Δολοφονικά Αμαξίδια (Kills on Wheels)

Μικρή μόνο στο «μάτι» είναι η ούγγρικη ταινία, Tiszta szívvel (Kills On Wheels), που κεντρίζει μεν με την υπόθεση της, αλλά θα περίμενε κάποιος ότι θα αναλωθεί γρήγορα το θέμα της. Κάπως έτσι, με όχι ιδιαίτερα υψηλές προσδοκίες, μπήκα στην αίθουσα του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, θυμάμαι, όπου η ταινία συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα. Αμ, δε! Από την αρχή της μέχρι το τέλος της η ταινία κατάφερε να με ρουφήξει στον κόσμο της, όσο και τους υπόλοιπους θεατές και κριτές. Κάπως έτσι, αργά αλλά σταθερά, το φαινομενικά outsider θα κέρδιζε τη Θεσσαλονίκη, όπως έκανε και σε πολλά άλλα φεστιβάλ ανά τον κόσμο που προβλήθηκε.

Νεαρός καθηλωμένος σε καροτσάκι σχεδιάζει κόμικ με ήρωα έναν πρώην πυροσβέστη, επίσης ανάπηρο, που μπλέκεται με τη μαφία. Συγκινητικό, πρωτότυπο, ποπ και γεμάτο δράση, τα «Δολοφονικά Αμαξίδια» του Ούγγρου Ατίλα Τιλ αποτελούσαν μία από τις πιο ενδιαφέρουσες προτάσεις του Διαγωνιστικού Τμήματος του φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και δικαίως απέσπασαν το μεγάλο βραβείο και το βραβείο αντρικών ερμηνειών.

Ωραίος ρυθμός αφήγησης, με ωραίες κόμικ καλλιτεχνικές παρεμβάσεις, απρόσμενα δυναμική δράση που εξελίσσεται παράλληλα με την δύσκολη καθημερινότητα των κεντρικών ηρώων αλλά και συγκίνηση, για ένα λόγο παραπάνω, για το γεγονός ότι ο σκηνοθέτης επιλέγει για ηθοποιούς του πραγματικούς ανθρώπους με αναπηρία. Έτσι, ρεαλισμός και καλλιτεχνική φαντασία μπλέκονται σε ένα αδιαχώρητο μείγμα και εξυπηρετεί παράλληλα το σκοπό ενός ντοκιμαντέρ, αλλά χωρίς ο θεατής να το αντιληφθεί ή να βγει από την ατμόσφαιρα της ταινίας μυθοπλασίας. Όμοιες παραβολές και προεκτάσεις απορρέουν και από τον κεντρικό ήρωα, το κόμικ που ετοιμάζει και τη σχέση με την οικογένεια του, όπως αποκαλύπτεται και στο τέλος.

Όλα τα παραπάνω κάνουν διπλά ηχηρό το μήνυμα της ταινίας, ότι δηλαδή αυτοί οι άνθρωποι είναι -όχι μόνο- ισότιμοι με εμάς τους υπόλοιπους, αλλά μπορεί να είναι και αρκετά καλύτεροι σε κάποιους τομείς από τους περισσότερους από εμάς.

Σταματώ κάπου εδώ, αποφεύγοντας να πω περισσότερα, για μια ταινία που αξίζει να την ανακαλύψετε όπως εγώ, έχοντας μια μικρή ιδέα για την υπόθεση και τίποτα παραπάνω και να την αφήσετε να σας κερδίσει με την πρωτοτυπίας της, τη μουσική της, το κέφι και το ρομαντισμό της και φυσικά τους πρωταγωνιστές της.