Βλοσυροί Πυγμαλίωνες-Ανυπόταχτες Δεσποσύνες,σημειώσατε: Χ

Το μυθιστορημα της Καρλότας Μπροντέ Jane Eyre
δεν το εχω διαβάσει. Ναι, ομολογώ, σκοτώστε με. Μετά απο 30 χρόνια ανάγνωσης σελίδων επι σελίδων μυθιστορηματων, τα βιβλια της Austen και των Bronte sisters, ανεξήγητα δεν τ’ αγγίζω. Εν προκειμένω ,αυτο θα μπορούσε ν’αποβει καλό, γιατι εχω μία μανία ,συνειδητά ήασυνειδητα να συγκρίνω τη σινεμεταφορα ενός έργου, με την τυχόν προϋπάρχουσα εντυπη μορφη του. Οχι πάντα σε βαρος της ταινίας-μου εχει τυχει θαυμάσια μεταφορά στο σινεμά βιβλίου απο μετριο μυθιστορημα, και τούμπαλιν.
Διαισθητικά, και εχοντας διαβάσει άλλους Βικτωριανούς συγγραφείς, λεω οτι η ταινία Jane Eyre του Cary Joli Fukunaga ειναι “λιγη” σε σχέση με το μυθιστορημα. Δεν εφταιγε η μουσική του Dario Marianelli, ούτε τα πολύ ομορφα κοστούμια εποχής δια χειρός Michael O’ Connor. Ουτε η πολύ καλή δ/νση φωτογραφίας που μου θυμιζε αμυδρά, πολύ αμυδρά όμως, πίνακες του sir John Everett Millais. Επειδή εχουν γυριστεί εκατοντάδες ταινίες εποχής, Βικτωριανής εποχής, ζητάω πάντα να με συγκλονίζει αυτο που θα δώ. Που θα με κανει ν’ανατριχιάσω απ΄τον περίφημο γοτθικό τρόμο, ο οποίος διατρέχει ολόκληρη την συγκινησιακή βικτωριανή λογοτεχνία, και που -οπως δηλωνουν οι συντελεστές της ταινιας- ήθελαν να πετύχουν. Λυπάμαι πολύ που δεν διεκρινα κατι τετοιο… Δειτε ξανά το εξοχο Werewolf ή το Dracula και θα καταλαβετε τι εννοώ.
Το πρωταγωνιστικό ζεύγος των Mia Wasikowska στο ρόλο της αξιοπρεπούς, θαρραλέας και μεγαλόψυχης τελικά, Τζέην και του αγαπημενου μου Michael Fassbender στο ρολο του σκληρου και απροσιτου κτηματία Εντουαρντ Ρότσεστερ, φοβαμαι πως υπερεκτιμηθηκε λογω και των ενθουσιωδών χαρακτηρισμών “εξαισιοι οι Fassbender-Wasikowska” κ.λ.π.
Προσωπικά, ειδα μια πολυ καλή μεν απεικόνιση της Βικτωριανής συμπεριφοράς/νοοτροπίας, και των παρενεργειών της, μια διάχυτη ασφυξία που κύκλωνε τα θηλυκά κυριως. Κουμπωμένες μεχρι το λαιμό και σφιγμενες στους κορσέδες, με μαλλιά πάντα μαζεμενα ή περιίτεχνα φτιαγμενα, ποτέ λυσίκομες. Ειδα την συνεχή και μεθοδική αναζήτηση του πλούσιου γαμπρού(ο οποίος δμε τη σειρά του επίσης ψάχνει την πλούσια νύφη) αλλά ΔΕΝ είδα την πολυπόθητη “χημεία” ανάμεσα στο ζεύγος. Ναι η συστολή και ο δισταγμός θα μπορουσαν ν’αποδοθούν στην κρυψίνοια του Ρότσεστερ και την καταπιεστική διαπαιδαγώγηση που ειχε η Τζέην, αλλά και πάλι ειχα την αίσθηση ότι καποιες σκηνες οργής και απελπισίας, ο Fassbender θα μπορουσε να τις παιξει ακόμη πιο έντονα και δεν το εκανε.
Οι άντρες της ταινίας μου εδωσαν την εντυπωση αγριμιών τα οποία εχουν εκπαιδευτεί να συγκρατούν τη λύσσα τους να κατασπαράξουν τα θηλυκά…
Χαρακτηριστικοτατη σκηνή, η οποία δυστυχώς κόπηκε στο τελικο μοντάζ, ειναι αυτη μεταξύ της δεσποινίδος που τριγυρίζει τον Ρότσεστερ και της καθοδηγήτριας-μαμάς της, οπου η κορη της λεει πειθήνεια: ” ναι μαμά, θα προσπαθησω με ολες μου τις δυναμεις να ειμαι εντελώς κενή για να με πλάσει αυτος όπως θελει”!!!!!
Η Τζέην της Wasikowska πάντως είναι σεμνή, μετρημένη αλλά με εκλάμψεις παρρησίας και τόλμης. Αποτελεσμα της σκληρης και με μπόλικο σαδισμό διαπαιδαγώγησης που υπέστη στο σπίτι της θείας της κυρίας Ριντ και στο οικοτροφείο-ορφανοτροφείο στο οποίο εισήχθη απο μικρή με φροντιδα του διαβολικού ιερωμένου κυριου Μπλοκχερστ(εξαιρετικά απεχθής ο Simon McBurney ). Πρεπει να θυμομαστε οτι η Τζέην δεν ηταν σε καμιά περίπτωση η ατίθαση νεα κοπέλα του 20ου αιώνα, ήταν μια αδικημενη και ταλαιπωρημενη απ΄τον αυταρχισμό κοπέλα του 18ου αιώνα η οποία κατάφερε να λάβει μόρφωση παρα τα εμπόδια που εμπαιναν συνεχώς και με πεισμα μπροστά της.
Πολυ καλός και ο Jamie Bell στο ρόλο του πάστορα(;) Τζων Ρίβερς, τον οποιο το σενάριο- σ’αντιθεση με το βιβλιο οπως με πληροφόρησαν- τον βαζει να κανει προταση γάμου στη Τζέην, η οποία ναι, τελικά κληρονομει τεράστια περιουσία και γινεται πολύφερνη νύφη.
Λυπαμαι που ο ενθουσιασμος μου για την ταινια ,ιδιως οταν ειχα ακουει το καστ, ξεφουσκωσε σαν πουτίγκα που βγαίνει αποτομα απ΄το φούρνο.
Α ρε Michael, δεν καταφερνεις μαλλον να επισκιάσεις τον προγενεστερο Ρότσεστερ του William Hurt.Φράνσις