεφάνι Μέγιερ. Αρκεί η υπόθεση για να το δείξει: το Πάνεμ βρίσκεται εκεί που κάποτε ήταν η Βόρειος Αμερική. Σήμερα διοικείται από το Κάπιτολ, την πρωτεύουσα, ενώ οι κάτοικοι των 12 επαρχιών πεθαίνουν από την πείνα. Κάθε χρόνο ένα αγόρι και ένα κορίτσι από κάθε επαρχία συμμετέχουν αναγκάστηκα σε αγώνες (θυμηθείτε τη θυσία που προσέφερε η Αθήνα στον Μινώταυρο) που έχουν μετατραπεί σε τηλεοπτικό σόου. Στόχος των αγώνων είναι να μείνει ένας επιζών. Η Κάτνις Έβερντιν θα βρεθεί υποψήφια της 12^ης επαρχίας, όταν θα πάρει τη θέση της μικρής αδελφής της.

Η ιδέα ήρθε στη Σ.Κόλινς ένα βράδυ που το πρόγραμμα κάποιου τηλεοπτικού ριάλιτι μπλέχτηκε με εικόνες από στρατιώτες που πολεμούν στο Ιράκ.

Προς τιμήν του ο σκηνοθέτης Γκάρι Ρος (Pleasantville) επιχειρεί να δώσει όλα αυτά τα στοιχεία στην ταινία του. Το ότι δεν καταφέρνει να τα δέσει αποτελεί πραγματικά ένα πρόβλημα. Ωστόσο, η επιλογή να χρησιμοποιήσει κάμερα στο χέρι σε αρκετές σκηνές της ταινίας (ειδικά στη διάρκεια των Αγώνων Πείνας), θεωρώ ότι τον δικαιώνει, δίνοντας αυτή την αίσθηση του «αντάρτικου». Μπορεί κάτι παρόμοιο να έχουμε ξαναδεί επί της οθόνης, μπορεί να υπάρχουν στιγμές που η ταινία τραβά σε μάκρος (ειδικά το πρώτο μέρος παραείναι μεγάλο, ενώ το δεύτερο γίνεται στιγμές-στιγμές αδιάφορο), αλλά αυτό θα μπορούσε να είναι ένα μπλοκμπάστερ για τον σκεπτόμενο θεατή, αυτόν που αναζητά κάτι περισσότερο από δύο ώρες κινηματογραφικού fun. Το υλικό υπάρχει, αρκεί οι συντελεστές να το εκμεταλλευτούν στις επόμενες ταινίες.

Άφησα για το τέλος την πρωταγωνίστρια. Η Τζένιφερ Λόρενς είναι πραγματικά εξαιρετική στον ρόλο της Κάτνις. Τη γνωρίσαμε με το Στην Καρδιά του Χειμώνα και η ερμηνεία της την οδήγησε δικαίως μέχρι τα Όσκαρ. Στο Hunger Games ερμηνεύει άλλη μια δυναμική ηρωίδα, σε έναν ρόλο που της ταιριάζει πολύ. Τα δύο αγόρια (Κρις Χέμσγουορθ, Τζος Χάτσερσον) κινούνται γύρω της σαν ετερόφωτοι πλανήτες, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς: αυτή είναι η ταινία της.