Η Αλίκη στις Πόλεις

Η «Αλίκη στις πόλεις» του Βιμ Βέντερς είναι μια αυθεντική ταινία δρόμου.

Ένας Γερμανός δημοσιογράφος, διασχίζει την Αμερική, παρέα με την φωτογραφική του μηχανή με σκοπό να εμπνευστεί μια ιστορία. Όμως, έχει χάσει την έμπνευσή του. Καθώς τα χρήματα του έχουν σχεδόν τελειώσει, αποφασίζει να γυρίσει πίσω στη Γερμανία. Όμως πτήσεις για τη Γερμανία δεν υπάρχουν, μιας και οι ελεγκτές εδάφους απεργούν και ο κοντινότερος προορισμός είναι το αεροδρόμιο του Άμστερνταμ. Στο αεροδρόμιο, γνωρίζει μια νέα γυναίκα με την κόρη της Αλίκη.

Είναι άλλωστε και το μοναδικό όνομα που ο θεατής συγκρατεί στην ταινία. Δεν θυμάμαι καν αν ακούστηκε το όνομα του δημοσιογράφου ή της μητέρας της Αλίκης.  Η νέα γυναίκα του ζητά να προσέξει για λίγο την κόρη της, όμως εξαφανίζεται και με ένα σημείωμα παρακαλεί τον νεαρό Γερμανό, να πάρει την κόρη της στο Άμστερνταμ και θα τους συναντήσει εκεί την επόμενη μέρα.

Ο δημοσιογράφος και η Αλίκη πετούν μαζί στο Άμστερνταμ, η μητέρα φυσικά δεν εμφανίζεται ξανά στην ταινία. Αποφασίζουν να βρουν την γιαγιά της Αλίκης. Δύσκολο. Δεν θυμάται που μένει. Και η αναζήτηση αρχίζει στην Γερμανική επαρχία. Καταλήγουν κάπου στο Βούπερταλ και συνεχίζουν και συνεχίζουν.

Ανάμεσα στους δυο, αναπτύσσεται μια σχέση εμπιστοσύνης, φιλίας, ενδιαφέροντος, μια σχέση που δεν είναι πατρική εμπερικλείει όμως κάτι το πατρικό, ίσως την φιγούρα του άντρα και την ευθύνη με την οποία αυτός αναλαμβάνει την Αλίκη.

Από κάποιο σημείο και μετά καταλαβαίνεις ότι δεν έχει νόημα η κατάληξη, αλλά αυτό που ήδη ζεις. Ένα απλό σενάριο γίνεται εφαλτήριο και δικαιολογία για περιπλάνηση και συναισθηματισμό.  Πάντα ανθρώπινο, αλλά ποτέ επιτηδευμένο στις προθέσεις του, με προσεχτική επεξεργασία της παιδικής ψυχοσύνθεσης. Τρομερή ασπρόμαυρη φωτογραφία από τον Robby Muller, που καθόλου τυχαία (και από πλευράς επιρροών) έγινε ο αγαπημένος φωτογράφος του Jim Jarmusch.