Τα Δικά Μας Παιδιά
Δύο αδέρφια, ο Μάσιμο και ο Πάολο, ζουν τελείως διαφορετικές σε καθημερινότητα και ιδεολογία ζωές. Έχουν όμως δύο κοινά, μια φορά τον μήνα μοιράζονται ένα δείπνο σε ένα ακριβό εστιατόριο μαζί με τις γυναίκες τους αλλά και ότι η κόρη του Μάσιμο κάνει πολύ παρέα με τον γιό του Πάολο. Οι ισορροπίες των οικογενειών θα διαταραχθούν όταν ένα βίντεο από κάμερες ασφάλειες του δρόμου θα υποδείξει τα δύο παιδιά ως τους θύτες ενός στυγερού εγκλήματος.
Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Χέρμαν Κοχ «Το Δείπνο» και σκηνοθετημένο από τον Ιβάνο Ντε Ματέο, το Τα δικά μας παιδιά είναι ένα κοινωνικό δράμα από την Ιταλία που διαπραγματεύεται τις ενδοοικογενειακές σχέσεις και συγκρούσεις έχοντας σαν αφορμή ένα ακραίο γεγονός που είναι ικανό να ρίξει τις μάσκες και να αποκαλύψει τις πραγματικές ταυτότητες των οικείων μας προσώπων.
Με μια εξαιρετική και συγκλονιστική εναρκτήρια σκηνή-μάρτυρα της καθημερινής και απροσδιόριστης οργής που κρύβουμε για τον συνάνθρωπό μας Τα δικά μας παιδιά θα μας ταρακουνήσουν από την θέση μας. Ο Μάσιμο, πετυχημένος δικηγόρος, θα υπερασπιστεί τον θύτη του περιστατικού την ίδια ώρα που ο αδερφός του Πάολο, ένας ευαίσθητος παιδίατρος, προσπαθεί να επαναφέρει από την βλάβη που έχει υποστεί τη σπονδυλική στήλη του παιδιού-θύματος του ίδιου περιστατικού. Και αυτή η τοποθέτηση των δύο αδερφών σε αντίπαλα πεδία, σ’ ένα κατά τα άλλα ουδέτερο γι’ αυτούς σκηνικό, είναι ενδεικτική για την σχέση μεταξύ τους.
Όταν όμως το αποτρόπαιο έγκλημα και η υποχρέωση για δίκαιη τιμωρία θα έρθουν να χτυπήσουν την πόρτα της δικής τους οικογένειας, τα πιστεύω των αδερφών πόσο ακλόνητα και αποκομμένα από συναίσθημα μπορούν να παραμείνουν; Ποιος απ’ όλους έχει την δύναμη να προδώσει το ίδιο του αίμα όταν εκείνο έχει εγκληματήσει κατά τρόπο άδικο και απάνθρωπο; Και αν το θέμα μοιάζει να έχει ξαναειπωθεί (Το ανθρώπινο κεφάλαιο, Ιστορίες για αγρίους), παρ’ όλα αυτά οι ανατροπές και οι πολύπλευρες προσωπικότητες από τις οποίες πλαισιώνεται η συγκεκριμένη ιστορία καταφέρνουν να κερδίσουν ακόμα μια φορά το ενδιαφέρον μας, ώστε να μας αποδείξουν ότι κανένας χαρακτήρας δεν είναι προβλέψιμος και ότι τα στερεότυπα γύρω από συμπεριφορές και προτιμήσεις περισσότερο ρατσιστικά καταλήγουν παρά άξια χαρακτηρισμού των ανθρώπινων προσωπικοτήτων. Γιατί τελικά ποιος είναι εκείνος που θα δείξει αποφασιστικότητα, δειλία, άρνηση ή υποστήριξη;
Με προσεχτική επιλογή των χώρων που διαδραματίζονται τα γεγονότα και οι συζητήσεις, με συγκροτημένες ερμηνείες αλλά κυρίως με ένα κείμενο που καταφέρνει να κερδίσει την προσοχή μας, όχι για την πρωτοτυπία του αλλά για το θάρρος που αντιμετωπίζει τους ήρωές του, το Τα δικά μας Παιδιά αποτελεί μια ακόμη ηδονοβλεπτική ματιά σε οικογένειες που ευτυχώς δεν είναι μοιάζουν στην δικιά μας…
