Joe, μια δυνατή φιλία
Με αυτή την ταινία, τόσο ο Νίκολας Κέιτζ, όσο και ο Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν ξεπλένουν όποιες αμαρτίες έκαναν στο παρελθόν. Ο Τζο, ένας 40κάτι πρώην κατάδικος, ο οποίος έχει τώρα το δικό του συνεργείο σε μια πόλη του αμερικανικού νότου και προσπαθεί να φτιάξει τη ζωή του, δίνει δουλειά σε ένα νεαρό αγόρι, τον Γκάρι και τον ηλικιωμένο πατέρα του, τον Γουέιντ. Ο Γουέιντ είναι μέθυσος και τσαμπουκάς και κάνει τη ζωή δύσκολη στον γιο του. Ο Γκάρι θα βρει έναν σύμμαχο στο πρόσωπο του Τζο.
Όπως και το Δέντρο της Ζωής, όπου πρωταγωνιστούσε ο Τάι Σέρινταν, ο νεαρός που ερμηνεύει τον Γκάρι, έτσι και το Joe είναι μία ιστορία για σκάρτους πατεράδες που χτίζουν την αμερικανική ιστορία διαμορφώνοντας τις μοίρες των γιων τους. Πρόκειται για άνδρες που δεν μπορούν να ξεφύγουν από τη μοίρα τους, που είναι προορισμένοι να έρχονται ξανά και ξανά αντιμέτωποι με την ίδια ιστορία.
Και ενώ στο πρόσφατο Prince Avalanche -το οποίο απαιτούσε την υπομονή του θεατή- ο Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν ασχολείτο με μία λιγότερο «σοβαρή» ιστορία ανδρικής φιλίας, εδώ πρόκειται για μια άλλου τύπου φιλία: για έναν άνδρα που βλέπει στο πρόσωπο ενός νεαρού τον εαυτό του και στο μέλλον του το δικό του το μέλλον.
Ο Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν που ξεκίνησε την καριέρα του με ταινίες όπως τα Τζορτζ Ουάσινγκτον και All the Real Girls για να ασχοληθεί στη συνέχεια με τις ναρκο-κωμωδίες (τύπου Pinapple Express και The Sitter), κάνει εδώ ένα ενδιαφέρον come-back, σκηνοθετώντας τη μισή ταινία κάτω από το ανελέητο φως του αμερικανικού νότου και με σκηνικό τις φυλλωσιές των δέντρων και το άλλο μισό σε ημι-φωτισμένα δωμάτια.
Ο Νίκολας Κέιτζ εγκαταλείπει τους συνηθισμένους θεατρινισμούς του για να ερμηνεύσει με στιβαρό και θλιμμένο τρόπο τον Τζο, ενώ ο Τάι Σέρινταν διαθέτει όλη την αθωότητα και το μπέρδεμα ενός εφήβου που θέλει να γίνει άνδρας, αλλά δεν μπορεί λόγω του βάρους που αποκαλείται πατέρας. Η μεγάλη αποκάλυψη, βέβαια, της ταινίας είναι ο Γουέιντ, ένας μη επαγγελματίας ηθοποιός, ένας άστεγος που ο Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν ανακάλυψε και πήρε στην ταινία του και ο οποίος πέθανε πριν βγει το Joe στις κινηματογραφικές αίθουσες. Η ερμηνεία του διαθέτει μια ωμή δύναμη που υπερτονίζεται από το γαλάζιο των ματιών του και αποδεικνύει ότι δεν χρειάζεται να έχει σπουδάσει κάποιος υποκριτική για να δώσει ζωή στην ερμηνεία του.
Μπορεί σε μία α λα True Detective προσέγγιση οι γυναίκες να είναι απούσες από τις τελευταίες δύο ταινίες του Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν, ωστόσο, οι ανδρικές ιστορίες που αφηγείται έχουν μία ιδιαίτερη γοητεία.
Τελικά να τη δω;
Αν θέλετε να βγάλετε από το μυαλό σας τις τελευταίες ερμηνείες του Νίκολας Κέιτζ, ναι. Εδώ ο ηθοποιός δίνει μία από τις καλύτερες ερμηνείες του των τελευταίων ετών, σε μία ιστορία για τις «αμαρτίες» των πατεράδων και τη ζωή σε μία πόλη του αμερικανικού Νότου.
